''Αν είσαι ….είμαι ….''
Μια γυναίκα. Ένας άνδρας. Δυο ρόλοι. Ο Μένγκελε. Η Εσθήρ. Ένα απλό παιχνίδι.
Αν είσαι ο Μένγκελε. Είμαι η Εσθήρ.
Τόσο απλό. Τόσο γνήσια θεατρικό. Τόσο αληθινό. Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από ένα παιχνίδι ρόλων. Μια γυναίκα και ένας άνδρας βρίσκονται μέσα σε ένα βαγόνι τρένου. Ξαφνικά γίνεται διακοπή ρεύματος με αποτέλεσμα το τρένο να ακινητοποιηθεί. Οι δυο άγνωστοι για να περάσει η ώρα και να φτάσουν στον προορισμό τους ,πρέπει να κάνουν κάτι για να μην πλήξουν. Ο άνδρας προτείνει να παίξουν ένα παιχνίδι. Ένα παιχνίδι ρόλων. Προτείνει να κάνουν τον Μένγκελε και την Εσθήρ. Ο Μένγκελε είναι ο Άγγελος του Θανάτου του Άουσβιτς, ο γιατρός που έκανε πειράματα με ανθρώπους στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Τα πειράματα που έκανε ήταν φρικτά και απάνθρωπα και σκορπούσαν το θάνατο στους κρατουμένους,γι αυτό και ο Μένγκελε έμεινε γνωστός στην ιστορία ως ο Άγγελος του Θανάτου. Η Εσθήρ είναι ένα φανταστικό πρόσωπο, ένα κοριτσάκι που αγαπούσε ο Μένγκελε και για χάρη της προσπαθούσε να βρει έναν τρόπο να μείνουν αθάνατοι.
Μέσα από το παραπάνω παιχνίδι ρόλων, η παράσταση δεν μας προσφέρει μόνο ένα κομμάτι της ιστορίας (ιστορικά γεγονότα για το Μένγκελε και τα πειράματα που διεξήγαγε),αλλά μας προσφέρει και μια ερωτική τραγωδία. Μέσα από τον Μένγκελε, τον απόλυτο εγκληματία, γνωρίζουμε και την αγάπη, γινόμαστε μάρτυρες μιας ιδιότυπης ερωτικής σχέσης.
Ένας αδίστακτος άνθρωπος που έκανε τόσο αποτρόπαια εγκλήματα, χωρίς ποτέ να μετανιώσει για τίποτα από όλα αυτά (σύμφωνα με τα λεγόμενα του γιού του) μιλάει για την αγάπη και πιστεύει στην αγάπη.
Ο Μένγκελε του Θανάση Τριαρίδη είναι ένα έργο με πολλές εναλλαγές μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, ρόλων και προσώπων,αλήθειας και ψέματος. Ισορροπεί με μεγάλη δεξιοτεχνία ανάμεσα σε αυτά τα δίπολα. Μέσα από την αλληλεπίδραση δυο ανθρώπων, μιας γυναίκας και ενός άνδρα, ερευνά την επικοινωνία που αναπτύσσετε μεταξύ τους. Εξετάζει τις δυναμικές που μπορεί να αναπτυχθούν και το βάθος που μπορεί να έχουν. Μέσα από το απλό ,όσο και ευφυές παιχνίδι ρόλων αναδύονται πολλά πράγματα για τις ανθρώπινες σχέσεις. Το παιχνίδι είναι πάντα η αφορμή. Ενδιαφέρουσα η φόρμα του έργου,όσο και απελευθερωτική.
Στο κατάμεστο από κόσμο θέατρο Αυλαία παρακολουθήσαμε το έργο του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία Κώστα Φιλίππογλου. Ο Φιλίππογλου μας χάρισε μια παράσταση λιτή .
Μια παράσταση έντιμη. Ανέδειξε το κείμενο του Τριαρίδη. Μας μετέφερε την ουσία. Πολύ προσεγμένη δουλειά. Έδωσε χώρο στους ηθοποιούς να αναπνεύσουν και να εκφραστούν. Έφτιαξε ένα σύμπαν επί σκηνής ,πολύ καθαρό και λειτουργικό,με εξαίρεση κάποιες αλλαγές στον χώρο,όπως η αρχική μετακίνηση των ηθοποιών από εκεί που κάθονταν στο βάθος,που ήταν απότομη και χωρίς εμφανή αίτιο. Επίσης,χειρίστηκε κάποια σκηνικά προβλήματα του κειμένου ,όπως η στατικότητα των ηρώων( κάθονται σε ένα βαγόνι τρένου καθ' όλη την διάρκεια του έργου) με πολύ ευρηματικό και συνάμα καθαρό τρόπο. Η χρήση σκαμπό με ροδάκια ,ως θέσεις του τρένου ,ήταν πολύ λειτουργική. Ωραίες οι εναλλαγές μεταξύ προσώπων και ρόλων. Η διάρκεια της παράστασης παρόλα αυτά θα μπορούσε να περιοριστεί και να κοπούν κάποια κομματάκια,αφού υπήρχαν αρκετές ''επαναλήψεις'' και εναλλαγές.
Η Μυρτώ Αλικάκη πέρα από κάποιες στιγμές που έγινε λιγάκι μελό,όπως όταν μας διηγήθηκε την ιστορία της μικρής Εσθήρ, είχε ωραίες εναλλαγές και μας χάρισε ένα πλούσιο υποκριτικά ρόλο. Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος ξεχώρισε με το υποκριτικό του ταλέντο σε συνδυασμό με την ενδελεχή δουλειά που έκανε πάνω στον ρόλο. Μας χάρισε έναν απολαυστικό Μένγκελε .Με γοήτευσε το βάθος και η ανθρωπιά που έδωσε στον χαρακτήρα του. Πολύ δυνατή η χημεία μεταξύ τους. Μέσα από την επικοινωνία αναδύθηκε μια πολύ δυνατή σχέση με ενδιαφέρουσες διακυμάνσεις. Τα κινούμενα σκαμπό που επέλεξε η Όλγα Μπρούμα ήταν πολύ εύχρηστα. Το βίντεο που επιμελήθηκε είχε ωραία αισθητική. Μερικές φορές μου φάνηκε βέβαια, ότι δεν υπήρχε ουσιαστικός λόγο ύπαρξής του πέρα από το να καλύψει έναν άδειο κενό χώρο επί σκηνής ως διακοσμητικό. Οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα προσεγμένοι ενίσχυαν την εκάστοτε ατμόσφαιρα που πρότεινε ο Φιλίππογλου, χωρίς να φλυαρούν.
Αν είσαι…Είμαι…
Μια παράσταση. Ένα παιχνίδι. Παίζεις το παιχνίδι,παρασύρεσαι.
Παρασύρεσαι και βλέπεις καθαρά.
