Την τελευταία από τις παραστάσεις του έργου του Κρίστοφερ
Ντοράνγκ “Μαζί με τ' άπλυτα” παρακολουθήσαμε την περασμένη Τρίτη σε ένα
μισογεμάτο θέατρο Αυλαία. Την παράσταση ανέβασε μια νέα ομάδα της πόλης, η Push your Art theatre group, η οποία πέρσι μας
πρωτοσυστήθηκε με την παράσταση “Νυκτόβια Ζώα” του Χουάν Μαγιόρκα.
Η παράσταση
που σκηνοθετικά επιμελήθηκε η Κική Στρατάκη, φιλοδοξεί να είναι μια μαύρη
κωμωδία. Επί σκηνής παρακολουθούμε να σατιρίζεται η ανατροφή ενός παιδιού από
δύο απροετοίμαστους γονείς που δεν ξέρουν πώς να φερθούνε στο νεογέννητο μωρό
τους, ανίκανους να αναγνωρίσουν ακόμη και το φύλο του παιδιού τους. Κι ενώ όλα
κυλούν φυσιολογικά – νέοι γονείς που δεν έχουν ιδέα τι πρέπει να κάνουν –
εμφανίζεται ως διά μαγείας μια νταντά με περίεργες μεθόδους ανατροφής και
επεκτατικές βλέψεις προς τον πατέρα, μια αλλοπρόσαλη μητέρα που έφαγε ο
πεινασμένος της σκύλος το νεογέννητο μωρό της, δύο καθωσπρέπει – καθώς
φαίνονται – κυρίες που συζητούν σ' ένα πάρκο, μια διευθύντρια που ξέφυγε από το
Χόγκουαρτς και δεν ξέρει ποια είναι, ένας ψυχοθεραπευτής – στυγνός
επαγγελματίας, και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο λείπει από αυτήν την παρέλαση ρόλων
– τάχα παράξενων, τάχα τρελών – σίγουρα πάντως ασύνδετων μεταξύ τους.
Προσωπικά, δεν
ευχαριστήθηκα την παράσταση. Το κείμενο αυτό μου φάνηκε πολύ προβληματικό.
Άλλοτε κούραζε με τις υπερβολές του, άλλοτε μας έδινε τα πάντα στο πιάτο,
επαναλαμβάνονταν με τρόπο κουραστικό, ή σου έδινε την εντύπωση πως κάποιοι από τους ήρωες δεν είχαν επικοινωνία
μεταξύ τους. Με αυτό εννοώ ότι μου ήταν πολύ πιο έντονη η εντύπωση ότι ο
Ντουράνγκ έκανε μια συρραφή σκηνών με παρόμοιο θέμα που είχε ήδη γράψει, παρά
ήταν ένα ολοκληρωμένο έργο. Τώρα, αναρωτιέμαι βέβαια με ποιο σκεπτικό αποφάσισε
η ομάδα να το ανεβάσει. Αυτό θα είχε πραγματικό ενδιαφέρον.
Το κοινό
παρακολούθησε την παράσταση με αρκετό ενδιαφέρον είναι η αλήθεια. Ωστόσο,
νομίζω πως γενικώς επικράτησε η ιδέα ότι η διάρκεια της παράστασης ήταν
μεγαλύτερη από αυτό που αντέχαμε κι αυτό είναι μείον για την παράσταση. Αν ήταν
πιο σφιχτή ή αν ακόμη έκοβε κάποια σημεία του κειμένου, η κοπτοραπτική δεν
είναι άσχημη στο θέατρο, σίγουρα θα είχε περισσότερα να μας δώσει.
