Στις 21 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της ατομικής έκθεσης «Εκ Φωτός» του Ορέστη Διαμαντή, υπό τη σκέπη της Myro Gallery. Λακωνικότροπα, επί της ουσίας.
Πράγματι. Το σώμα είναι ο αμφορέας της ψυχής. Την άγει και τηνε φέρει στα σκοτάδια.
Με το φως.. Ω, με τις ροδόμορφες και τις χρυσωπές μακρυστόχαστες ράβδους αυτού, η ψυχή μεταμορφώνεται στα σώματα.
Γίνεται διαλεκτικό, διαπνευματικό στοιχείο, στολίδι είτε στοιχειό του υπαρκτού και του βιώσιμου.
Άρα θνήσκον.
Οπότε φοινικικό και αναγεννήσιμο.
Από τα έγκατα του ντερριντιανού αποδομισμού έως τις αναγεννησιακές μανιέρες του μεταμοντέρνου. Συνονθύλευμα του ορθολογικού του φαντασιακού τόπου, ενός ιδιάζοντος για την εποχή σουρεαλισμού, του συμβολισμού και ενός είδους μπαρόκ μετανεωτερικού κλασικισμού. Τινί τρόπω η εικαστική έκφραση καθιστά τα έργα της νέο-παραστατικά με έντονους χρωματισμούς αγιογραφοποίησης, καθώς επίσης και με παρόμοιους τεχνοτροπικούς τόπους με τον Κωνσταντίνο Παλιάν, όπως του συστηθήκαμε το Μάρτη του '13 στη Myro Gallery.
Μια πλατωνίζουσα, φιλοσοφοποιημένη εκδοχή περί της ιεροποίησης της ψυχής από το κάτεργο του φθαρτού.
Παρά ταύτα Προσοχή: Δίχως επέκεινα:
Να ζεις στο φθαρτό το Τώρα μέχρι το τέλος του Χρόνου. Μέχρις ότου τελέψει το φως.
Να δράττεσαι της τελετουργίας πριν το δικό σου τέλος. Ο θάνατος βιώνεται στα έργα μονάχα ως υπόνοια, υποσκιασμένη από το φως.
Σε τελική ανάλυση, και όπως ανέφερε ο Elbert Hubbard, «η τέχνη δεν είναι ένα πράγμα. Είναι ένας τρόπος μ'αχτιδωτό φως.
Της εκθέσεως επιμελήθηκε ο Πάρης Καπράλος.
Πληροφορίες έκθεσης
Ατομική Έκθεση : «Εκ Φωτός»
Καλλιτέχνης: Ορέστης Διαμαντής
Χώρος: Myro Gallery of Contemporary Art, Κεντρική Αίθουσα
Διεύθυνση: Νικηφόρου Φωκά 8, περιοχή Λευκού Πύργου, Κέντρο Θεσσαλονίκης
Εγκαίνια: Στις 21 Γενάρη 2016
Διάρκεια έκθεσης: Έως τις 27 Φεβρουαρίου 2016
Είσοδος: Ελεύθερη
Στοιχεία επικοινωνίας
Τηλέφωνο επικοινωνίας: (0030) 2310 269187
Ημέρες και ώρες λειτουργίας: Από την Πέμπτη έως και την Παρασκευή 11:00- 14:00 και 17:00- 21:00 και το Σάββατο 11:00-15:00
Ιστοσελίδα – E- mail:https://www.blogger.com/[email protected]
Facebook Profile: https://www.blogger.com/www.facebook.com/ThessalonikiMyro
***
Ένθετη παράθεση μιας εικαστικής υφής διακειμενικού παραλληλισμού με την έκθεση του Κωνσταντίνου Παλιάν:
Κάτι από τα παλιά(ν)
«Διασχίζοντας το πλήθος κόσμου που υποδεχόταν κάθε νέο μέλος της καλλιτεχνικής συντροφιάς, οδηγείται κανείς στην κεντρική αίθουσα, η οποία ανήκει εξ' ολοκλήρου στον Κωνσταντίνο Παλιάν. Η αναδρομική έκθεση του καλλιτέχνη εγκαινιάστηκε την Πέμπτη στις 21 Μαρτίου.
Πρόκειται, πράγματι, για μια αναδρομή στην κλασική αρχαιοελληνική αίγλη σε συνδυασμό με μυθολογικού τύπου προσεγγίσεις και στιγμές της ελληνικής αρχαιολογίας εν γένει.
Παρατηρούμε εξ' αρχής έντονες τις επιρροές του καλλιτέχνη- αρχιτέκτονα από τον κλασικισμό, τον νεοκλασικισμό, καθώς επίσης και το μπαρόκ, με τις εντυπωσιακές και χαρακτηριστικές φωτοσκιάσεις που διαπερνούν κτίρια και μορφές, αλλά και το αριστοκρατικό και επιβλητικό συνάμα ύφος των έργων.
