Επειδή βαρέθηκα τα κατεβασμένα κεφάλια, τις βρισιές στον δρόμο το πρωί,
τα απαισιόδοξα λόγια στο αστικό, σκέφτηκα να κάνω κάτι που θα σου
ξαναθυμίσει το χαμόγελο. Θα σου ξαναθυμίσει τους απλούς καθημερινούς
λόγους για τους οποίους πρέπει να είσαι ευτυχισμένος. Έψαξα και βρήκα
τους εναπομείναντες αισιόδοξους, τους ρώτησα λίγα πράγματα και τώρα στα
δίνω, για να δεις ότι τελικά δεν είναι και τόσο μαύρα τα πράγματα. Και
αφού αυτοί καταφέρνουν και μένουν κεφάτοι, γιατί να μην το κάνεις κι
εσύ; Less misery, more smiles σου λέω και όλο και κάτι καλό θα βγει!
Κάλλη Σιαμίδου μαζί με τη χορευτική της ομάδα.
Ποιος είναι ο τρόπος σας να κάνετε τους άλλους να χαμογελούν?
Με
μικρές,απλές και καθημερινές πράξεις όπως ένα όμορφο χαμόγελο, μια ζεστή
καλημέρα, ένα χαρούμενο τραγούδι και φυσικά με άφθονο χορό! Επίσης, μας
δίνουν χαρά τα μικρά πράγματα της καθημερινότητας κι αυτό μεταδίδεται
στους ανθρώπους γύρω μας, με αποτέλεσμα να νιώθουν κι εκείνοι όμορφα και
να χαμογελάνε. Άλλωστε η χαρά είναι ένα συναίσθημα που
μεταδίδεται. Άλλωστε, ο κόσμος γύρω μας δεν είναι ποτέ απαισιόδοξος ,αλλά
εμείς τον κάνουμε να μοιάζει… Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας κι επομένως
όποτε νιώσεις ότι όλα πάνε λάθος απλά κουνήσου από τη θέση σου!
Ο κόσμος γύρω σας μοιάζει αισιόδοξος?
Όσον
αφορά τους συνεργάτες μας, είμαστε όλοι άνθρωποι που έχουμε επιλέξει
λόγω της δουλειάς μας να αποτελούμε για τον κόσμο κινητήρια δύναμη και
πηγή χαράς, δημιουργικότητας και θετικής ενέργειας. Συνεπώς, η αισιοδοξία
είναι για εμάς τρόπος ζωής και σκέψης. Ο κόσμος μοιάζει να είναι ότι
θέλει αυτός που τον ατενίζει να είναι. Άρα, ο κόσμος έξω, οι άνθρωποι, η
αντίληψή μας για τη ζωή θα μοιάζει πάντα με τον εσωτερικό μας κόσμο. Κι
αυτός ο κόσμος είναι μοναδικός και διαφορετικός για κάθε άνθρωπο.
Τι μικρό θα αλλάζατε στην καθημερινότητα σας, ώστε να γίνει πιο χαρούμενη?
Δεν
ξέρουμε τι μικρό θα άλλαζαμε σε μια καθημερινότητα για να γίνει πιο
ευχάριστη, πιο ζωντανή… το να είναι κάποιος χαρούμενος και αισιόδοξος
είναι στάση ζωής, μια ολόκληρη φιλοσοφία. Αυτό σημαίνει πως όταν γνωρίζεις
και ξέρεις καλά ότι θέλεις πραγματικά να είσαι χαρούμενος δεν αλλάζεις
κάτι μικρό, αλλά ξεκινάς την κάθε σου μέρα λέγοντας πως ότι, μα ότι, κι αν
συμβεί, ότι άσχημο ή ανεπιθύμητο κι αν έρθει, δε θα καταφέρει να σε
κλονίσει, να σε ρίξει, να σε νικήσει… εσύ είσαι πιο δυνατός. Αν, όμως,
έπρεπε απαραίτητα να αλλάξει κάτι, σίγουρα θα επιλέγαμε να βγαίνουμε
περισσότερο με τους φίλους μας, να συναναστρεφόμαστε πιο συχνά με την
οικογένεια και τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπάνε πραγματικά. Θα
σταματούσαμε να ανησυχούμε για τα μικρά, αλλά και τα μεγάλα προβλήματα
της ζωής και θα εστιαζαμε την προσοχη μας στο τώρα… αν υπάρχει λύση δεν
χρειάζεται να ανησυχείς καθόλου, κι, αν δεν υπάρχει, δεν υπάρχει απολύτως
τίποτα που μπορέις να κάνεις για να το αλλάξεις αυτό, οπότε τι
σκάς; Άλλωστε το πιο σημαντικό είναι να μπορείς να βλέπεις τον ουρανό και
τον ήλιο κάθε μέρα…
Πείτε μου έναν λόγο, γιατί τα πρόσωπα θα πρέπει να είναι χαμογελαστά!
