της Ζωής Νικολαϊδου
To «Κομμάτι για 2» επανέρχεται στο BlackBox από τις 20 Απριλίου για λίγες μόνο παραστάσεις και ο σκηνοθέτης της παράστασης, Αλέξανδρος Μιχαήλ, μας μιλάει για το πώς καταφέρνει να ξεφύγει από το κλασσικό ψυχολογικό δράμα και την προτεραιότητά του να θέσει το ανθρώπινο σώμα σε πρώτο πλάνο, ως πομπό αλλά και δέκτη βιωμάτων, εμπειριών και αναμνήσεων.
φωτογραφία: Χρήστος Κυριαζίδης
φωτογραφία: Χρήστος Κυριαζίδης
Μιλήστε μας λίγο για το Σωματικό Θέατρο. Πώς θα το εξηγούσατε στον κόσμο που δεν είναι μυημένος σε αυτό;
Ο όρος «Σωματικό θέατρο» είναι απλά μια ταμπέλα που υποδηλώνει ένα είδος θεάτρου που ξεφεύγει από τα όρια του κλασσικού ψυχολογικού δράματος με την ψυχολογική προσέγγιση χαρακτήρα και ρεπερτορίου. Δεν είναι μια σαφής οριοθετημένη ζώνη και δεν θα είχε νόημα να αποπειραθούμε να την ορίσουμε. Μπορεί να περιλαμβάνει χορό, χοροθέατρο, παντομίμα, θέατρο μάσκας, κλόουν, κομμέντια ντελ άρτε, performance. Όλες οι ταμπέλες καλό είναι να χρησιμοποιούνται ενδεικτικά και όχι κατευθυντικά. Στην Ελλάδα βλέπουμε ταμπέλες να σηκώνονται λίγο πολύ σαν λάβαρα ή να κρατιούνται σφιχτά σαν ασπίδες προστασίας. Έχω ακούσει πολλούς να μου λένε με ύφος «εγώ κάνω σωματικό θέατρο», ή «εγώ κάνω περφόρμανς». Σα να λένε δηλαδή ότι είναι σπάνια και αξιοθαύμαστα είδη ανθρώπων που κάνουν υψηλή τέχνη για λίγους. Και αν τραβήξεις το πέπλο από πίσω δεν υπάρχει τίποτα. Επίσης κάποιοι, αν δεν είναι Σαιξπηρ ή Αντιγόνη ή Τσέχωφ ή αν δεν παίζει κάποιος τηλεβαφτισμένος ηθοποιός τρίτης διαλογής δεν πάνε λέει στο θέατρο. Και πολύ καλά κάνουν. Στο εξωτερικό πάντως η σύγχρονη τάση των παραστατικών τεχνών είναι η ενοποίηση τους και το δημιουργικό πάντρεμα των τάσεων. όχι οι διαιρέσεις και οι αφορισμοί. Αυτό φαίνεται και στην ίδια την καλλιτεχνική παραγωγή αλλά και στην κατανάλωση της. Εγώ πάντως προτιμώ να χρησιμοποιώ τον όρο Visual Theatre για τη δουλειά μου. Δηλώνει την έμφαση στην εικόνα έναντι του λόγου. Η εικόνα και η κίνηση είναι εργαλεία όπως για άλλους είναι ο λόγος, η φωνή, η γραφή, το χρώμα, τα υλικά, οι νότες. Το Σωματικό θέατρο δεν έρχεται από τον Άρη. Ούτε χρειάζεται μελέτη και προεργασία. Δεν απευθύνεται σε λίγους και εκλεκτούς. Απευθύνεται σε όλους. Είναι θέατρο όπως κάθε άλλο θέατρο.
Τι ήταν αυτό που εσάς προσωπικά σας έλκυσε σε αυτό το είδος θεατρικής αναπαράστασης και έκφρασης;
Το σώμα με ενδιαφέρει σα μέσο, σαν εργαλείο. Σαν φορέας μνήμης. Σαν δεξαμενή βιωμάτων και σαν πομπός μετάδοσης μηνυμάτων. Βρίσκω την ψυχολογική προσέγγιση χαρακτήρα κάπως περιοριστική και αδιάφορη και ίσως ξεπερασμένη. Στο θέατρο που με ενδιαφέρει το σώμα είναι η αφετηρία. Αυτό δε σημαίνει πως ο εσωτερικός κόσμος και οι σκέψεις απουσιάζουν. Υπάρχουν και τις δουλεύουμε, αλλά δεν ξεκινάμε από αυτές. Πρώτα έρχεται το παιχνίδι, ο ρυθμός, η κίνηση, η εικόνα και μετά η απόπειρα νοηματοδότησης.
