Στις re-make σκηνές παλιών ταινιών. Στα
ερωτηματικά που δημιουργούν «παράλογες» πράξεις. Στα καθημερινά μας πρόσωπα.
Στο βλέμμα πάνω στον ίδιο δρόμο επί μήνες και στη μακρόθεν ‘γνωριμία’ με τους
ανθρώπους. Στις παράλληλες ζωές μας. Στο γκρέμισμα των ξοφλημένων ιδεολογιών.
Στις ιεροτελεστίες της καθημερινότητας. Και της άνοιξης που έρχεται.
Αν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1963 μιλούσε για ένα όνειρο, κατάφερε
να το κάνει συνώνυμο της πιο ενθουσιώδους επιδίωξης αλλαγών, δίνοντας ελπίδες
για την απήχηση της δράσης των πολιτών που «απαιτούσαν το αδύνατο».
Η έκθεση I HAVE A DREAM στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης
Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει πολύ ενδιαφέροντα βίντεο με αναφορές στην περιρρέουσα
κοινωνικοπολιτική ατμόσφαιρα, αναφορές όμως όχι μόνο ιστορικές, αλλά και
προσωπικές, μυθοπλαστικές και άλλες, πάντα μέσα από τη διαίσθηση και τον
έκκεντρο τρόπο των καλλιτεχνών να προσεγγίζουν την πραγματικότητα.
Ίσως η περίφημη ρήση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ γεννά
περισσότερες προσδοκίες για επαναστατική ορμή απ’ ό,τι η έκθεση καθαυτή –γεγονός
αναμενόμενο στη νεοσυντηρητική εποχή μας, εποχή των ισοπεδώσεων, όπου καμία
τέτοια φωνή ή και προσωπικότητα δεν μοιάζει υπαρκτή ή αρκούντως πειστική.
Μπορεί, λοιπόν, να μιλήσει κανείς για εξέγερση και να προσδοκά να τον πάρουν
σοβαρά; Με άλλα λόγια, η εξέγερση θεωρείται πιθανή σήμερα; Η επιμελήτρια της έκθεσης, Agnieszka Rayzacher, μοιάζει
να απαντά καταφατικά και να νιώθει την ενέργεια της αλλαγής να πνέει.
Όπως και να ‘χει, η έκθεση πραγματοποιείται σε μια μοναδική χρονική
στιγμή: όταν οι κοινωνίες σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο διαμαρτύρονται ενάντια
στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και ηθική πραγματικότητα, ενώ η Ευρώπη
μοιάζει να καταρρέει. Και τα έργα της έκθεσης κατορθώνουν να κάνουν κάτι πιο
σημαντικό από το να αναπαράγουν την επαναστατική ρητορεία, όπως τουλάχιστον την
ξέραμε ως τώρα: οικοδομούν μια αίσθηση κοινότητας. Ζεστής και οικείας. Μιας
κοινότητας όπου τα συναισθήματα μοιράζονται. Κι εκεί η ‘εξέγερση’ ή η αλλαγή σε
κάθε περίπτωση δείχνει πιο εφικτή.
Επιμέλεια: Agnieszka Rayzacher
Καλλιτέχνες: Stefan Constantinescu, Christoph Draeger,
Regina José Galindo,
Tomasz Kozak,
ZuzannaJanin, NUG, Adrian Paci, Société Réaliste, ReynoldReynolds,
Jozef Robakowksi, Alicja Żebrowska
Κέντρο
Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Αποθήκη Β1, Λιμάνι Θεσσαλονίκης
Ώρες
λειτουργίας έκθεσης:
Τρίτη-Τετάρτη-Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή 10:00-18:00, Πέμπτη 10:00-21:00