Χαμογελάτε,
γιατί είναι μεταδοτικό και ομορφαίνει τη δική μας ζωή και των γύρω
μας! Άλλωστε, είναι γεγονός πως είμαστε πολύ πιο όμορφοι όταν
χαμογελάμε! Και μην ξεχνάτε αυτό! Το χαμόγελο γεννά όμορφες σκέψεις, οι
όμορφες σκέψεις γεννάνε δυνατές πράξεις και οι δυνατές πράξεις γεννάνε
μια σπουδαία ζωή.
Αντώνης Γιαννόπουλος, γραφίστας
Με το να σχεδιάζω και με το να απαντάω πάντα τέλεια στην ερώτηση τι κάνεις- πως τα πας?
Γιατί πιστεύεις ότι έχει χαθεί από τον κόσμο (η αισιοδοξία), αν έχει χαθεί.
Η αισιοδοξία είναι έννοια που συμβαδίζει με την αναμονή και την
υπομονή για κάτι που περιμένουμε να έρθει, για κάτι που έχουμε σχεδιάσει
και περιμένουμε να δούμε την εξέλιξή του και το αποτέλεσμά του, για
κάτι που φανταζόμαστε και θέλουμε να το δούμε να γίνεται πραγματικότητα.
Πλέον, στις μέρες μας τα όρια, οι αντοχές και τα όνειρα έχουν μειωθεί
κατά πολύ, η πίεση για γρήγορο αποτέλεσμα είναι έντονη και ο χρόνος
κυλάει απίστευτα γρήγορα.
Τι μικρό θα άλλαζες στην καθημερινότητα σου, ώστε να γίνει πιο όμορφη?
Υποχρεωτική δεκάλεπτη παύση από κάθε προσωπική- επαγγελματική δραστηριότητα, 3 φορές την ημέρα, για να ονειρευτώ περισσότερο.
Πετρινή Νάιδου, δικηγόρος και μέλος της αστικής ομάδας WHYNOT.
Εσύ με τους Whynot πως προσπαθείτε να αλλάξατε την πόλη και να φέρετε τη χαρά?
Όταν μπερδεύεσαι, γύρνα στα βασικά. Η ζωή μας είναι τόσο πολύπλοκη,
πολυεπίπεδη, γεμάτη στρες και ανήσυχο ύπνο, υψηλούς στόχους και συνεχείς
απαιτήσεις που… ξεχνάμε τα βασικά. Εμείς με τους why not θυμίζουμε
στους συμπολίτες μας ότι χωρίς χρήματα, με πολλά χαμόγελα, καλή διάθεση
και άλλο μάτι για τη ζωή και την πόλη μας μπορούμε να ζούμε αλλιώς.
Σκάναρε το αστικό τοπίο και διάλεξε τα σημεία που σου αρέσουν και θα
ήθελες να τα ζεις, και μετά απλώς πάρε την παρέα σου και κάντε το.
Κυλήσου στο γρασίδι, περπάτησε στην παραλία, κάνε βόλτα στο Καπάνι,
παίξε θέατρο στο πάρκο της ΕΡΤ3. Γνώρισε την πόλη, παίξε με τους γύρω
σου, συνδιαμόρφωσε το τοπίο κι αν δεν σου αρέσει, άλλαξε το. Η δύναμη
της ομάδας είναι απίστευτη.
