HomeΘέματαΓιώργος Γυπαράκης: Γλυπτική για σώματα και όχι...

Γιώργος Γυπαράκης:
Γλυπτική για σώματα και όχι μόνο

Aν δεν ξέρεις πού να τρέξεις να κρυφτείς ή δεν βρίσκεις άλλη αγκαλιά εύκαιρη, μπες (κυριολεκτικά) στα καινούρια γλυπτά του Γιώργου Γυπαράκη, στην γκαλερί της Ζήνας Αθανασιάδου.

Εκεί είσαι στον πλανήτη happy ή “αλλού” εν πάσει περιπτώσει. Ούτε μνημόνιο, ούτε οργή, ούτε φωτιές και εξαναγκασμένα ναι ή όχι. Πες ότι είσαι σε ένα φανταστικό νησί, ψαρεύεις ελαφριές πέτρες, τις κυλάς μπρος πίσω, γράφεις με μολύβι πάνω τους, κάθεσαι μέσα τους και πάνω τους, ρεμβάζεις και ίσως το κύμα σκάει στα πόδια σου.
Βεβαίως, τα βότσαλα και οι όγκοι της θάλασσας, φτιαγμένα από επεξεργασμένο πλαστικό, συνθέτουν ένα απόλυτα πλαστό περιβάλλον που μοιάζει με ψευδαισθησιακό διαστρέβλωμα νησιού. Κι εκεί είναι που αρχίζεις και σκέφτεσαι; Πού είμαι; Τι είναι τούτα τα αληθοφανή κατασκευάσματα; Υπάρχει τελετουργία; Είναι πέτρες στ' αλήθεια; Και είναι η θάλασσα εδώ;
Κι ενώ το σώμα εξαναγκάζεται σε μια αρμονική σχέση με το υλικό των γλυπτών (τα αγκαλιάζει όσο κι εκείνα αγκαλιάζουν το σώμα), ταυτόχρονα εξαναγκάζεται και σε πειθαρχία μπροστά στην απουσία υλικής απασχόλησης. “Το άεργο σώμα βιώνει τη διακοπή ως ευκαιρία για πνευματική αφύπνιση”. Αυτό σημαίνει ότι μπορείς να ρεμβάσεις ελεύθερα και αυτό θα είναι εκ των πραγμάτων δημιουργικό.

Πιο “επίσημα” τώρα: Η έκθεση είναι μια διευρυμένη εγκατάσταση από διαδραστικά, ηχητικά γλυπτά που ενθηκεύουν τον όγκο του στάσιμου σώματος και μελανόμορφα σχέδια πάνω σε απομίμηση μάρμαρου, τα οποία λειτουργούν επίσης στο χώρο ως επιτύμβια εγχειρίδια πνευματικής άσκησης. Ο Γυπαράκης διασυνδέει τα αντιθετικά ζεύγη άγονο-γόνιμο, πνευματικό-υλικό, επιχειρώντας να ανασύρει την πνευματικότητα που κρύβεται στην απραξία του ανθρώπινου σώματος.
Σε ατμόσφαιρα ζεν, δεν ανατρέχει μόνο στην μακρινή Ιαπωνία, αλλά και σε όλο τον υπόκωφο σουρεαλισμό της πραγματικότητάς μας, είτε αυτή εντοπίζεται στο αληθινό χωριό της ελληνικής επαρχίας που τείνει να γίνει πόλη είτε στην real-time ανεκδιήγητη ελληνική πόλη, που τείνει να γίνει αβίωτη…

Τα γλυπτά που εμφανίζονται ως βράχινα καθίσματα, ως σωμάτινες θήκες διαλογισμού, ως δυνητικοί μηχανισμοί πνευματικής εκγύμνασης μορφοποιούν το σώμα σου και ακονίζουν το μυαλό σου. Ογκώδη, πιστά ιδεογράμματα στάσεων του ανθρώπου, αναπαριστούν την καλλιγραφία μιας πετρωμένης σωματικότητας. Ίσως έτσι γίνεις κι εσύ …βράχος! Τώρα που χρειάζεται!

Related stories

Ξεκινά η λειτουργία της Χριστουγεννιάτικης αγοράς στην πλατεία Δικαστηρίων

Φέτος, η πλατεία Δικαστηρίων μεταμορφώθηκε σε έναν παραμυθένιο κόσμο...

Δήμητρα Παπαδοπούλου, γιατί οι άνθρωποι δεν γελάνε πια;

Φωτογραφίες: NEKTI Η Δήμητρα Παπαδοπούλου είναι ούτως ή άλλως περσόνα....

Οι 25 καλύτερες ταινίες του 2024 σύμφωνα με το Indiewire

Το κινηματογραφικό περιοδικό «Indiewire» δημοσίευσε την λίστα του για...

Bird. Κι αν είσαι αόρατος, μπορείς να πετάξεις.

Από το Γιώργο Καρακασίδη Η Μπέιλι είναι μια σκληραγωγημένη δωδεκαχρόνη...