Μέρες Φεστιβάλ 5 –
Δεν είμαι χιπστερ, είμαι σινεφίλ!
Το διαγωνιστικό τμήμα ολοκληρώνεται σήμερα, χωρίς περαιτέρω εκπλήξεις, αφήνοντας πίσω του κυρίως θετικές γνώμες για τις επιλογές των ταινιών καθώς μόνο λίγες από τις 15 αποδείχθηκαν άσκοπα γεμίσματα.
Το Ισραηλινό Epilogue, το πιο αδιάφορο από τα 3 φιλμ, βάζει μέσα μπόλικη δυστυχία για να συγκινήσει τον θεατή, χωρίς να το κατορθώνει ποτέ. Εξετάζει μια ημέρα από τη ζωή ενός ζευγαριού ηλικιωμένων, βγάζοντας στην επιφάνεια τα χαμένα όνειρα που μετατράπηκαν σε μια σειρά, οικονομικών κυρίως, αποτυχιών. Δράμα χωρίς καρδιά που αγκομαχεί για να γίνει ευαίσθητο, κάτι που καταφέρνει μόνο σε λίγες μικρές εκλάμψεις.
Το I am not a Hipster (που απορείς πως ξέφυγε από τις Νύχτες Πρεμιέρας) μιλά για έναν νεαρό καλλιτέχνη που φαίνεται να βρήκε καταφύγιο στη δημιουργία, ώστε να αντιμετωπίσει μια οικογενειακή δυστυχία. Βλέποντας πλέον να ανήκει χωρίς να το προσπαθεί σε μια indie κοινότητα δημιουργών, αρχίζει να στοιχειώνεται από σκέψεις για την ματαιότητα των τραγουδιών του και του όλου κόσμου στον οποίο έχει μπει. Χωρίς να ξεχωρίζει από άλλες παρόμοιες δουλειές, που συνήθως ξεκινούν την πορεία τους στο Sundance όπως κι αυτό, δε μένει στην επιφάνεια και αναμένεται να γίνει μια από τις βασικές επιλογές του κοινού γι αυτό το σαββατοκύριακο.
Τελευταίο, το βραζιλιάνικο Νοτιοδυτικά, ένα φιλμ που ξεκίνησε πριν 10 μήνες την πορεία του στο Ρότερνταμ. Με μια πλοκή που μεταφέρεται από τη φαντασία στην πραγματικότητα, γίνεται συχνά δυσνόητο εξετάζοντας τη ζωή μιας κοπέλας σε μια ήρεμη παραλιακή περιοχή, μέσα από πηδήματα στο χρόνο που γίνονται στη διάρκεια μιας ημέρας. Το εντυπωσιακό στοιχείο πάντως είναι το τεράστιο εύρος των πλάνων του, καθώς το φιλμ είναι γυρισμένο σε 3.66:1, κάτι που είναι το πιο δυνατό και ταυτόχρονα αδύναμο σημείο του, καθώς η υπερβολική προσοχή στα κάδρα αφήνει αφήνει χωρίς φροντίδα άλλες συστατικά. (ΤΜ)
Μια συζήτηση έχει ξεκινήσει σχετικά με τις δυνατότητες των 2 ελληνικών τανιών στο διαγωνιστικό πρόγραμμα. Πρόκειται για 2 διαφορετικές ματιές σε σχέση με την Ελλάδα της κρίσης. Πιο αιχμηρή και επικριτική η μια, πιο προσωπική και κλειστοφοβική η δεύτερη. Η Χαρά του Ηλία Γιαννακάκη στηρίζει πολλά στην μαγεία μιας εκπληκτικής ηθοποιού, της Αμαλίας Μουτούση. Μια γυναίκα που πολεμάει με τις ερινύες του παρελθόντος της, ένα όνειρο που αποτελεί φενάκη, ένα κοινωνικό και δικαστικό σύστημα που παραπέτάει τους ανθρώπους στο περιθώριο της ιστορίας, στην αδικία.
Και από την άλλη στο Αγόρι που τρώει το φαγητό του πουλιού έχουμε μια κοινωνία που τρώει τις σάρκες της προσπαθώντας να επιβιώσει όπως όπως. Και εδώ η ταινία στηρίζει πολλά στην εκπληκτική ερμηνεία του Γιάννη Παπαδοπουλου. Με την λογική αυτή ποντάρω πολλά για μια παρουσία των 2 ταινιών μέσα στα βραβεία. Σαφώς στα ερμηνευτικά βραβεία και απο εκεί και πέρα ίσως ο δρόμος να είναι ανοιχτός και για πολλά περισσότερα…
Για την ελληνική κρίση και στους αγώνες των αριστερών κινημάτων μέσα από ένα ριζοσπαστικό πρίσμα αναφέρεται και η Κωνσταντίνα Βούλγαρη μέσα από την νέα ταινία της Συγχαρητήρια στους αισιόδοξους?. Η ταινία θα μπορούσαμε να πούμε ότι καταγράφει την πραγματικότητα και τον οραματισμό αυτού του ριζοσπαστικού μπλοκ και κοιτάει με αρκετή τρυφερότητα την δυναμική ματιά της για τα πράματα. Ωστόσο δεν εμβαθύνει αρκετά σεναριακά και περιορίζεται σε μια ηθογραφική και συναισθηματική περιγραφή των χαρακτήρων αλλά και του πολιτικού – κοινωνικού σχολιασμού που πλέκει τόσο στις δομές του σεναρίου όσο και στους διαλόγους των ηρώων στην καθημερινότητα τους. (ΓΓ)
Το Στιγμιότυπο της νεαρής Μάγια Μίλος αποτελεί μια αντιπροσωπευτική καταγραφή της ζωής στη μεταπολεμική Σερβία. Οι μεσήλικες έχοντας βιώσει τη δυστυχία του πολέμου επιλέγουν να ζουν με λιγοστά για να προσφέρουν στα παιδιά τους μια διέξοδο από τη μιζέρια τα οποία, με τη σειρά τους, παλεύοντας να απωθήσουν τις εφιαλτικές μνήμες καταφεύγουν σε ακραίες συμπεριφορές. Στο πλαίσιο αυτό προστίθεται και η εισβολή της ψηφιακής καταγραφής (μέσω κινητού), ώστε οι πράξεις να μετατραπούν σε αυταπόδεικτα συμβάντα. Το πρόβλημα, όμως, έγκειται στο ότι καταφεύγει σε φτηνό και ηθικά επιλήψιμο sexploitation για να προκαλέσει το βλέμμα και να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή, με ένα φινάλε αμήχανο. (ΙΜΛ)
———————————————————————————————
Εξώστης Θήτα για την περίοδο του Φεστιβάλ είναι οι Γιάννης Γκροσδάνης, Τάσος Μελεμενίδης, Γιάννης Moody Λαζάρου
