Δύο
ήπειροι, τρεις γενιές, μια μουσική διαδρομή ανεξίτηλη στο χρόνο, να μας
διδάσκει πως η μουσική δεν έχει σύνορα,πως η παράδοση δεν βαστιέται στα στενά
γήινα όρια.
Μια
οικογενειακή ιστορία ή μάλλον, Η οικογενειακή ιστορία της πολυθρύλητης
οικογένειας Ξυλούρη, μέσα από το ντοκιμαντέρ της Αγγελικής Αριστομενοπούλου, σκηνοθέτης με πολυετή πείρα στα μουσικά ντοκιμαντέρ. Από
το 2005 έως το 2010 εργάστηκε ως σκηνοθέτης στη σειρά- ντοκιμαντέρ «Μουσικές του
Κόσμου» της ΕΡΤ, μια από τις πιο δημοφιλείς σειρές του είδους της.
Έχει
ολοκληρώσει πάνω από 30 μουσικά ντοκιμαντέρ με θέματα από όλο τον κόσμο και με
προβολή σε διεθνή φεστιβάλ και τηλεοπτικά κανάλια όπως το CBC/Canada, το
Al-Jazeera/UK, το Czech & Slovenian TV. Η τελευταία της ταινία μεγάλου
μήκους, «Ταξιδιάρα Ψυχή» απέσπασε το βραβείο διεθνών κριτικών FIPRESCI στο
Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης 2010.
Απόγευμα, μέσα στην υπέροχη κινηματογραφική αίθουσα ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ η νοσταλγική μου
διάθεση χτυπάει κόκκινο καθώς για λίγες μέρες άφησα τις μελαγχολικές αίθουσες
του κέντρου
της Αθήνας και επέστρεψα πίσω στην ατμοσφαιρική Θεσσαλονίκη μου. Επέλεξα λοιπόν
μια ταινία να μου ταιριάζει.
Ήχοι,
χρώματα, μουσικές που σε ταξιδεύουν, που μυρίζουν ρακή, που σε πονούν γλυκά.
Έτσι είναι η Κρητική μουσική, τέτοιο βάθος διαθέτει η παράδοσή της και η
οικογένεια Ξυλούρη αντιπροσωπεύει το πνεύμα μιας ολόκληρης εποχής. Όταν πιάνουν
το λαούτο και τη λύρα τους, όταν αφήνουν τις βελούδινες σχεδόν βυζαντινές φωνές
τους να ξεχυθούν στον άνεμο που γλύφει τις
κορφές του Ψηλορείτη τότε ξέρεις πως ακόμη κι αν δεν κατάγεσαι απ τη
Κρήτη, τότε πραγματικά ξέρεις και νιώθεις πως γύρισες σπίτι. Όταν τους ακούς
είναι σαν ο Βιτσέντζος Κορνάρος να έγραψε τον Ερωτόκριτο μόνο και μόνο για να τον
τραγουδήσουν. Ανατριχίλα, μια κρυφή εθνική υπερηφάνεια. “Είναι παλικάρια αυτοί
οι Κρητικοί ρε παιδί μου” σκέφτεσαι από μέσα σου και κρυφογελάς. Κάποτε ένας
Κρητικός μαζί με δυο καραφάκια ρακή πάνω
στον Ομαλό μου είχε πει: “Εμείς οι Κρητικοί τα κάνουμε όλα πολύ. Πολύ αγαπάμε,
πολύ μισούμε, πολύ πίνουμε και πολύ τραγουδάμε, μα πάνω απ' όλα πολύ περήφανοι
είμαστε”.
Αυτή η
φράση ήρθε στο μυαλό μου τη στιγμή που παρακολουθούσα το χρονικό της ζωής του
γιου του ξακουστού Ψαραντώνη ο οποίος αποτελεί έναν εκ των τριών αδελφών
Ξυλούρη, Ψαρογιάννη και τον πασίγνωστο διεθνώς Νίκο Ξυλούρη ή αλλιώς ο Άγγελος
της Κρήτης, που σημάδεψαν και ανέδειξαν την παραδοσιακή Κρητική μουσική στην
Ελλάδα και το εξωτερικό.
Το ντοκιμαντέρ επικεντρώνεται λοιπόν στη ζωή
του Γιώργη και των παιδιών του τα οποία αποτελούν τη τρίτη γενιά εξαιρετικών
και ταλαντούχων καλλιτεχνών. Οι δύο πατρίδες του Γιώργη και των παιδιών του, η
Κρήτη και η Αυστραλία έχουν προσδώσει ένα μείγμα επιτυχημένων χαρακτηριστικών
της παράδοσης και της σύγχρονης μουσικής τεχνολογίας. Είναι μαγικό να βλέπεις
τα παιδιά τα οποία σπουδάζουν στην
Αυστραλία μουσική να συνθέτουν το πρωί ριφάκια ηλεκτρονικής μουσικής μπροστά
στον υπολογιστή και το βράδυ να φορούν τα μαύρα πουκάμισα να παίρνουν το λαούτο
και τη λύρα και να τα κάνουν να λυγάνε κάτω από το βάρος του ταλέντου και της
βαθιάς γνώσης που περνά από γενιά σε γενιά.
Μαγεία,
σεβασμός, υπεροχή αυτά τα τρία χαρακτηριστικά διακρίνεις στα μάτια των παιδιών
όταν συντροφεύουν το γονιό και τον πατριάρχη τους Ψαραντώνη στις εμφανίσεις
τους. Το δημιουργικό τους άγχος να φανούν αντάξιοι του ονόματος της οικογένειας
τους πιέζει μα και τους ατσαλώνει.
Στο κάτω
κάτω είναι μεγάλη υπόθεση να σου κληροδοτούν τέτοιο όνομα, να σου
μεταλαμπαδεύουν τέτοια γνώση και να σε βοηθούν να αναδείξεις τέτοιου είδους
ταλέντο.
Χωρίς
καμία επιφύλαξη και με το χέρι στη καρδιά, γιατί μόνο έτσι μπορεί να το
παρακολουθήσει και να το νιώσει κανείς, το συστήνω και σας εγγυώμαι πως θα το
αγαπήσετε.
Θα λατρέψετε κάθε δευτερόλεπτο.