Επιπλέον, το αρχαιοελληνικό καθώς και το ελληνορωμαϊκό ιδεώδες, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το συμβολισμό και ρομαντισμό, καθώς ο τελευταίος διαχέεται στον χώρο διαπερνώντας δυναμικά τα έργα. Ίσως πρόκειται για ενός είδους ρομαντικό ρεαλισμό αναγεννησιακού τύπου, ο οποίος διαπλέκεται περίτεχνα με έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα πνευματικότητας και μια αίσθηση βαθιάς θεολογικής και γενικότερα χριστιανικής πίστης του ύστερου μεσαίωνα.
Αξιοσημείωτη επίσης είναι και η αίσθηση του χώρου και της μορφής κυρίως των κλασικών και νεοκλασικών κτιριακών απεικονίσεων, χωρίς ωστόσο να συνάδουν οι πίνακες με τα έργα της εποχής του μπαουχάους. Επιπρόσθετα, διακριτό καθίσταται και το στοιχείο του ιμπρεσιονισμού, που προσδίδει μια αίσθηση μεταλλικότητας στους καμβάδες, ενώ πιο ανεπαίσθητο βρίσκεται εντός των έργων εκείνο του σουρεαλισμού (κρατώντας την πολιτική του υφή και σχετικά με την αναθεώρηση των αξιών της ανθρώπινης ζωής), καθώς επίσης και των μορφών του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, κατ' επέκταση της προσαρμογής της κινητικής τέχνης εντός της ζωγραφικής.
Πέρα από τα στοιχεία της τεχνοτροπίας που είναι δυνατόν να παρατηρήσουμε, αξίζει να σημειωθεί το γεγονός ότι αντιλαμβάνεται κανείς τον εαυτό του ως αυτόπτη μάρτυρα μιας πρωτοπορίας στο χώρο της σύγχρονης τέχνης, αν και η τέχνη αυτή καθ΄ όλα τείνει συνεχώς προς το αφηρημένο, παρά το ιστορικά και μορφολογικά προσδιορισμένο. Πρόκειται λοιπόν για μια σύζευξη πολιτισμική και χρονικοιστορική, μια επιστροφή σε όλα όσα βρίσκονται πολύ μακριά. Όπως ισχυρίστηκε κάποια στιγμή και η Beverly Sills, «η τέχνη είναι η υπογραφή των πολιτισμών».
Εν τέλει, ίσως τα έργα αυτά να αποτελούν μια δυναμική – και προφανώς όχι στατική – προσπάθεια απέναντι στην αδήριτη αναγκαιότητα της ανθρώπινης επιβίωσης εν καιρώ μιας κρίσης οικονομικής, πολιτικής, αλλά και κοινωνικής.
Πλέον οι άνθρωποι βιώνουν μια εξουθενωτική κρίση ταυτότητας. Η κρίση αυτή συναντά βέβαια άμυνες παγιωμένες χρονικά καθώς και μέσα στις ανθρώπινες συνειδήσεις και τις ψυχές που εκείνες κουβαλούν. Και οι συνειδήσεις αυτές «κρατούν» από αρχαιοτάτων χρόνων, από αιώνες «χρυσούς» και γεμάτους αίγλη και πολιτισμική διακριτικότητα, αποτυπωμένη με ανεξίτηλο μελάνι στις αναρίθμητες σελίδες της εθνολογικής μας ιστορίας.
Επομένως, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η εξής έκθεση ως μια προσωπική – και όχι μόνον – παρουσίαση θάρρους και επιδέξιας αντιμετώπισης πολλαπλών φλεγόντων πεδίων στον πυρήνα του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Εξάλλου, μια κρίση ταυτοτήτων αναπόφευκτα μας οδήγησε στην κατάφωρη ανοιχτή πληγή του δημοκρατικού ελλείμματος. Γιατί λοιπόν ως «θεραπευτικό βότανο» να μην θεωρηθεί μια τέχνη που θα αναδεικνύει τον προσφάτως διαρρηγμένο θεμέλιο λίθο της δημοκρατίας, δηλαδή στο σύνολο του το αρχαιοελληνικό ιδεώδες από μια αναγεννησιακή προοπτική;
Σε τελική ανάλυση, και όπως ανέφερε ο Elbert Hubbard, «η τέχνη δεν είναι ένα πράγμα. Είναι ένας τρόπος.
Επιμέλεια Κειμένου: Γαρίδου Πασχαλίνα (για τον Πολιτιστικό Οργανισμό «Επί Σκοπόν», Μάρτιος 2013)
Κωνσταντίνος Παλιάν
