Ο Σωσίας, ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, μεταπλάθεται δραματουργικά και μεταφέρεται σκηνικά έπειτα από την μεγάλη του επιτυχία στην Αθήνα, τώρα και στη Θεσσαλονίκη, συνεχίζοντας το σερί των sold out. Πρόκειται για μιας εξαιρετικής σύλληψης έργο του 1846 που είχε ξαφνιάσει τους σύγχρονούς του λόγω του τρόπου με τον οποίο κατορθώνει ο συγγραφέας να ανασύρει στην επιφάνεια τις πιο βαθειές και ειλικρινείς, κάποτε και αντιφατικές, ωστόσο πάντα ζυγισμένες και καλά υπολογισμένες σκέψεις του χαρακτήρα.
Με έμφαση στη διασπασμένη αντίληψη του Γκολιάτκιν η σκηνοθέτις, Έφη Μπίρμπα, προσπαθεί να αποδώσει με τρόπο σκοτεινό (και κυριολεκτώ – εξαιρετικά χαμηλός φωτισμός) το ατμοσφαιρικό κλίμα που διαπνέει το σύνολο των έργων του Ρώσου συγγραφέα. Εκμεταλλευόμενη στο έπακρο το στοιχείο της επανάληψης, των πολλαπλών ειδώλων – εαυτών, παίζοντας σχεδόν εμμονικά με τις καρέκλες και την προστακτική κάτσε , διαλύοντας και επανατοποθετώντας την τάξη στα σκηνικά δρώμενα θέλησε να φωτίσει τον ψυχισμό του ήρωα.
Ωστόσο, αν και επρόκειται για μια παράσταση άκρως ρυθμική, δεν κατάφερε καθ' όλη τη διάρκεια να κρατήσει το κοινό της. Υπήρχαν μεγάλα διαστήματα που αυτό που συνέβαινε επί σκηνής δεν σε αφορούσε καθόλου. Προσωπικά, βρίσκω φλύαρη ως αποτέλεσμα της εκτέλεση της σκηνοθετικής γραμμής, καθώς αισθανόμουν ότι συνεχώς υπήρχε κρυμμένη μια αγωνία προσθήκης για να μην βαρεθεί το κοινό, ένα horror vacui. Όμως, εκ εν τω πολλώ το ευ…
Με την πραγματικά εξαιρετική ερμηνεία του Άρη Σερβετάλη, και τις στιβαρές φωνές των υπολοίπων (Δρόσος Σκώτης, Γιώργος Συμεωνίδης, Συμεών Τσακίρης, Κωνσταντίνος Καρβουνιάρης ) δεν θα χρειαζόταν τίποτα παραπάνω η παράσταση για να αποκτήσει μια λιτή και ουσιαστική οντότητα. Πολύ έξυπνα τα σκηνικά της Έφης Μπίρμπα, κινούμενα στην πεπατημένη τα κοστούμια που επιμελήθηκε ο Κωνσταντίνος Μαλινδρέτος. Εξαιρετικό το ηχητικό περιβάλλον που σχεδίασε ο Vangelino Currentzis, ο φωτισμός του Θύμιου Μπακατάκη υποβλητικός μεν,αλλά καταντάει υπερβολή.
Είναι μια παράσταση από αυτές που γίνονται talk of the town και που ο κόσμος διαφημίζει ότι τις είδε. Όμως, το θέατρο είναι ένα θέμα πολύ υποκειμενικό και προσωπικό. Ίσως με το κατάλληλο mood και background η παράσταση αυτή να ενδιαφέρει κάποιους…