«Κομμάτι για 2»: Η παράσταση έκανε το ντεμπούτο της το Μάιο του 2014 και τώρα μας την ξαναπαρουσιάζετε. Τι να περιμένει κανείς να δει επί σκηνής;
Ένα τραπέζι, δύο καρέκλες. 2 σώματα. Την κίνησή τους, τα βλέμματά τους, τις σιωπές τους, τη σχέση τους.
φωτογραφία: Χρήστος Κυριαζίδης
Πώς ξεκίνησε σαν εγχείρημα και πώς έδεσε η ομάδα με τους υπόλοιπους συνεργάτες σας;
Ξεκινήσαμε από μια πρό(σ)κληση. Υποβάλαμε πρόταση στο Φεστιβάλ Βήμα στους Νέους που διοργανώνει κάθε χρόνο το Σχήμα Εκτός Άξονα. Η πρόταση μας έγινε δεκτή και είχαμε ένα μήνα να φτιάξουμε κάτι από το μηδέν. Χωρίς κείμενο ή σενάριο. Έχοντας μόνο ένα βρώμικο τραπέζι που είχα βρει στο δρόμο και που κρατούσα στο μπαλκόνι του σπιτιού μου. Τις δυο καρέκλες τις δανειστήκαμε. Έτσι μέσα από το παιχνίδι και τον αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών, γεννήσαμε υλικό και το συνθέσαμε, τότε, σε μια παράσταση. Φέτος ακολουθήσαμε την ίδια διαδικασία αλλά το υλικό έχει αλλάξει. Και εικαστικά πλέον είναι αλλού. Το φετινό Κομμάτι για 2 είναι πιο ώριμο. Ήδη από πέρυσι έχουμε μαζί μας τον εικαστικό Χρήστο Κυριαζίδη που σημάδεψε την παράσταση με τη ματιά του και με την κάμερα του. Φέτος προστέθηκαν στην παρέα μας ο Νίκος Καλαϊτζίδης στην ενδυματολογία, το σχεδιασμό του σκηνικού και των φώτων και η Ελένη Ευθυμίου στη μουσική. Είμαι πολύ χαρούμενος να βλέπω όλους αυτούς τους ανθρώπους να αγκαλιάζουν την αρχική μας ιδέα και να την βοηθάνε, με το έργο τους, να μεγαλώσει. Το Κομμάτι για 2 είναι ανεξαίρετα όλοι οι συντελεστές του.
Τι έπεται των παραστάσεων στο Blackbox στη Θεσσαλονίκη και ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Μετά το Blackbox παίζουμε στην Κοζάνη και στην Καστοριά στο Φεστιβάλ «Μέρες Θεάτρου» του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης, στο 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας στο Κιλκίς, στο Φεστιβάλ Χορού Ακροποδητί στη Σύρο και στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Αυτά σίγουρα και περιμένουμε να ακούσουμε και από αλλού. Από τον Οκτώβρη το Κομμάτι για 2 θα παιχτεί και σε φεστιβάλ του εξωτερικού αλλά και αλλού στην Ελλάδα. Όσο έχουμε διάθεση να το παίζουμε, το Κομμάτι για 2 θα ταξιδεύει.
Να ευχηθούμε, τότε, ένα μακρύ ταξίδι μέσα από το οποίο θα σας αγκαλιάσει ο κόσμος με την αγάπη και την υποστήριξή του.
***
Κομμάτι για 2 Μια παράσταση για 2 ηθοποιούς και για το χώρο ανάμεσα
Συντελεστές
Σύλληψη/ σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Μιχαήλ
Ενδυματολογία/ σχεδιασμός σκηνικού: Νίκος Καλαϊτζίδης
Μουσική/ τραγούδι: Ελένη Ευθυμίου
Εικαστική Επιμέλεια/ Φωτογραφίες/ βίντεο: Κυριαζίδης Χρήστος
Βοηθός ενδυματολόγου: Μαριαλένα Χρυσογονίδου
Παίζουν: Χριστίνα Γυφτάκη, Δημήτρης Παπαδόπουλος
Βοηθός Ενδυματολόγου: Μαριαλένα Χρυσογονίδου
Παραστάσεις
Πρεμιέρα: Δευτέρα 20 Απριλίου 2015
Ημερομηνίες παραστάσεων: 20-21 & 27-28 Απριλίου και 4-5 Μαΐου 2015
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια παράστασης: 60'
Εισιτήρια: Κανονικό 12€, Μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων) 10€
Πληροφορίες – κρατήσεις: 2310829254
Προπώληση Εισιτηρίων: www.viva.gr, Public, Παπασωτηρίου, Seven spots, Ιανός, Reload και στο ταμείο του BlackBox
Ώρες ταμείου: Τετάρτη – Κυριακή 10:30-13:30, 17:30-21:00
Find us on Facebook:
https://www.facebook.com/Piecefor2