Όταν περπατάς στο δρόμο ακούς ευχάριστα λόγια από τους γύρω σου? Βλέπεις χαμόγελα?
Νομίζω ότι οι άνθρωποι που ξέρουν να χαμογελούν, χαμογελούν και τώρα.
Νιώθω (κι όσο μεγαλώνω το διαπιστώνω στην πράξη) πως το χαμόγελο είναι
επιλογή και έχει λίγο να κάνει με τις αντικειμενικές συνθήκες κάποιου.
Οι τακτοποιημένοι (με όσο είναι δυνατόν αντικειμενικά κριτήρια) δεν
είναι απαραιτήτως χαμογελαστοί ή ευτυχισμένοι. Το χαμόγελο είναι όπλο, η
αισιοδοξία είναι δύναμη. Δεν προσποιούμαι ότι την έχω. Προσπαθώ να την
κατακτώ και η ζωή μου δείχνει πως είναι μάλλον μονόδρομος και επιλογή
επιβίωσης. Για να σου απαντήσω πιο συγκεκριμένα, ναι, εισπράττω χαμόγελα
και όταν δεν εισπράττω, τα ξεκινώ εγώ. Το χαμόγελο μεταδίδεται ταχύτερα
και από υπερενισχυμένο ιό και ποτέ δεν αποκτάς αντισώματα (ευτυχώς!)
Από μέσα. Η καταχνιά, όπως πολύ χαρακτηριστικά την περιγράφεις, περνάει
από μέσα. Δε θα εξετάσω καθόλου το σε πόσο δύσκολες αντικειμενικά
συνθήκες έχουμε εκτεθεί (οι νεότεροι, μάλιστα, χωρίς ευθύνη μας)… όμως η
ζωή δε σε ρωτάει πόσο φταις κι αν βολεύεσαι, και αυτό είναι μια αλήθεια
που (ευτυχώς, τελικά, μάθαμε μικροί). Ανασκουμπώνεσαι, διατηρείς σαν το
φως στο πασχαλινό σου κεράκι με πάθος και αγώνα την ελπίδα, το
ενδιαφέρον σου για τη ζωή, τη δουλειά σου, τις σπουδές σου, τις σχέσεις
σου πάνω από όλα, και κάπως συμβαίνει όλα να μπορείς να τα
αντιμετωπίσεις και τα σύννεφα να διαλύονται (έστω μέχρι να
ξαναμαζευτούν). Εμείς είμαστε μια παρέα φίλων που πιστεύει πολύ στην
δύναμη της αλληλο- υποστήριξης. Ας κάνουμε πολλούς και καλούς – αληθινούς
φίλους για να φυσάμε τα σύννεφα μαζί. (είναι ευκολότερο).
Χριστούγεννα σηματοδοτούν την γέννηση της ελπίδας… Νιώθω ότι αρχίζουμε
να κάνουμε πιο ανθρωποκεντρικές προσεγγίσεις (νέοι επιχειρηματίες με
ενδιαφέρον και αναζήτηση, φιλανθρωπικές πρωτοβουλίες, μικρές ομάδες, ή
και μονάδες ακόμα που… κάτι κάνουν), Ενεργούμε σιγά σιγά, κι αυτό δίνει
ελπίδα. Για να μην αναφερθώ στη δική μας ομάδα και προσπάθεια…
Ενδεικτικά θα σου αναφέρω από το χώρο τον μη κερδοσκοπικό τις
πρωτοβουλίες που στηρίζουμε με την χριστουγεννιάτικη δράση μας, τα
Γρανάζια Ζωής που εκτελούν βραδινά συσσίτια με ιδιωτική πρωτοβουλία
και χρηματοδότηση, όπως και την φιλοζωική ομάδα Compassion Greece που
ενεργεί αντιστοίχως), αλλά και σε επίπεδο επαγγελματιών (γιατί εκεί γίνεται η διαφορά
όταν κάτι αλλάζει στη βάση, στον πυρήνα της ενεργού κοινωνίας) θα θελα
να σου αναφέρω τους φίλους της ομάδας SMIYL, που πρόσφατα έπλασαν
κάτι παραπάνω από μία σχολή νοηματικής γλώσσας, μια απίστευτη
πρωτοβουλία που κάνει μια εντελώς νέα προσέγγιση στον χώρο της
αναπηρίας, και αγκαλιάζει τον άνθρωπο. Όπως και την πρωτοβουλία των,
επίσης φίλων μας, εμπνευστών του ΑΙΘΕΡΟΠΛΟΟΥ plus που ανοίγουν την
πόρτα τους και αφήνουν χώρο στο σανίδι τους στον καθένα (χωρίς κανενός
είδους διάκριση, φύλου, φυλής, ηλικίας, ειδικών αναγκών ή ειδικών
χαρισμάτων)… Το ήξερες; Αξίζει να το μάθεις. Αξίζει να αποτελέσουν
έμπνευση και για άλλους. Να, κάπως έτσι έχω ελπίδα και φουντώνει όλο και
περισσότερο. Η ζωή δε θα είναι ποτέ εύκολη… ας είναι τουλάχιστον
ομαδική η προσπάθεια να την ταξιδέψουμε καλά.
