Με χτύπησε στις 2.45:

Μια συνομιλία με την σκηνοθέτιδα της παράστασης, Ελένη Ευθυμίου

Το έργο αυτό δεν είναι αφήγηση, ντοκουμέντο ή μανιφέστο. Είναι ένα χορικό, με αποκαλυπτικές φωνές που μιλούν για τη βία εντός ή εκτός γάμου, αλλά επίσης για την ντροπή, το φόβο και την αγάπη. Πρόκειται για μια παράσταση για την κακοποίηση των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία, βασισμένη στο βιβλίο της Eléonore Mercier «Je suis complètement battue» («Με χτύπησε παντού», εκδ. P.O.L., Παρίσι, 2010). Η συγγραφέας εργάστηκε για δεκαεπτά χρόνια σε οργάνωση αντιμετώπισης της ενδοοικογενειακής βίας, και στο βιβλίο της συγκέντρωσε την πρώτη φράση από 1.630 τηλεφωνικές κλήσεις για βοήθεια, που έγιναν από κακοποιημένες γυναίκες κάθε ηλικίας. Μία από τις φράσεις αυτές έδωσε τον τίτλο στο βιβλίο.

Προοίμιο της παράστασης είναι ένα δεκάλεπτο δρώμενο που παρουσίασε η νέα σκηνοθέτιδα Ελένη Ευθυμίου μαζί με την ηθοποιό Βασιλική Τρουφάκου τον Ιούνιο του 2012 στο Βασιλικό Θέατρο της Στοκχόλμης. Η ελληνική ομάδα συμμετείχε στο Φεστιβάλ Μπέργκμαν εκπροσωπώντας τα Δημήτρια. Συγκεκριμένα έπαιξε στη σπονδυλωτή παράσταση «I was hit at 14.45» – άλλη φράση από το βιβλίο της Mercier – μαζί με ομάδες προερχόμενες από δέκα μεγάλα ευρωπαϊκά θέατρα, μέλη του δικτύου Mitos 21. Συνέχεια και εξέλιξη αυτής της εμπειρίας είναι η παρούσα παράσταση, συμπαραγωγή της Πειραματικής Σκηνής της «Τέχνης» με το φεστιβάλ των Δημητρίων. Κρατήθηκε ο τίτλος από την παράσταση-μαραθώνιο της Στοκχόλμης «Με χτύπησε στις 2.45», ενώ ως υπότιτλος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί άλλη φράση του βιβλίου, που επανέρχεται με διάφορες παραλλαγές: «Θα ήθελα να παραμείνω ανώνυμη…».

Πράγματι, κάτι που συμβαίνει τόσο συχνά γύρω μας, παραμένει σχεδόν άγνωστο. Το κρύβουν με τη στάση τους οι ίδιοι οι άνθρωποι που το υφίστανται. Που συχνά επιλέγουν να μη δράσουν. Να σωπάσουν. Ή να παραμείνουν ανώνυμοι.

Μια διασκεύη πάνω σε πραγματικές μαρτυρίες ή με βάση ένα βιβλίο? Μια παράσταση στηριγμένη σε ρεαλιστικές καταστάσεις ή με αφορμή μια καταγραφή τους;                                                                                                                                                                                                                                
Μία παράσταση με μη ρεαλιστικά στοιχεία-όσον αφορά στην αισθητική και την υποκριτική- αντλημένη από εντελώς ρεαλιστικές καταστάσεις.  Μία ποιητική προσέγγιση της ωμής πραγματικότητας.

Μια παράσταση για την ενδοοικογενειακή βία ή μια μελέτη πάνω στο θέμα?                                                                                                                                 
Μία θεατρική παράσταση. Τολμώ να επισημάνω πως η διαδικασία δημιουργίας μίας παράστασης εμπεριέχει πάντα το κομμάτι της έρευνας.

Ζώντας μέσα σε αυτή την ασταθή κοινωνική επικαιρότητα σας προβληματίζει το θέμα της βίας?                                                                                                 

Ναι. Φυσικά. Και γι' αυτό διοχετεύω τον προβληματισμό μου στη δουλειά μου.

Πως προέκυψε η επαφή με την Πειραματική?                                                                                                                                                                             
Η συνεργασία μου με την Πειραματική Σκηνή προέκειψε μετά από πρόταση της Ιφιγένειας Ταξοπούλου, προκειμένου το πρότζεκτ της Στοκχόλμης να μην πάει χαμένο, να έχει συνέχεια. Κάποιοι από τους ανθρώπους της Πειραματικής υπήρξαν στο παρελθόν και καθηγητές μου οπότε αυτό το πάντρεμα αυτό ήταν μία πολύ ευχάριστη συγκυρία.

Πως ακριβώς σκηνοθετείται μια ορχήστρα φωνών?                                                                                                                                                                        
 Όπως και μία ορχήστρα οργάνων. Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του χρώμα και χαρακτήρα, όπως τα όργανα έχουν τη δική τους χροιά. Χρειάζεται και μία παρτιτούρα. Μετά πολλή δουλειά, ίσως πολλή πολλή δουλειά..

Πως σκέφτεστε την εξέλιξη της παράστασης από τη Στοκχόλμη μέχρι την Θεσσαλονίκη?                                                                                                            

 Μετά την εμπειρία της Στοκχόλμης με ενδιαφέρει να δω την ανταπόκριση του κοινού της Θεσσαλονίκης πάνω σε ένα τόσο ιδιαίτερο ζήτημα. Άλλωστε η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Αυτό που αλλάζει είναι η διαχείρηση ενός τέτοιου θέματος από μέρος σε μέρος.

Info

«Με χτύπησε στις 2.45»

Σκηνοθεσία: Ελένη Ευθυμίου
Σκηνικά-κοστούμια: Ελισάβετ Αντάπασση
Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη
Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστίνα Μπιρμπίλη-Καραλέκα
Δραματουργική συνεργασία: Αναστασία Τζέλου
Μετάφραση κειμένων: Νικηφόρος Παπανδρέου

Παίζουν: Σοφία Αντωνίου, Ελένη Δημοπούλου, Στάθης Μαυρόπουλος, Χριστίνα Μπιρμπίλη Καραλέκα, Χρήστος Παληογιάννης, Βασιλική Τρουφάκου, Αναστασία Χατζάρα κ.ά.

Εισιτήρια προπωλούνται στο εκδοτήριο του Δήμου Θεσσαλονίκης, (Πλατεία Αριστοτέλους, ύψος Ερμού)

Ώρες Λειτουργίας Εκδοτηρίου : Δευτέρα: 10:00 έως 15:00 Τρίτη – Πέμπτη – Παρασκευή: 10:00 έως 14:00 και 17:00 έως 21:00 Τετάρτη και Σάββατο: 10:00 έως 15:00

Νέο τηλεφωνικό νούμερο εκδοτηρίου Δ. Θ.: 2310 236990
Εισιτήρια προπωλούνται και στο ταμείο του θεάτρου (6-9μμ)