Ναουάλ Ἀλ Σααντάουι Φιρντάους. Μετάφραση Ἑλένη Καπετανάκη, ἐκδόσεις Δῶμα 2019. 144 σελίδες.
Μία γυναίκα γιατρός, ἡ ὁποία διεξάγει ἕρευνα μέ θέμα τήν ψυχολογία φυλακισμένων γυναικών, ἐπισκέπτεται μία αἰγυπτιακή φυλακή γιά νά μιλήσει μέ τήν Φιρντάους. Ἡ Φιρντάους εἶχε σκοτώσει ἕναν ἄντρα καί εἶχε καταδικαστεῖ σέ θάνατο. Μετά ἀπό ἀρκετές ἀρνήσεις, τελικά καταδέχεται νά μιλήσει ἡ Φιρντάους στή γιατρό τήν παραμονή τῆς ἐκτέλεσής της. Καί τότε ἀρχίζει ἡ φρίκη.
Ἡ περιγραφή ἀρχίζει ἀπό τά παιδικά της χρόνια καί μέ εἰκόνες τῆς οἰκογενείας της. Ἤδη πρίν νά γίνει δέκα ἐτῶν βιώνει σεξουαλική κακοποίηση ἀπό μέλη τῆς οἰκογενείας. Καί αὐτό εἶναι μόνον ἡ ἀρχή…
Ἔγινε πόρνη. Δοκίμασε νά σταματήσει. ΔΕΝ ΤΗΣ ΑΡΕΣΕ! Ἐπέλεξε νά ξαναγίνει πόρνη. Γιατί; Σοκάρει μέ τά λόγια της: Ὅλες οἱ γυναῖκες εἶναι ἐξαπατημένες. Οἱ ἄντρες ἐξαπατοῦν τίς γυναῖκες, ὕστερα τίς τιμωροῦν ἐπειδή ἐξαπατήθηκαν, τίς ἀναγκάζουν νά πιάσουν πάτο καί μετά τίς τιμωροῦν γι' αὐτό, τούς ἐπιβάλλουν τόν γάμο κι ἔπειτά τίς ξεροψήνουν μέ ξύλο, κακομεταχείριση καί παντοτινή ἀπλήρωτη ἐργασία μές στό σπίτι. Ἀντίθετα, οἱ πόρνες εἶναι οἱ λιγότερο ἐξαπατημένες γυναῖκες..
Οἱ περιγραφές τῆς ζωῆς της, τῶν ἐμπειριῶν της, τῆς βίας, τοῦ ἐξευτελισμοῦ συγκλονίζουν. 125 σελίδες γεμᾶτες ζόφο, πόνο, θλίψη, ὀργή. Κι ἐκεῖ ἀχνά ἀκούγεται μιά σιωπηλή κραυγή γιά ἀγάπη, μιά ζητιανιά ἐπαφῆς, ἀνθρώπινης ἐπαφῆς. Εἶναι τρομακτικό νά διαβάζουμε πώς ἡ βία πού βίωσε θεωρεῖται φυσιολογική ἀνδρική συμπεριφορά! Ἀπό κάθε ἄντρα, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν οἰκονομική του κατάσταση ἤ τήν κοινωνική του θέση.
Ἡ μετάφραση εἶναι πάρα πολύ καλή! Ἡ ἀνάγνωση ρέει ἀπρόσκοπτα καί μόνον τά ὀνόματα καί τά μέρη δείχνουν πώς εἶναι μεταφρασμένο βιβλίο. Πολύ καλῆς ποιότητας ὑπόλευκο, χοντρό χαρτί μέ ἐλαφρῶς βελούδινη ὑφή, ἐξαιρετική ἐκτύπωση, ἄψογο δέσιμο, πολύ καλή ἐπιμέλεια (μόνο σφάλμα ἡ ἀπαλειφή τοῦ τελικοῦ ν στό ἀρσενικό ἄρθρο). Ἕνα πολύ ὄμορφο βιβλίο μέ πολύ πόνο μέσα του. Παρά τά σαράντα χρόνια πού πέρασαν ἀπό τότε πού γράφτηκε, δυστυχῶς παραμένει ἐπίκαιρο.
