Στο Ζ' διαγωνιστικό μέρος ταινιών μικρού μήκους στις Νύχτες Πρεμιέρας εντύπωση έκανε η μεγάλη ουρά των σινεφίλ που στήθηκε στην είσοδο του ODEON Opera στην Ακαδημίας και η γεμάτη αίθουσα. Οι δημιουργοί μας σύστησαν το έργο τους και προλόγισαν τις ταινίες τους. Μίλησαν για δυσκολίες κατά την παραγωγή των ταινιών, ευχαρίστησαν τους υπόλοιπους συντελεστές και χειροκροτήθηκαν ζεστά από το κοινό του ODEON.
Στα φιλμ τώρα…
Τρεις από τις ταινίες που προβλήθηκαν ήταν το «Inner Land», το «Ζωγραφίζοντας αστέρια» και το «4 Μαρτίου».
Οι προβολές ξεκίνησαν με το «Inner Land» της Βίβιαν Παπαγεωργίου, μια ταινία που παρακολουθούσε τον κάπως δύσκολο εγκλιματισμό μιας νέας δασκάλας σε ένα χωριό της Ελλάδας. Από την αρχή φάνηκε πως κάτι δεν πηγαίνει καλά. Μελαγχολικά τοπία, τρομακτικά πρόσωπα και στη συνέχεια τα παιδιά του σχολείου που είχε διοριστεί θύμιζαν νεκραναστημένες φιγούρες- φαντάσματα. Ο χρόνος έτρεχε πιο γρήγορα από το χρόνο της ηρωίδας κι εκείνη απορούσε. Οι συμπεριφορές των υπόλοιπων προσώπων της ταινίας ήταν αλλόκοτες και επιθετικές. Η πορεία της ταινίας δείχνει το μόνο φυσιολογικό –για τα δεδομένα μας- άτομο, τη δασκάλα, να προσπαθεί να αντιδράσει σε αυτό το ιδιόμορφο σύστημα αλλά τελικά να γίνεται ένα μαζί του.
Αν κάποιος έπαιρνε την απόσταση που χρειαζόταν θα έβλεπε καθαρά τη σύνδεση του σχολείου με μια σάπια κοινωνία που φθείρει με τον καιρό τις ψυχές των ανθρώπων της. Από τους νεότερους ως τους γηραιότερους.
Το «Ζωγραφίζοντας αστέρια» του Γιάννη Χριστοφόρου ήταν μια γλυκιά, νοσταλγική ταινία- ντοκιμαντέρ για τον ζωγράφο κινηματογραφικών αφισών Βασίλη Δημητρίου. Με αρκετό σαρκασμό και ακόμα περισσότερο αυτοσαρκασμό παρουσίαζε τον βίο του και την πορεία της τέχνης του. Το κοινό του ODEON λυνόταν συχνά- πυκνά στα γέλια με τις ατάκες του. Ήταν μια ταινία που σίγουρα δεν θα μπορούσε να λείπει από τις Νύχτες Πρεμιέρας.
Η ταινία «4 Μαρτίου» του Δημήτρη Νάκου που βραβεύτηκε στη Δράμα για τη γυναικεία ερμηνεία της αλλά και το μοντάζ της, ήταν ένα αρκετά ρεαλιστικό δημιούργημα με την ταύτιση να ξεπηδάει από τα καθίσματα του κινηματογράφου.
Η Μαρία, ουκρανή οικιακή βοηθός της κυρίας Ουρανίας βρίσκεται σε κατάσταση πανικού καθώς η Ουρανία είναι νεκρή – δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό- κι εκείνη χωρίς να το έχει αποκαλύψει σε γείτονες και συγγενείς, προσπαθεί να συνειδητοποιήσει αν ο δανεισμός ή και η κλοπή των χρημάτων που υπάρχουν κρυμμένα στη ντουλάπα είναι βαριά ανήθικη. Ένας άγγελος και ένας διάβολος θα μπορούσαν να τσακώνονται δίπλα στο κεφάλι της. Και στην περίπτωση του διαβόλου υπάρχει υπαρκτό πρόσωπο: ο Χρήστος , με τον οποίο η Μαρία διατηρεί ερωτική σχέση, ένας αρκετά κυνικός και φιλοχρήματος υπάλληλος κρεοπωλείου.
Ένα δράμα που σε «τσιτώνει» και κάνει γρηγορότερη την ανάσα σου.
