Μέρες Φεστιβάλ 4 :

Το Αγόρι τρώει τη Χαρά του σινεφίλ!

Στο Αγόρι τρώει το φαγητό του πουλιού του Έκτορα Λυγίζου παρακολουθούμε την περιπλάνηση ενός νεαρού στις γειτονιές της Αθήνας, όπου παρέα με το καναρίνι του πασχίζει για την επιβίωση. Ικανοποιητικά γυρισμένο με κάμερα στο χέρι και παρά την άκρως εύστοχη ερμηνεία του Γιάννη Παπαδόπουλου, το φιλμ στερείται πλούτου ιδεών για να υπερασπιστεί τη μεγάλου μήκους διάρκειά του και παρουσιάζει εμφανώς σημάδια κόπωσης.

Στην επίσης ελληνική Χαρά του Ηλία Γιαννακάκη, μια γυναίκα απαγάγει ένα μωρό από το μαιευτήριο, ώσπου συλλαμβάνεται και δικάζεται. Η ταινία αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα αφαιρετικού σινεμά με σαφή σκηνοθετική άποψη και στιβαρές ερμηνείες. Παρέχονται τα κομμάτια του παζλ στα χέρια του θεατή, αλλά αφήνεται μόνος του να συνθέσει το ερμηνευτικό κάδρο σε ένα φιλμ που αγγίζει τα ένοχα μυστικά του οικογενειακού βίου και την επιφαινόμενη απόδοση δικαιοσύνης. (Ι.Μ.Λ.)

Σε όσους έλειψαν οι παλιές επιτυχίες της Νία Βαρντάλος έρχεται το Papadopoulos and Sons να γεμίσει το κενό. Φέρνοντας μαζί του ό,τι κλισέ μπορεί να φανταστεί κάποιος για την περίφημη ελληνική διασπορά, με αποκρουστική μουσική υπόκρουση που θυμίζει τα τουριστικά cd που πωλούνται στα νησιά μας. Φολκλόρ σινεμά περασμένων εποχών, εντελώς αχρείαστο σήμερα.

Το Χρώμα του Χαμαιλέοντα είναι πιθανά το πιο ενδιαφέρον φιλμ του διαγωνιστικού τμήματος. Μια έξοχη πολιτική σάτιρα για τη σημασία της προσωπικής φιλοδοξίας στο χώρο της πολιτικής, ανεξαρτήτως καταστάσεων και περιόδων κρίσης. Το χρονικό σημείο που επιλέγει ο Εμίλ Κριστόφ (λίγο πριν την πτώση του κομμουνισμού) καταδεικνύει πρακτικές απελπισμένων ευνοούμενων που βλέπουν να καταρρέει το σύστημα που τους συντηρεί και κάνουν ό,τι μπορούν για να επιβιώσουν στην νέα τάξη πραγμάτων. Ευφάνταστη η οπτική απεικόνιση αυτού του κόσμου, θυμίζει σε στιγμές το αλλόκοτο περιβάλλον του Πάλφι (Hukkle, Taxidermia).

To Starlet, μια από τις ελάχιστες ταινίες από το ανεξάρτητο αμερικανικό σινεμά που προβάλλονται εδώ, είναι περισσότερο μια αχρείαστη προσθήκη για το γέμισμα του φεστιβάλ, παρά ένα αντιπροσωπευτικό κομμάτι της φετινής φουρνιάς. Μια νεαρή κοπέλα αγοράζει ένα φθηνό βάζο από μια ηλικιωμένη κυρία ,στο οποίο βρίσκει μεγάλο χρηματικό ποσό. Κρατώντας τα χρήματα, πλησιάζει την κυρία λόγω των τύψεων που έχει, και οι 2 τους αναπτύσσουν μια ιδιότυπη σχέση που δείχνει να αναπληρώνει κενά του παρελθόντος. Η ανάπτυξη αυτής της σχέσης γίνεται με απότομο τρόπο που οδηγεί σε αμήχανο φινάλε. (Τ.Μ.)

Habemus ελληνική ταινία! μπορούμε να ανακράξουμε με ενθουσιασμό μετά την προβολή του Μπιγκ Χιτ του Κάρολου Ζωναρά. Ουσιαστικά έχουμε ένα καλτ άσπρόμαυρο διαμάντι φόρος τιμής στη νουάρ σινεμυθολογία. Το στυλιζάρισμα είναι τέτοιο που πραγματικά αντί να σε αποθαρρύνει, ουσιαστικά σε ενθουσιάζει ακόμη περισσότερο σε μια ταινία που ζει, αναπνέει και αφουγκράζεται ένα σύμπαν που πάλλεται από την σινεφιλ ρετρό αισθητική. Η ταινία έχει εξασφαλίσει την προβολή της και στις αίθουσες οπότε αν έχετε χάσει μια από τις δύο φεστιβάλικές προβολές της δεν πειράζει, φτάνει να την βάλετε στην ατζέντα για το χειμώνα που έρχεται! (ΓΓ)

—————————————————————————————————–
Εξώστης Θήτα για το 53ο ΦΚΘ είναι οι Γιάννης Γκροσδάνης, Τάσος Μελεμενίδης, Ιωάννης Moody Λαζάρου