Οι
αποθήκες του λιμανιού είναι τέσσερις, μεγάλες, γραφικές αποθήκες των οποίων η
ανακαίνιση πραγματοποιήθηκε το 1997 από τα κονδύλια του Οργανισμού “Θεσσαλονίκη,
Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 1197, με άγνωστο το συνολικό κόστος. Οι
αποθήκες, στεγάζουν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου και Ντοκιμαντέρ σε τέσσερις
συνολικά αίθουσες. Οι αποθήκες έχουν χρησιμοποιηθεί ως κινηματογραφικές
αίθουσες, συναυλιακούς χώροι, χώροι έκθεσης και φεστιβάλ παντός είδους και
συνεδριακοί χώροι. Πάντα ενοικιαζόμενοι από τον ΟΛΘ με αρκετά ακριβά ενοίκια
(ενδεικτική τιμή 0,77 ευρώ/ ανά τετραγωνικό/ ανά ημέρα).
Φάνηκε
ότι υπήρχαν δύο βασικοί εναλλακτικοί δρόμοι, καθένας ανάλογος με τις δύο
βασικές ιδεολογίες. Ο ένας ήταν να δοθούν αυτές οι αποθήκες και ο
κινηματογραφικός εξοπλισμός τους, για χρήση από κάποια μεγάλη κινηματογραφική
επιχείρηση με αντάλλαγμα έναν ενοίκιο, ενώ ο άλλος ήταν να αξιοποιηθούν από τον
Δήμο Θεσσαλονίκης για την ανάπτυξη του πολιτισμού της πόλης. Η δημιουργία
δηλαδή ενός πόλου πολιτισμού, στην καρδία του κέντρου, σε ένα γραφικό μέρος ο
οποίος να φιλοξενεί πλήθος φεστιβάλ, εκθέσεων και οργανώσεων και να
παραχωρείται σε μικρές, ανεξάρτητες ομάδες για την παρουσίαση κινηματογράφου,
θεάτρου και άλλων θεαμάτων της τέχνης. Να γίνει δηλαδή ένα σημείο αναφοράς –
ένας χώρος συνάντησης και ανταλλαγής των νέων καλλιτεχνών και κυρίως των
κινηματογραφιστών. Ένα σημείο που απουσιάζει, το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει
εκθετικά στην ανάπτυξη των νέων ρευμάτων του κινηματογράφου της πόλης δεδομένης
της ευρείας ύπαρξης καλλιτεχνών που ασχολούνται σοβαρά και ερασιτεχνικά με τον
κινηματογράφο. Ένας χώρος στον οποίο πάντα να συνέβαινε κάτι, κάτι καλλιτεχνικό
και με ελεύθερη πρόσβαση από κοινό και αλληλέγγυους καλλιτέχνες. Δεν χρειάζεται
πολύ φαντασία για να μαντέψουμε ποιος δρόμος κέρδισε.
Το
κριτήριο της απόφασης για την διακήρυξη του διαγωνισμού σύμφωνα με τις
ανακοινώσεις του ΟΛΘ ήταν η οικονομική αξιοποίηση των αποθηκών οι οποίες μέχρι
τότε προσέφεραν κέρδος 45,000 τον χρόνο. Το κέρδος για τον ΟΛΘ, σύμφωνα με το
αποτέλεσμα του διαγωνισμού (συνεδρίαση 425, αριθμός απόφασης 5651) ανέρχεται
στα 0,86 λεπτά ανά εισιτήριο με εξασφαλισμένο ενοίκιο ανεξαρτήτως εισιτηρίων,
τα 114,000 ευρώ / έτος για το σύνολο των αιθουσών για τρία χρόνια, (ένα
τριπλάσιο έσοδο σε σχέση με πριν δηλαδή– κρίθηκε αρκετό για αυτήν την επιλογή).
