Το
σημερινό άρθρο αποφάσισα να το γράψω με αφορμή τα εξηκοστά έβδομα γενέθλια ενός
ζωντανού μύθου της έβδομης (και όχι μόνο) τέχνης, της Meryl
Streep. Αν κάποιος κάνει μία
αναζήτηση γύρω από το όνομά της, θα διαπιστώσει ότι παντού υπάρχει μία φράση
που το συνοδεύει: «η καλύτερη εν ζωή ηθοποιός». Από κριτικούς κινηματογράφου
έως ακαδημαϊκούς, από φανατικούς οπαδούς της έως φανατικούς εχθρούς της, ένα είναι
το κοινό σημείο αναφοράς – κανείς δεν αμφισβητεί το ταλέντο της. Πώς να το
κάνει άλλωστε, όταν μας έχει χαρίσει απλόχερα ερμηνείες όπως αυτές στο
Sophie's Choice (1982), στο The Bridges of Madison County (1995) και
στο
The Hours (2002).
Έχοντας
κερδίσει τρία Oscars (μία ανάσα από το ρεκόρ των τεσσάρων της Katharine Hepburn) και με 18
υποψηφιότητες στο ενεργητικό της – αριθμός ρεκόρ στην ιστορία της Ακαδημίας –
έχει ένα απίστευτο χάρισμα να μεταλλάσσεται και να διαφοροποιεί τις ερμηνείες
της. Βέβαια, δεν θα μείνω σε όλα αυτά τα ήδη γνωστά σε πολλούς γεγονότα.
Αυτό
που κάνει ξεχωριστή τη Meryl Streep είναι ότι αποτελεί γυναικείο πρότυπο. Σε ένα κόσμο
φτιαγμένο από «ψεύτικα» προϊόντα – όπως η «αιώνια» νεότητα, η πλαστική ομορφιά
κτλ – αυτή αποφασίζει να επενδύσει στο ταλέντο και στη σκληρή δουλειά,
αποδέχοντας την ηλικία της και προβάλλοντας την χωρίς φόβο και με ωριμότητα.
Για όσους ξέρουν τους βασικούς κανόνες του Hollywood, καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι μία
εξηνταεπτάχρονη γυναίκα να συμμετέχει σε πληθώρα ταινιών, που η γκάμα τους
ξεκινάει από ανεξάρτητες παραγωγές και φτάνει έως ακριβοπληρωμένα blockbusters.
Ο λαμπερός κόσμος του Hollywood
είναι αρκετά δύσκολος για το
γυναικείο φύλο, αλλά τέτοιες ηθοποιοί, όπως η Meryl
Streep, έχουν χαράξει ένα δρόμο που
αποτελεί παράδειγμα, αλλά και ελπίδα για κάθε νέα (και νέο) που προσπαθεί να
ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα.
