Μια πολυμορφική
παράσταση, με εμβόλιμες κινηματογραφημένες
σκηνές και video art,
ενταγμένες στη δράση του έργου. “Μea
Culpa”,
ένα σύνθετο λάθος πολλών, εκτός των
παιδιών με αναπηρίες που δεν αποφασίζουν
για τη ζωή τους. Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός
Ιωάννης Κυφωνίδης και ο συγγραφέας του
έργου Κ. Ρόδη περιγράφει στην Γιώτα
Κωνσταντινίδου το ανθρώπινο στοίχημα
ενός θεατρικού έργου που ανεβαίνει σε
πανελλήνια πρώτη στην Θεσσαλονίκη.
Αρχές δεκαετίας
’70 γεννιέται ένα παιδί μη τυπικής
ανάπτυξης σε μια τυπική ελληνική
οικογένεια. Δεν γίνεται λόγος για την
ακριβή τοποθεσία, τι σημασιολογία μπορεί
να φέρει αυτό;
Ι. Κυφωνίδης :
Για μένα όμως μπορεί να εκφράζει
οποιαδήποτε πόλη του Ευρωπαϊκού Νότου.
Για να είμαστε δίκαιοι, τέτοιου είδους
θέματα αντιμετωπίζουν κοινωνίες του
λεγόμενου Ευρωπαϊκού Νότου.
Η οικογένεια
είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας.
Σ’ αυτήν την οικογένεια ποιες ομάδες
δημιουργούνται, ποια στρατόπεδα;
Ι. Κυφωνίδης :
Αυτό συμβαίνει γιατί η ελληνική οικογένεια
συμβολίζει την ελληνική κοινωνία. Στο
έργο, η στέρηση επικεντρώνεται στην
επικοινωνία και τη συμπεριφορά του
παιδιού. Δεν επιθυμούμε να εστιάσουμε
στον προσδιορισμό της στέρησης αλλά να
ταυτιστούμε με κάθε είδους αναπηρία με
κοινό γνώμονα την αντιμετώπιση της
οικογένειας και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Σχέση μητέρας
με πατέρα. Υπήρχαν συγκρούσεις στη σχέση
τους ως προς την κατάλληλη αντιμετώπιση
του παιδιού;
Ι. Κυφωνίδης :
Η ηρωίδα φτάνει στο σημείο να κρατά το
παιδί στο σπίτι, φοβάται για εξωγενείς
κινδύνους, διαφωνεί με την επιθυμία του
πατέρα να το παρουσιάζει στο κοινωνικό
περίγυρο. Για τη μητέρα, το παιδί
κινδυνεύει και στο Ειδικό σχολείο από
άλλες πιο βαριές περιπτώσεις και στις
κοινωνικές συναναστροφές από ρατσιστικά
σχόλια. Συγκρούονται, λοιπόν ως προς
την αντιμετώπιση του παιδιού τους.
Από τη μια
δεκαετία του ’70 και από την άλλη 2013. Ο
χώρος της ειδικής αγωγής έχει εξελιχθεί,
τμήματα ένταξης, παράλληλη στήριξη,
ψυχολογική υποστήριξη, Τι έμεινε όμως
το ίδιο;
Ι. Κυφωνίδης :
Η προκατάληψη στην οικογένεια. Η μητέρα
επιμένει να περιορίζει το παιδί,
συμβουλεύεται μεν μια ψυχίατρο αλλά
για την ίδια πρέπει να μένει στο σπίτι.
Η ίδια κλείνεται στο καβούκι της. Η θεία,
που έχει ζήσει στο εξωτερικό διακρίνει
την αλλαγή και εξέλιξη της κοινωνίας,
συνοδεύει το παιδί σε βόλτες αλλά η
μητέρα συνεχίζει να μην αποδέχεται. Ο
γιος είναι εγκάθετος στην άποψη της
ιδρυματοποίησης.
Κ.
