Η προ Allah-Las εποχή, δεν ήταν στεγνή όσον αφορά
τις Garage, 60's και Psy Rock μουσικές. Όπως όμως με τα γεγονότα που
σηματοδοτούν το τέλος μια εποχής και την απαρχή μιας άλλης, έτσι και εδώ για
έναν δίσκο-σταθμό που ήρθε το 2012 και έφερε στην επικαιρότητα ξανά το
συγκεκριμένο είδος. Ναι, τόσο απλά. Γυρνώντας λίγο πιο πίσω στην πρόσφατη
μουσική ιστορία (2006), θα θυμάστε την Amy Winehouse να κυκλοφορεί το Back to
Black και να στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας και τους ακροατές στην soul και
τα blues που μέχρι τότε ναι μεν υπήρχαν δισκογραφικά αλλά δεν διέθεταν έναν
μουσικό μεσσία. Η μεσσίας εμφανίστηκε με έναν δίσκο σημάδι στον
χρόνο, οι ντίβες της soul / jazz άρχισαν τότε να παίρνουν πίσω την προσοχή που
τους άξιζε και ο δίσκος αυτός έμελε να μείνει ως το σήμα κατατεθέν για μια
καλλιτέχνιδα-θρύλο παρόλα τα εκτός σκηνής παραστρατήματα της. Επιστρέφοντας στο
θέμα μας και σε αντιστοιχία με την Winehouse, οι Allah Las άνοιξαν τον δρόμο
έτσι ώστε να έρθει στα αυτιά περισσότερου κόσμου ένα είδους που μέχρι σήμερα
δεν θεωρείτο παρεξηγημένο όπως συνηθίζεται να λέγεται, έφερε όμως
αντι-ραδιοφωνικό μανδύα. Η άμεση ερώτηση πάνω σε αυτό θα ήταν εύλογα:
γιατί θα πρέπει η ραδιοφωνική αποδοχή να καθορίζει την αξία ενός
συγκροτήματος ή ενός δίσκου ; Βεβαίως, γνώμη και εκτίμηση έχουμε όλοι για
ένα δημιούργημα, το ραδιόφωνο όμως είναι ένα μεγάλο δοκιμαστήριο για τον κάθε
είδους ακροατή. Εκεί, ο δίσκος των Αμερικανών από το Los Angeles ήρθε να
κουμπώσει άριστα με τον ραδιοφωνικό αέρα. Ένα κατά τα άλλα μέτριο σε παραγωγή, θεματολογία
και εσωτερική ένταση άλμπουμ που όμως ήταν αρκετό για να τους κάνει θέμα στα
μέσα με μόνο θετικό κατά τη γνώμη μας τον ζεστό αναλογικό τους ήχο.
Η περί ου ο λόγος μπάντα κατάγεται επίσης από το Los
Angeles της California και παραδόξως είτε λόγω δισκογραφικής είτε λόγω
πλημμελούς προώθησης, ενώ ήδη είχε ολοκληρωμένο LP από το 2012, την ίδια χρονιά
δηλαδή με τους συμπολίτες Allah-Las, δεν κατάφερε να αποκομίσει οφέλη
δημοσιότητας. Παράδοξο, καθότι ο δίσκος τους με τίτλο Μαυροπόδαροι Ήρωες
(Blackfeet Braves) όπως δηλαδή και το όνομα τους που άλλαξε αργότερα λόγω
πνευματικών δικαιωμάτων, ήταν κατά τα άλλα αξιοπρεπέστατος. Μελωδικές
μπασογραμμές, ημί-μελαγχολικά φωνητικά, τρεμάμενες garage κιθάρες γύρω από
μινιμαλιστικούς ρυθμούς που αν έστω και λίγο ήσουν συνηθισμένος σε τέτοιους
ήχους, ήταν ικανοί να σε διακτινίσουν από το δωμάτιο σου στην αμμουδιά μιας από
τις αγαπημένες σου παραλίες. Το 2013, υπήρξε έτος αλλαγών για το συγκρότημα.
Εκτός από τις ζωντανές εμφανίσεις σε φεστιβάλ, τηλεόραση και promo projects,
κατάφεραν να συγκεντρώσουν υποστηρικτές υπογράφοντας στην Lolipop Records, ίσως
την πιο γνωστή εταιρεία κυκλοφοριών στο είδος τα τελευταία χρόνια, με
καλλιτεχνικό roster μπάντες από το L.A που αγαπούν την psy rock και τα 60's.
