Ένα παραμυθένιο blog γεμάτο καλόγουστα, ρετρό, συναρπαστικά μικροπράγματα, συνταγές, καρτ ποστάλ και τετράδια. Ο κόσμος του Νεανικόν του Άρη Σωτηρίου είναι τόσο όμορφος που θέλεις να γίνεις μέρος του, ξεκινώντας από τα βασικά. Ξεκοκαλίζοντας τα posts του, κοιτώντας τις φωτογραφίες του και διαβάζοντας κάθε ανάρτηση.
Πώς ξεκίνησες το blog;
Εδώ και χρόνια ακολουθώ διάφορα blogs. Θαυμάζω τους bloggers που έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν έναν ολόκληρο κόσμο, μόνοι τους, με λίγα μέσα, αναλαμβάνοντας πολλούς ρόλους. Είναι ένα υπέροχο μέσο που παρέχει την ελευθερία να εκφραστείς με τον δικό σου τρόπο και να συναντήσεις όλους όσους βρίσκουν κάτι όμορφο σε αυτό αγαπάς να κάνεις. Εγώ αρχικά το ξεκίνησα για να μοιραστώ τις συνταγές μου αλλά γρήγορα διαπίστωσα πως είναι η ιδανική πλατφόρμα για να αφήσω κάθε δημιουργική μου πλευρά να αναπτυχθεί.
Σήμερα, ταυτόχρονα αισθάνομαι δημιουργός συνταγών, φωτογράφος, αρχισυντάκτης, δημοσιογράφος, εικονογράφος, webdesigner, stylist, story teller, crafter, τυπογράφος, shopkeeper, prop collector, social media specialist, κάποιες φορές ακόμα και ηθοποιός ή μοντέλο. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ, δεν την έχω ακούσει ξαφνικά, όλα αυτά τα ασκώ ερασιτεχνικά κυρίως ως χόμπι, σε πολύ μικρό βαθμό το καθένα. Αλλά συνεχώς μαθαίνω, και βελτιώνομαι και πάλι μαθαίνω ξανά και ξανά σαν να ζω εγκλωβισμένος σε ένα πανεπιστήμιο που εγώ δημιούργησα. Και όλο αυτό με κάνει να αισθάνομαι τόσο όμορφα και τόσο νεανικά! Όσο και να κουράζομαι, όσο και να απογοητεύομαι κάποιες φορές, μέσα μου νιώθω πως το blogging είναι από τις πιο επιμορφωτικές εμπειρίες στη ζωή μου!
Ποια συνταγή έφτιαξες πρώτα;
Στο ξεκίνημα της προσπάθειας μου, λίγους μήνες πριν την έναρξη του blog, δούλευα αρκετές συνταγές παράλληλα. Από τις πρώτες που ολοκλήρωσα ήταν τα χαρουποκουλουράκια, η τάρτα λεμόνι, η σαρλότ και η χειροποίητη σοκολάτα. Στα πρώτα βήματα δυσκολευόμουν υπερβολικά γιατί προσπαθούσα να παρασκευάσω γλυκά με φυσικά και ακατέργαστα υλικά που κάποιες φορές δύσκολα συνεργάζονται σε επίπεδο γεύσης υφής και εμφάνισης.
Οι αποτυχίες πήγαιναν και έρχονταν και εγώ απογοητευόμουν. Αισθανόμουν πως όλο αυτό είναι μάταιο και γλυκά χωρίς ζάχαρη, βούτυρο και λευκό αλεύρι τελικά δεν γίνονται. Αλλά σιγά – σιγά όλα άρχισαν να αλλάζουν και να ενθουσιάζομαι με το αποτέλεσμα. Για παράδειγμα όταν πρώτο – ολοκλήρωσα την τάρτα λεμόνι δεν πίστευα σε αυτό που έβλεπα και γευόμουν. Ήμουν τόσο χαρούμενος γιατί η κρέμα λεμονιού με βάση τον πολτό μήλο είχε την ίδια σχεδόν συμπεριφορά με την συμβατική lemon curd και η βάση με το αλεύρι ολικής λειτουργούσε θαυμάσια!