Έτσι
χάθηκε μια ευκαιρία και ο πολιτισμός της πόλης πήγε ένα βήμα πίσω. Σημειώνεται
ότι στον χρόνο της ενοικίασης υπήρχαν πλήθος αντιδράσεων από πολιτικές και
πολιτιστικές ομάδες της πόλης και αντίθετες προτάσεις για χρήση των αποθηκών
για κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη, οι οποίες και αγνοήθηκαν από την
διοίκηση του ΟΛΘ. Το βάρος και η ευθύνη της απόφασης βαραίνει τους διαχειριστές
του ΟΛΘ αλλά και το Δήμο και το Κράτος. Για άλλη μια φορά η πολιτική
αποτυγχάνει, θυσιάζοντας δημόσια διαμάντια για λίγα παραπάνω Ευρώ.
Το
αποτέλεσμα σήμερα δεν αλλάζει. H Village, μια τεράστια και πλούσια
επιχείρηση του κινηματογράφου καρπώθηκε τις γραφικότερες αίθουσες που υπάρχουν
σήμερα στην πόλη (με εξασφαλισμένο εξοπλισμό και σταθερό κοινό στο κέντρο της
πόλης), αυξάνοντας τον συνολικό αριθμό αιθουσών της στις 24 στην Θεσσαλονίκη,
εις βάρος οποιαδήποτε εναλλακτικής πολιτιστικής πρότασης. Οι γνωστές σε όλους
μας αίθουσες με τα ονόματα μεγάλων Ελλήνων κινηματογραφιστών ( Φρίντα Λιάππα,
Τζον Κασσαβέτης, Τώνια Μαρκετάκη και Σταύρος Τορνές) μετονομάστηκαν σε αίθουσα
1,2,3 και 4 για αποφυγή σύγχυσης λένε στους – όπως προφανώς τους θεωρούν, όχι
και πολύ διορατικούς; – θεατές. Ίσως καλύτερα – τα ονόματα αυτά θα ξένιζαν
δίπλα στις αφίσες των Village, του 50 shades of Gray, του Superman
και των αντίστοιχων εμπορικών επιτυχιών που προβάλλονται σήμερα.
Και
αντίστοιχα περιστατικά θα συνεχίζουν να συμβαίνουν εξοργίζοντας την μικρή
καλλιτεχνική κοινότητα της πόλης και τους συμμάχους της. Και θα συνεχίζει να
την στρέφει στην οικονομική εξαθλίωση με αποτέλεσμα την έκπτωση του πολιτισμού.
Είναι ξεκάθαρο πως το κριτήριο του κέρδους της ελεύθερης αγοράς δεν συνάδει με
την ανάπτυξη του πολιτισμού. Τουλάχιστον του πολιτισμού που εμείς θέλουμε. Και
όσο υπάρχει άμεση εξάρτηση από τις πολιτικές δυνάμεις και τις αποφάσεις τους,
υπάρχει άμεση ευθύνη. Οι πολιτικές δυνάμεις ορθώς θα κριθούν υπαίτιες, σε μια φτωχή
πολιτιστικά Ελλάδα, σε μια Ελλάδα που δεν επενδύει στην ελεύθερη Τέχνη των
παιδιών της.
*Ο
ΟΛΘ είναι ένας κρατικός οργανισμός που η ίδρυσή του πραγματοποιήθηκε στην
σημερινή μορφή της το 1970. (ΦΕΚ 51Α). Στο άρθρο της ίδρυσής του αναφέρεται ότι
στο Δ.Σ. του Οργανισμού συμμετέχουν εκπρόσωποι του λιμεναρχείου Θεσσαλονίκης,
του δήμου Θεσσαλονίκης και άλλων δημοσίων φορέων καθώς και ότι η λειτουργία του
Οργανισμού πραγματοποιείται υπό την εποπτεία του Υπουργείου Ναυτιλίας. Το 1999,
ο Οργανισμός μετατρέπεται σε ανώνυμη εταιρία, εισάγεται στο χρηματιστήριο.
Σήμερα, οι μετοχές του εισέρχονται στο ΤΑΙΠΕΔ, το ταμείο πώλησης κρατικής
περιουσίας και ο Οργανισμός είναι ένα βήμα πριν την ιδιωτικοποίησής του, με
προτεινόμενο ποσοστό πώλησής από τους διαχειριστές του ΤΑΙΠΕΔ στο 67%. Μια
πώληση που η νέα κυβέρνηση έχει υποσχεθεί να αποτρέψει.
Διαβάστε το Ά μέρος εδώ
