Μέρες Φεστιβάλ 7 –

Thessaloniki's Golden Alexander Film Studio

Το βράδυ στο Ολύμπιον θα δωθούν τα βραβεία του διαγωνιστικού τμήματος, στο οποίο 4-5 ταινίες φαίνονται να έχουν ξεχωρίσει.

Κατά τον γράφοντα, το Χρώμα του Χαμαιλέοντα απο τη Βουλγαρία είναι αδιανόητο να χάσει, ενώ πλάι του ξεχωρίζει το ιρανικό Ταμπούρ, το οπτικό θαύμα που λέγεται Νοτιοδυτικά και το μεστό, καλογραμμένο Ένας Μήνας στην Ταϊλάνδη. Οι 2 ελληνικές ταινίες παίζουν πολύ δυνατά για τα βραβεία ερμηνειών (ο Γιάννης Παπαδόπουλος στο Αγόρι που Τρώει το Φαγητό του Πουλιού και η Αμαλία Μουτούση στη Χαρά), όμως θα είναι δύσκολο – και μάλλον άδικο – να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο. Από τα υπόλοιπα, η δανέζικη Πειρατεία και η τουρκική Μούχλα που ήρθαν με βραβεία και καλό hype, ίσως βρουν μια θέση στους νικητές – αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες.

Το Berberian Sound Studio γέμισε την αίθουσα Παύλος Ζάννας όχι μόνο για τη live παρουσία της εντυπωσιακής Τόνιας Σωτηροπούλου, αλλά για ένα πλήθος αρετών που είχε να επιδείξει. Ο Στρίκλαντ βάζει έναν ηχολήπτη να χάνει τον κόσμο κάτω από τα πόδια του, όταν παρακολουθεί σκηνές από την ταινία για την οποία δουλεύει, σκηνές που δε θα αποκαλυφθούν ποτέ στον θεατή οπτικά, παρά μόνο ακουστικά. Η δημιουργία των ηχητικών εφέ τον οδηγεί σε ένα ταξίδι στην παράνοια και σιγά σιγά το φανταστικό με το πραγματικό γίνονται πιο δυσδιάκριτα. Πέρα από τη γοητεία που ασκούν οι τόσες αναφορές στα αναλογικά χρόνια του σινεμά και η εντυπωσιακή χρήση του ήχου, ο εφιάλτης που στήνει ο Στρίκλαντ είναι τρομακτικός χωρίς να έχει άμεσες σκηνές τρόμου, φέρνοντας σε σημεία πολλά στοιχεία από τις δουλείες του Λίντς – κυρίως με το Inland Empire.