Οι πανέμορφες κάρτες σου ειναι πολυ ξεχωριστές, μιλησε μας για το πώς τις φτιάχνεις!
Μικρός μου άρεσε πολύ να δημιουργώ με το χαρτί και πάντα ονειρευόμουν να πουλάω αυτά που φτιάχνω. Μεγαλώνοντας όμως απορροφήθηκα από άλλες δραστηριότητες και η αγάπη αυτή κάπου ξεχάστηκε. Η δύναμη των social media όμως με έφερε πάλι σε επαφή μαζί της αφού απέκτησα την δυνατότητα να παρακολουθώ από κοντά ένα σωρό δημιουργούς, κυρίως από Αμερική, Γαλλία και Βρετανία, που κατασκευάζουν προϊόντα από χαρτί χρησιμοποιώντας παλιά τυπογραφικά μηχανήματα και τα διαθέτουν online, με αρκετή επιτυχία σε κάποιες περιπτώσεις. Η ποιότητα που προσφέρει η παλιά τυπογραφία πάνω στο χαρτί είναι αξεπέραστη, αφού μελάνια υψηλής ποιότητας μπορούν να καλύψουν ακόμα και δύσκολα και ακατέργαστα χαρτιά προσφέροντας ένα αποτέλεσμα ζωντανό και αναλλοίωτο στο χρόνο.
Επίσης η σύγχρονη τεχνολογία, πάντα σύμμαχος σε ό,τι και αν κάνουμε, μας επιτρέπει να επικοινωνήσουμε την δουλειά μας σε ένα ευρύ κοινό, και όχι μόνο στην τοπική αγορά. Στην δική μου περίπτωση, τα πάντα ξεκίνησαν χαράζοντας με το χέρι απλές σφραγίδες και τυπώνοντας σχέδια σε χαρτί. Στο Μοναστηράκι ανακάλυψα ένα τυπογραφικό πιεστήριο, μία πρέσα βιβλιοδεσίας, κοπτικά εργαλεία, συρραπτικά, όλα παλιά και παρατημένα αλλά σε λειτουργική κατάσταση. Διαμόρφωσα το μικρό μου χολ σε εργαστήριο και άρχισα να κατασκευάζω ευχετήριες κάρτες, τετράδια, διακοσμητικά στολίδια και άλλα προϊόντα. Έστησα και ένα μικρό e-shop στην πλατφόρμα jamjar και το Νεανικόν Paperie γεννήθηκε! Η χαρά που μου δίνει είναι απερίγραπτη και τα όνειρα που κάνω δεν τελειώνουν! Στην πραγματικότητα πάντρεψα την παλιά με την σύγχρονη τεχνολογία επαναφέροντας νοσταλγικά feel-good προϊόντα.
Πώς περνάς τις μέρες σου;
Η καθημερινές μου είναι ασφυκτικά γεμάτες κυρίως λόγω της εργασίας μου. Αργά το απόγευμα που επιστρέφω ίσα που προλαβαίνω να πάω λίγο στο γυμναστήριο, να ετοιμάσω το φαγητό μου και να βρεθώ με τους δικούς μου ανθρώπους. Προς το βράδυ ασχολούμαι περίπου μία ώρα με το blog. Τα Σαββατοκύριακα από την άλλη είναι σχεδόν ολοκληρωτικά αφιερωμένα στο Νεανικόν, αν και πάντα ξεκλέβω χρόνο για βόλτες και συναντήσεις με τους φίλους μου!
Με τι μουσική δημιουργείς; Τι ακούς;
Θα έλεγα πως ακούω κυρίως pop μουσική, σύγχρονη και πιο παλιά. Όχι απαραίτητα όμως mainstream, μπορεί να είναι κάτι που ανακάλυψα τυχαία. Για παράδειγμα, τελευταία δεν μπορώ να σταματήσω να ακούω το 10 Υδραυλικοί από την Μάρω Μαρκέλλου αλλά και το In Colors από τους Minor Project που εδώ και δύο χρόνια δεν το χορταίνω με τίποτα.
