Μια συνομιλία με τη ζωγραφική του Zhang Zeduan
Αν ήσουν χρώμα τι
χρώμα θα ήσουν;
Μπλε
Αν ήσουνα καιρός;
Καταιγίδα
Αν ήσουνα
τραγούδι;
Θα ήμουν στο
συρτάρι
Ποίημα;
Τσαλακωμένο
Λέξη;
Ουσιαστικό
Εποχή;
Πέμπτη, ή παράθυρο
που την κοιτάζει
Φαγητό;
Θα θελα να ‘μουν
όρεξη λίγο πριν έρθει
Έρωτας;
Το ίδιο
Αν ήσουν κρίση, τι
κρίση θα ήσουν;
Ευτυχίας. Μπορεί
και ασφυξίας
Οφειλή;
Χρωστούμενο φιλί
Αν ήσουν χώρα;
Θα ήμουν σε νησί,
με άσπρα σπίτια τρεις πλατείες & πολλούς ερωτευμένους
Αν ήσουν
επανάσταση;
Θα ήθελα να ήμουν
πάθος & να ξεσπάσω μέσα σου
Αν ήσουν μέσο
μεταφοράς;
Λεωφορείο-
ο πόθος, κι αντί για προορισμό θα έγραφα πάνω μου τα λόγια της Μπλανς: …Εγώ, δε θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία.
Ναι μαγεία. Αυτό προσπαθώ να κάνω με τους ανθρώπους. Τους παρουσιάζω τα πράγματα
διαφορετικά, όχι όπως είναι. Δεν λέω την αλήθεια, λέω εκείνο που έπρεπε να ήταν
η αλήθεια και αν αυτό
είναι αμαρτία, δέχομαι να τιμωρηθώ…
Αν ήσουν τιμωρία;
Θα ήμουν τζάμπα
ζωή
Ευλογία;
Ζωή σκέτο
Αν ήσουνα ταινία;
Θα θελα να είμαι
σε θερινό σινεμά και να παίζομαι στον ουρανό από πίσω
Αν ήσουν έμπνευση;
Θα ήμουν στο μυαλό
σου
Αν ήσουνα
πορτρέτο;
Θα
ήμουν όλο ένα τοπίο, άγνωστο και μακρινό, θα με διέσχιζε ποτάμι, θα με
ταξιδεύαν βάρκες, θα με περνούσανε περαστικοί πάνω σε γέφυρα.
Ίσως
τελικά να ‘μουν το βλέμμα που αγναντεύει το τοπίο από μακριά. Ως
επαναπροσδιορισμό, ως μαγεία, ως μιαν αλήθεια άλλη, ως χρώμα, ως καιρό, ως
παιχνίδι, ως ζωγραφιά-ακόμη και
κινέζικη.