Ρόδης: Προσπάθησα να απευθυνθώ με
σεβασμό και ειλικρίνεια στους πολίτες
με αναπηρία, να ανοίξω ένα παράθυρο, να
μιλήσουν ανοιχτά. Δεν είμαστε εξοικειωμένοι.
Ήθελα επίσης να δώσω την ευκαιρία στο
οικογενειακό περιβάλλον να παρουσιάσει
τη δική του πλευρά. Πώς το αντιμετωπίζουν,
πώς σκέφτονται, τι νιώθουν. Πώς μπορεί
να βιώσει η οικογένεια ένα πρόβλημα
οποιασδήποτε αναπηρίας, αλκοολισμού,
ατυχήματος. Στο άμεσο οικογενειακό μου
περιβάλλον είχα άτομο με αναπηρία αλλά
και στο σχολείο είχα συμμαθητές που το
βίωναν με τα αδέρφια τους. Είναι μια
αληθινή ιστορία με στοιχεία μυθοπλασίας.’
Στη παράσταση
η συμβολή σας είναι διττή, σκηνοθέτης
και ηθοποιός.
Ι. Κυφωνίδης: Είμαι ο
Άρης, ο αδερφός που επιθυμεί να φύγει
από την οικογένεια, επιλέγει ένα γάμο
με βάση την εξασφάλιση μιας καλύτερης
κοινωνικής τάξης. Θέλει να ξεφύγει από
την κατάσταση της οικογένειας, από τη
γειτονιά. Είναι ψυχρός, κυνικός, δε θέλει
τίποτα να τον συνδέει με το οικογενειακό
του περιβάλλον, πονάει τόσο που η φυγή
είναι η μόνη λύση; Έζησε μια ζωή με
απωθημένα, ως προστάτης του αδερφού
του, στερήθηκε το παιδικό παιχνίδι, τα
εφηβικά χρόνια; Του έλλειψε η προσοχή
και η αγάπη;
MEA
CULPA. ‘’λάθος’’
του παιδί που ματαίωσε τις προσδοκίες
των γονιών, ‘’λάθος’’ των γονείς που
αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την
κατάσταση, ‘’λάθος’’ της κοινωνίας
ως άμοιρη ευθυνών;
Θα απαντήσω ως
σκηνοθέτης. Το πώς αποδίδει κανείς το
κείμενο σκηνοθετικά δεν περιορίζει τις
ερμηνείες που ελεύθερα θα αποδώσει ο
θεατής. Λάθος της μητέρας που η αγάπη
της γίνεται παθολογική. Λάθος του πατέρα
που δεν επέδειξε μεγαλύτερη δυναμική
στη συνδυαστική των απόψεων. Λάθος του
αδερφού που προτίμησε την αποστασιοποίηση.
Λάθος της θειας που παρά την επίδρασης
από τη ζωή της στο εξωτερικό δε μετέχει
ουσιαστικά. Λάθος της κοινωνίας που
είναι απέναντι στην οικογένεια. Ο γιος
μιλάει και τα λόγια του αντηχούν τη θέση
της κοινωνίας.
Info
Mea Culpa του Κωνσταντίνου
Ρόδη
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος
Ρόδης-Ιωάννης Κυφωνίδης
Πρωταγωνιστούν: Νέλλη
Γκίνη, Κωνσταντίνος Ρόδης, Ιωάννης
Κυφωνίδης, Αθηνά Νάννου, Μιχάλης
Αβραμίδης, Γιολάντα Μπαλαούρα
Μέγαρο Μουσικής Μ2
Από Τετάρτη 6 εώς Κυριακή
10 Νοεμβρίου, στις 21:00.
Τιμές εισιτηρίων: 10€,
5€ (μαθητικά-φοιτητικά-κάτοχοι κάρτας
ανεργίας)
Πληροφορίες – εισιτήρια:
Τηλεφωνικά, στο 2310-895938-9, στα ταμεία
του Μεγάρου Μουσικής και στα εκδοτήριά
του, στην Πλατεία Αριστοτέλους. E-tickets,
στο www.tch.gr &
http://www.ticketservices.gr/el/events/?eventid=838