Οι Mystic Braves είναι γνήσιοι Καλιφορνέζοι, Ήλιος,
παραλίες, σέρφ, η λάμψη της λεωφόρου της Δύσης (Sunset Boulevard), μπορούν να
συνοψίσουν το είναι της μπάντας σε μια απογευματινή βόλτα με
κάμπριο εποχής. Αρχές του 2011 και ο frontman του συγκροτήματος, Julian
Ducatenzeiler μαζί με μερικούς φίλους που μοιράζονται το ίδιο πάθος για τα 60's
και τους groovy ρυθμούς, ξεκινούν να αυτοσχεδιάζουν και σε λιγότερο από ένα
χρόνο, έχουν ήδη έτοιμο τον δίσκο για τον οποίο μιλήσαμε νωρίτερα. Ο Drummer
Cameron Gartung, ο κιθαρίστας Shane Stotsenberg, ο μπασίστας Tony Malacara και
ο Ignacio Gonzalez βρήκαν κοινή έμπνευση στο μελωδικό ψυχεδελικό garage rock.
Όπως κάθε συγκρότημα, μπορεί να επηρεάστηκαν από διάφορες μπάντες του χθες και
του σήμερα, όμως πλέον κάνουν τον δικό τους αγώνα πλάθοντας τα 60's και την pop
όπως την θυμούνται και όχι όπως ήταν τότε. Με αρκετές μπάντες πλέον στο είδος
αυτό, όπως οι Growlers και οι La Luz αλλά και δισκογραφικές όπως η Lolipop και
η Burger records, ήδη διαφαίνεται μια πολυμορφία των 60's ήχων που όπως λέει ο
ίδιος ο Ducatenzeiler σε συνεντεύξεις του, κάθε μια ανατρέπει το παρελθόν με
τον δικό της τρόπο, με τον δικό της τόνο. Αυτό ακριβώς εννοεί όταν αλλού λέει
πως απλά θυμούνται την εποχή εκείνη και την χτίζουν και πάλι με υλικά και
τεχνοτροπία του σήμερα.
Σαφώς, το Desert Island έχει περισσότερη garage,
μεταδίδει περισσότερη ενέργεια ενώ διαθέτει πιο απαλές και σαφείς γραμμές στον
ήχο του από την προηγούμενη δουλειά τους. Σε ερώτηση για τα μηνύματα και τα
νοήματα των κομματιών, απαντούν πως προέρχονται από τα σκαμπανεβάσματα της ζωής
με τα καλά και τα άσχημα που συμβαίνουν και το κατά πόσο μπορούμε να τα
ξεχωρίσουμε. Η θεματολογία του δίσκου αφορά τη δυαδικότητα των θετικών και των
αρνητικών της ζωής. Το καλό και το κακό που συνυπάρχουν όπως στις σχέσεις που
δεν είναι γραφτό να επιβιώσουν, προσπαθώντας πάντα όμως να αφήσουν μια θετική
αχτίδα για το τέλος. Η ζωή πάντα θα είναι καλό και κακό ταυτόχρονα,
λέει ο Julian.
Στο νέο LP των Αμερικανών, μην περιμένετε να
ακούσετε μπουκωμένες κιθάρες, ασαφείς μελωδίες και φωνητικά που μετά βίας θα
ξεχωρίζουν μέσα στον φασαριόζικο ήχο. Είναι ξεκάθαρα ένας δίσκος που
απενοχοποιεί την ψυχεδέλεια από τη μέχρι τώρα πεπατημένη, διαθέτοντας 10
τραγούδια που αποκολλώνται από τις μνήμες που έχουν οι περισσότεροι για τα psy
rock συγκροτήματα. Η πρώτη ένδειξη για αυτόν τον μουσικό απογαλακτισμό είναι το
Bright Blue Day Haze, ελαφρώς αλλαγμένο από την live εκτέλεση που ακούγαμε
συχνά στον Republic 100,3. Αστραφτερό, με μελωδία που φωτίζεται από τα synth
και μας εισάγει στο κλίμα των όσων πρόκειται να ακούσουμε στα τριάντα τέσσερα
λεπτά του δίσκου. Και εδώ, η ταύτιση με ήχους άλλων παρεμφερών συγκροτημάτων
όπως οι Tame Impala είναι αναπόφευκτη. Κομμάτια όπως τα Coyote Blood και You
Take the Dark Out of Me σχεδόν φωνάζουν πως έχουν γεννηθεί από τον ίδιο rock
παραμορφωμένο και οξύ ήχο. Αν και το προαναφέραμε, ο δίσκος δε θα πρέπει να
αξιολογηθεί με βάση τις επιρροές της Δυτικής ακτής, το τονίζουν οι ίδιοι οι
Mystic Braves σε κάθε ευκαιρία. Η μπάντα έχει σίγουρα περάσει από το
σταυροδρόμι που πέρασαν και άλλοι αλλά δεν κάνει τις ίδιες επιλογές για να
πλάσει τον ήχο της. Έπειτα, ίσως το καλύτερο κομμάτι ακόμη και από το ομώνυμο
του δίσκου σε παραγωγή και ιδέα, το Valley Rats, αποδεικνύει αυτήν ακριβώς την
ηθελημένη διαφοροποίηση του ήχου τους.
