χώρα στο Studio Κοιτώνες – Στρ. Κόδρα
Στα μεγάλα κείμενα ο χρόνος με την έννοια που εμείς τον μετράμε δεν υπάρχει. Τελούν εν αχρονία, αφορούν τον άνθρωπο και την κοινωνία κάθε στιγμή. Μόνον που κάποια στιγμή πληγώνουν, δεν κοινωνούν το ακίνητο νόημά τους αλλά εκδικούνται μέσα απ’ αυτό. Η ομάδα Ars Moriendi λίγο πολύ αυτά σκεφτοταν όταν ετοίμαζε το δεύτερο, ολοκληρωμένο ανέβασμα του έργου του Δ. Δημητριάδη “Πεθαίνω σαν Χώρα”, ένα έργο που είχε συναντήσει επι σκηνής το καλοκαίρι που μας πέρασε με αφορμή την Απογραφή Πληθυσμού στο θέατρο Άνετον.
Έξι μήνες μετά η θεατρική ομάδα παρουσιάζει εκ νέου την παράσταση, αυτή την φορά στο Studio Κοιτώνες του πρώην Στρ. Κόδρα. Ο σκηνοθέτης και ένας εκ των πρωταγωνιστών της παράστασης Θάνος Νίκας θεωρεί πως όσο περνάει ο καιρός το κείμενο του Δημητριάδη γίνεται ολοένα και πιο επίκαιρο : “Η συνομιλία του κειμένου και της ελληνικής πραγματικότητας βάδιζαν σε παράλληλες γραμμές. Άρχισε όμως αυτό που δουλεύαμε να συναντιέται μ’ αυτό που ζούμε. Το νόημα του κειμένου καρφώνεται στον τόπο και το χρόνο με τρόπο ανησυχητικό”.
Σκηνοθετικά όμως τι έχει αλλάξει απο εκείνο το πρώτο ανέβασμα? “Νομίζω πως στο χώρο που ανεβάζουμε την παράσταση έχει γίνει πλέον πιο ξεκάθαρο και πιο στοχεύμενο το στοιχείο της κάθαρσης. Κι αυτό γιατί με έναν περίεργο τρόπο το κείμενο συνομιλεί με τον ίδιο τον χώρο, ένα παλιό στρατόπεδο που έγινε χώρος πολιτισμού”.
Υπάρχει βέβαια και μια παράλληλη πραγματικότητα τόσο για το έργο, όσο και για τον συγγραφέα του, αφου αυτή την σεζόν έχουν ήδη ανέβει τρία διαφορετικά έργα απο αντίστοιχα θεατρικά σχήματα της Θεσσαλονίκης. “Ευτυχώς που συμβαίνει αυτό”, λεει ο Θάνος Νίκας. “Καλό είναι που ξυπνάμε και μαθαίνουμε κάποια δημιουργικά πρόσωπα της πόλης, καταξιωμένα στο εξωτερικό, όπως ο Δημητριάδης, που ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη αλλά είναι αναγνωρισμένος στο Παρίσι.”
Με τι έρχεται όμως αντιμέτωπος ο θεατής σε ένα έργο του Δημητριάδη? “Η γραφή του για μένα είναι λόγος προφορικός και η κατανόηση του βρίσκεται στην ακοή και όχι στην ανάγνωση. Η διαδρομή της αφομοίωσης αυτού του λόγου όμως είναι μεγάλη και όσο ασχολείσαι μαζί της τόσο πιο απλό γίνεται σε έννοιολογικές αναφορές. Άλλοτε νιώθει την ανάγκη να προειδοποιήσει για ότι διαισθάνεται πως έρχεται. Το ερώτημα που τίθεται, στον καθένα προσωπικά, είναι τι ακριβώς σημαίνουν οι λέξεις εποχή, μέλλον, ποιότητα ζωής. Ζούμε το τέλος της εποχής μας. Αν η δική μας γενιά καταφέρει ν’ αντισταθεί στην παραδοσιακή ροπή προς το διχασμό, δεν νομίζω πως θα έπρεπε να πενθούμε γι’ αυτό το τέλος αλλά να το προσδοκούμε.
Info
Θέατρο Κοιτώνες Κόδρα (τηλ 6932 412121)
“Πεθαίνω σαν Χώρα” του Δ. Δημητριάδη από την θεατρική ομάδα Ars Moriendi
Εώς 30 Δεκεμβρίου 2012, ώρα 21.00
Σκηνοθεσία : Θάνος Νίκας
Παίζουν: Ειρήνη Καλογηρά, Νίκος Κουνέλης, Θάνος Νίκας, Κατερίνα Συναπίδου, Σπύρος Χαγγελάκης
Γενική είσοδος 10 ευρώ (δωρεάν είσοδος με την επίδειξη κάρτας ανεργίας)
