Ο Γιάννης Διαλινός είναι απόφοιτος της Καλών
Τεχνών στην οποία σπούδασε ζωγραφική υπό την εποπτεία του Γιάννη Μόραλη. Έχει
πραγματοποιήσει επίσης σπουδές πάνω στην σκηνογραφία και την διακόσμηση υπό τον
Βασίλη Βασιλειάδη.Στα εικαστικά δρώμενα παρουσιάζει μία μακρά
παρουσία, με σημαντικές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις τα τελευταία περίπου
τριάντα χρόνια. Στον τομέα της διακόσμησης και του σχεδιασμού έχει σχεδιάσει
έναν σημαντικό αριθμό εσωτερικών χώρων τόσο σε οικίες όσο και σε σημαντικές
επιχειρήσεις. Έχει επίσης ασχοληθεί με την διαφήμιση ως εικονογράφος και
παράλληλα διατηρεί μια χρόνια παρουσία με τον κόσμο του σχεδιασμού κόμικ.
Δουλειά του έχει δημοσιευθεί στις εκδώσεις “Άμμος” καθώς και σε καλλιτεχνικά
και κοινωνικά περιοδικά.Θα τον συναντήσουμε στο επερχόμενο φεστιβάλ ArtisHard που θα λάβει χώρα στο Ρέθυμνο της Κρήτης στις 12
& 13/10 στις Αποθήκες της Ένωσης Αγροτικών
Συνεταιρισμών (ΚΟΥΜΠΕΣ ) με την υποστήριξη του Εξώστη!
Η ζωγραφική σας παρουσιάζει έντονα στοιχεία από
Francis Bacon αλλά και παράλληλα φαίνεται να συνδυάζει μία αισθητική σύγχρονης
φωτογράφησης περιοδικού-αντίστοιχα έχει δημοσιευτεί σε ανάλογα έντυπα. Πως
προέκυψε αυτό το πρωτόγνωρο στυλ; Παραπέμπει ίσος σε μία ελαφρά ειρωνεία ή
ακόμα και απομυθοποίηση;
Η ζωγραφική μου είναι
κατεξοχήν παραστατική. Είναι μια επιλογή που βοηθά εμένα ως προς την αφήγηση,
και το κοινό στο να κατανοεί πλήρως αυτό που βλέπει.
Οι μόνες «σκοτεινές» ή
«ασαφείς» πλευρές του έργου μου έχουν να κάνουν με τη θεματολογία της εκάστοτε
ατομικής μου έκθεσης από την πλευρά του κοινού.
Λίγες φορές μόνο μέχρι
τώρα, με έχουν ρωτήσει αμήχανα αν πράγματι κατανοούν την αφορμή της έμπνευσής
μου.
Λόγω της ανάγκης της
αφήγησης προκύπτει «η αισθητική της σύγχρονης φωτογράφισης». Τα πλάσματα μου είναι
σύγχρονα, αμφίφυλα, «κινηματικά», φορούν «στολές», εκφράζουν συναισθήματα,
ανάγκες και πόθους. Τα συναντάμε παντού στους «χώρους» τους…. Στο δρόμο, στο
θέατρο, στο σινεμά, στις συναυλίες, στα κλαμπ, στις σκοτεινές παρόδους, στα
τμήματα. Είναι «life-style»
πλάσματα.
Η αυτοειρωνία και η
απομυθοποίηση είναι στοιχεία της προσωπικότητας μου! Αν αυτό το διακρίνετε και
στη δουλειά μου… οk, πάμε καλά!
Υπήρξατε μαθητής του Γιάννη Μόραλη. Την επαφή σας
με έναν τέτοιου βεληνεκούς καλλιτέχνη την αντιλαμβάνεστε ως κάτι μοναδικό ή
θεωρείτε πως η φήμη ενός καλλιτέχνη δεν επηρεάζει την αξία του ως διδάσκαλο;
Πιστεύω ότι στην
περίπτωση του δασκάλου μου συνέβη αυτό ακριβώς που περιγράφετε. Η φήμη του δεν
επηρέαζε την αξία του. Το ζήσαμε αυτό όλοι μας. Το ξέραμε όλοι οι συνάδελφοι
στο εργαστήριο, το νιώσαμε! Μας δίδαξε σχέδιο και σύνθεση με ταπεινότητα και
διακριτικότητα.