Για πρώτη φορά στις παραγωγές τους χρησιμοποιείται
τρομπέτα που παραπέμπει σε Latin προσανατολισμούς και μαζί με τα παρομοίως
αρωματισμένα κιθαριστικά riff επεκτείνουν τους ορίζοντες του άλμπουμ. Απο τη
μέση και μετά το άλμπουμ δε θα καλύψει τις συνεχώς αυξανόμενες προσδοκίες όσων
απαιτητικών είχαν αρχίσει να κάνουν υπερβολικές σκέψεις ακούγοντας τα πρώτα
πέντε τραγούδια. Τα Born Without a Heart και Earthshake σώζουν την κατάσταση
διατηρώντας το επίπεδο, παρότι οι στίχοι μιλούν για απογοήτευση και θρήνο. Η
συνολική εικόνα ; Οι Mystic Braves κάνουν μια πανέμορφη και σπάνια μίξη retro
στοιχείων με σύγχρονα synth σε μια ταλάντευση ανάμεσα στη σημερινή δική τους
ενέργεια και το παρελθόν που πάντα αιωρείται μέσα στον ήχο τους, όπως και στο
There is a Pain. Κάθε τσίμπημα στη χορδή της κιθάρας, κάθε τύμπανο και synth
προσθέτει ένα λιθαράκι σε μια πολύ προσεγμένη παραγωγή που όχι μόνο δεν έχει να
ζηλέψει σε τίποτα από αντίστοιχες του είδους αλλά διαμορφώνει και τη σφραγίδα
μιας μπάντας που πλέον θα μπορεί να αποτελεί η ίδια μέτρο σύγκρισης για
νεοεισερχόμενους στην κατηγορία.
Ίσως να μην συνειδητοποιούν σε επαρκή βαθμό ότι
βρίσκονται στο μέσο μιας μουσικής κοσμογονίας της αναβίωσης των 60's μέσω της
pop και της rock που μεταφέρουν τη μυρωδιά εκείνη στο σήμερα. Είναι όμως η
φυσική διεργασία των πραγμάτων και πάντοτε έτσι συνέβαινε και στη μουσική. H
πρόοδος και η αλλαγή συνήθως ξεκινούν από τη μίμηση. Όταν κανείς ευαγγελίζεται
τη μίμηση και δομεί τη βάση της, φτιάχνει μια μέθοδο που λειτουργεί
αποκλειστικά για εκείνον. Αυτές τις δομές καταλήγουν να μιμούνται άλλοι με το
πέρασμα των χρόνων. Έτσι μεταδίδεται η γνώση. Στη περίπτωση των Αμερικανών,
έτσι εμπλουτίζεται και συνδέεται μια ολόκληρη μουσική εποχή με το παρόν. Εποχή
που το συγκρότημα υποστηρίζει και στιλιστικά με τα παντελόνια με το φαρδύ
τελείωμα, τους μεγάλους γιακάδες και τα λουλούδια, επιβεβαιώνοντας την εντύπωση
που δίνουν πως όλο αυτό το ζουν πολύπλευρα. Οι Mystic Braves είναι εδώ για να
μας δείξουν ένα πολύχρωμο χθες ντυμένο με τη γυαλάδα του σήμερα. Το καταφέρνουν
περίφημα κρατώντας μας συντονισμένους με το βήμα τους μέχρι την επόμενη
συνάντηση με την ψυχεδελική surf rock όπως εκείνοι την ξέρουν…
Ακούστε ολόκληρο το άλμπουμ εδώ
Τον Μιχάλη Αποστόλου τον ακούτε κάθε Σαββατοκύριακο 16:00-18:00 στον Republic 100.3
