Στο μεσαιωνικό Παρίσι του 12ου αιώνα, ο σαραντάχρονος θεολόγος και φιλόσοφος Πέτρος Αβελάρδος και η δεκαεξάχρονη μαθήτριά του Ελοΐζα Φυλμπέρ, ερωτεύθηκαν, αψήφησαν μία ολόκληρη κοινωνία, σκανδάλισαν την Εκκλησία και πλήρωσαν για όλη τους τη ζωή, το τίμημα ενός έρωτα που δεν χώρεσε στον καιρό του. Στο θέατρο Αυλαία εικονοποιήθηκε ο παράφορος μεσαιωνικός έρωτας μεταξύ του καθηγητή φιλοσοφίας Πέτρου Αβελαρδου και της μαθήτριάς του Ελοΐζας από την εταιρία Θεάτρου Sforaris, σε σκηνοθεσία του Γιάννη Καλαβριανού: Ένας απαγορευμένος έρωτας (θα μπορουσε ακόμα και τώρα να θεωρηθεί τέτοιος) ανάμεσα σε έναν ηλικιωμένο καθηγητή και την έφηβη μαθήτρια του. Ένας έρωτας που συγκίνησε τους θεατές και θα συνεχίσει να συγκινεί πάντοτε σαν θέμα, ειδικά όταν είναι απαγορευμένος.
Η σκηνοθεσία του Καλαβριανού κινήθηκε στο γνώριμο κλίμα του σκηνοθέτη: αφήγηση όπου οι ρόλοι διαχέονται στους ηθοποιούς και θεωρούνται ανταλλάξιμοι, χρήση λιτού σκηνικού με μόνο τα απαραίτητα, τραγούδιa cappella από τους υποκριτές για να ενταθεί η συγκίνηση. Σε πρώτο επίπεδο η σκηνοθεσία λειτούργησε άψογα. Σε ένα δεύτερο επίπεδο όμως φύγαμε από το θέατρο με ορισμένα κενά. Για παράδειγμα, γιατί ο σκηνοθέτης διάλεξε την συγκεκριμένη ιστορία, τι το ιδιαίτερο βρήκε σε αυτήν; Η ίδια η ιστορία δεν ειχε ιδιαίτερες δραματικές συγκρούσεις, για την ακρίβεια σχεδόν καθόλου συγκρούσεις, βλέπαμε απλώς έναν έρωτα που δεν μπορεί να ευωδοθεί. Ουδέν συνηθέστερο πλην τούτου. Βέβαια η ιστορία απογειωνόταν από τις πολύ καλές ερμηνείες των ηθοποιών, κυρίως του Γλάστρα και της Κοκκίδου, και λιγότερο της Μαξούρη. Ο Γλάστρας ειδικά, με την έντονη εκφραστική του ποικιλία σου κρατούσε μονίμως το ενδιαφέρον.
Η επιτυχία του Καλαβριανού έγκειται στο γεγονός ότι αποδεικνύει πως το θέατρο είναι πρωτίστως τέχνη του τρόπου που θα επιλέξεις να πεις κάτι και όχι του περιεχομένου αυτού καθ'εαυτού. Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να πάρει μια σχεδόν αδιάφορη ιστορία με ελάχιστες ανατροπές και απουσία παλέτας χαρακτήρων και μέσω της ζωντανής τεχνικής του να φτιάξει έναν κόσμο που προκαλεί ενδιαφέρον, συναισθήματα και κάποιες φορές έντονη συγκίνηση. Στα επιμέρους: Λειτουργικό το σκηνικό της Μανιδάκη και λυρικά χρηστική η μουσική της Τριανταφύλλου. Για τις ερμηνείες τα είπαμε. Ο Καλαβριανός επενδύει κυρίως σ'αυτές καθώς το θέατρό του είναι κατά βάση αφηγηματικό. Γενικώς μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση στην θεατρική σας εβδομάδα.
***
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Παρασκευή 17 Απριλίου-Κυριακή 10 Μαΐου 2015
ΗΜΕΡΕΣ & ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Παρασκευή 21.00, Σάββατο 18.00 & 21.00, Κυριακή 18.00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
Κανονικό 15€, Μειωμένο 12€
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ & ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ
Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ
Πλατεία ΧΑΝΘ(πλευρά Τσιμισκή)
2310237700
Συντελεστές
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου
Κίνηση: Χρήστος Παπαδόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαριέττα Σπηλιοπούλου
Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Ελένη Κοκκίδου, Χριστίνα Μαξούρη
Με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου, στο πλαίσιο του προγράμματος Ελλάς Γαλλία Συμμαχία 2014.
Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