Ναι, αντιλαμβάνομαι ως
μοναδικές τις ώρες που είχαμε την τύχη να περάσουμε μαζί του και βιώσαμε έντονα
την απώλεια όταν μετά από χρόνια έφυγε από κοντά μας. Η Ελλάδα είναι ακόμα πιο
φτωχή από τότε.
Η καλλιτεχνική σας πορεία φαίνεται να έχει μια
μακρά πορεία, ξεκινώντας από το 1983 μέχρι σήμερα. Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι
βασικότερες αλλαγές που έχουν προκύψει κατά την διάρκεια αυτής της πορείας στο
έργο σας;
Ουσιαστικές αλλαγές δεν
έχουν προκύψει. Θέλω να πω ότι κάποιες αλλαγές έχουν συντελεστεί όσον αφορά τις
αποφάσεις μου σχετικά με τη χρωματική μου παλέτα, τον τρόπο γραφής, τη ματιέρα
μου. Οι αλλαγές αυτές προκύπτουν καθώς η δουλειά συνεχίζεται και «εξελίσσεται».
Όμως, αυτό είναι κάτι που το περιμένω καθημερινά και καμμιά φορά όταν αισθάνομαι
στάσιμος αρχίζω και ανησυχώ.
Μεταβήκατε από τον κόσμο της τέχνης στον κόσμο της
διακόσμησης. Μιλήστε μας για αυτήν την επιλογή και τι σας προκάλεσε να
γεφυρώσετε τα δύο;
Προς το τέλος της 5ετούς
φοίτησης μου στη σχολή Καλών Τεχνών παρακολούθησα το εφηρμοσμένο εργαστήριο
σκηνογραφίας, ενδυματολογίας, διαφήμισης με δάσκαλο τον Βασίλη Βασιλειάδη, άλλη
μια μεγάλη μορφή στη σχολή εκείνη την εποχή. Εκτός των άλλων, μας έμαθε να
χειριζόμαστε το κλιμακόμετρο. Όλα τα υπόλοιπα είναι: η δημιουργική ιδέα, 5 χρόνια
στο ατελιέ της διαφημιστικής J.N. Leousis, βιτρίνες και περίπτερα σε εκθεσιακούς χώρους,
όπου μετά το πέρας των events η δουλειά μου κατέληγε στα «σκουπίδια». Δεν το
άντεξα… Ήθελα να βλέπω τους πελάτες μου
να κυκλοφορούν και να εργάζονται σε τρισδιάστατα περιβάλλοντα που γεννιόντουσαν
από το μυαλό μου και μου άρεσε! Εχει πολύ κόπο, άπειρες ώρες δουλειάς και
επιμέλειας… αλλά και πολύ άρωμα.
Πως
επιβιώνει ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα του σήμερα, ποιες είναι οι νέες
δυσκολίες που αντιμετωπίζει σε σχέση με το παρελθόν;
Τώρα τι να απαντήσει
κανείς εδώ; Τα αυτονότητα, βέβαια. Που να γείρω το κορμί μου όταν γυρνώ από τα
μπαρ και τα ξενύχτια… Με φροντίζουν η ζωγραφική και η εσωτερική διακόσμηση·
είναι δύο πράγματα που πάντα ήθελα να κάνω και που σ’αυτό στάθηκα τυχερός.
Αλλιώς, κανείς δεν σκύβει από πάνω μας (επίσημο κράτος), κανείς δεν ασχολείται
μ’ εμάς…. Πόσο μάλλον στις μέρες που όλοι μας ζούμε.
