Two roads diverged in a wood, and I—
I took the one less traveled by,
And that has made all the difference.
(Robert Frost-The Road not Taken)
Ακουμπώ στην πυρακτωμένη έρημο της πλάτης. Η μέρα κουβαλά εκδρομή. Μάτια
ακουμπισμένα στην άτρακτο. Στο παράθυρο συνωστίζεται μια οδύνη εικόνων.
Όλες οι στροφές βολιδοσκοπούν ύπαρξη. Ένα κασετόφωνο παίζει λουλούδια.
Δίχως λέξεις να ξεφεύγουν. Δίχως μποτιλιάρισμα στις γραμμές. Από Βορρά
σε Νότο και τούμπαλιν.
Εκεί που ανασταίνεις σε υπέρυθρα τοπωνύμια Χιονάτες ανεπιστρεπτί.
Εκεί υπάρχουν δέντρα. Τα τζιτζίκια διασκευάζουν ένα πράσινο ξεβαμμένο. Εκεί φύτρωσε ένα ασημένιο δέντρο.
Στο βάθος ράγες.
Στο βάθος γέφυρα.
Δίπλα το σώμα μου.
Παραδίπλα εσύ.
Όταν γειτνιάζουν σύννεφα και Κένταυροι γίνεσαι απτός. Παράτονη
ανατριχίλα σ´ απάνεμα προσήλια μεσημέρια. Τα όμορφα βρίσκονται κάτω απ´
τον οίστρο των ξερόλιθων στο ίδιο χέρι. Ξεχερσώνω γαλάζιο.
Τα σπουδαία είναι ουρανός μες στο κεφάλι.
Αύριο θα σε βάλω στο δάσος.
Σ´ ένα δάσος με μυρωδιές πλατανιών και σκίνων.
Σε μια κορνίζα με ξερά φύλλα και μια μπλε θάλασσα.
Όπως τα μάτια σου.
Από πάνω θα πετούν τρένα._
The real voyage of discovery consists not in seeking new landscapes but in having new eyes.
(Marcel Proust)