Χρήστος Γεωργιάδης, μέλος των Παιδιών εν Δράση
Είσαι αισιόδοξος γενικά?
τις στιγμές μου… άλλοτε είμαι χαρούμενος & άλλοτε επηρεασμένος από
την καθημερινότητα… όμως ακόμα πιστεύω ότι θα αλλάξουμε τον κόσμο… οπότε
μάλλον είμαι αισιόδοξος!
Πες μου ένα μικρό πράγμα που σου δίνει χαρά!
Ένα μικρό γατάκι που μου κρατάει συντροφιά τις νύχτες… η επαφή μου με
κοινωνικούς χώρους & μετανάστες… τα παιδιά & το γέλιο τους… ένα
πιάτο φαγητό σ' έναν άστεγο… όταν δίνω σε αυτούς που λαμβάνουν λιγότερα ή
τίποτα.
Με ποιον τρόπο κάνεις τους άλλους να χαμογελάσουν?
Δεν
ξέρω αν κάνω τους ανθρώπους να χαμογελάσουν… ξέρω όμως ότι έχω φίλους,
με τους οποίους θέλω να πορευτούμε μαζί… να διεκδικήσουμε την
αξιοπρέπεια στη ζωή μας.
μιζέρια θα φύγει όταν μείνουμε εμείς ικανοποιημένοι με τους εαυτούς
μας… όταν κάνουμε πράγματα που μας εκφράζουν… όταν νιώσουμε το αίσθημα
της αλληλεγγύης… τότε θα δούμε χαμόγελα γύρω μας & θα ζεστάνει ο
χειμώνας μας.
Μαρκέλλα Κυριαζή, ζογκλέρ- ακροβάτρια- κλόουν
Με
το που διαβάζω την ερώτηση αυτή μια έκφραση τρόμου εμφανίζεται στο
πρόσωπο μου! Φαντάζεστε έναν κόσμο που κανένας δεν χαμογελάει;
Φρίκη, άγχος, κατάθλιψη, μιζέρια…
Λέω να αυτοπυρποληθώ ή να πάρω τα βουνά καλύτερα! Δε λέω, τα χαμόγελα
μπορεί να έχουν μειωθεί πλέον αρκετά αλλά ευτυχώς δεν έχουν καταγράφει
ακόμα ως είδος προς εξαφάνιση! Όλοι μας πιστεύω έχουμε βιώσει στιγμές
δύσκολες, που το χαμόγελο ήταν κάτι το οποίο δεν μπορούσε εύκολα να βγει
από μια μαυρισμένη ψυχή, παρόλα αυτά ο χρόνος αποδεικνύει πως ότι έρχεται παρέρχεται και ότι συμβαίνει τώρα αλλάζει, και στο χέρι μας
είναι να δούμε αυτήν την αλλαγή ως μια πορεία προς το καλύτερο, ως προς
μια βελτίωση! Με αυτήν τη λογική, δυσκολεύομαι να γίνω μίζερη, αφού
γνωρίζω πως η ζωή έχει σκαμπανεβάσματα, και όταν είμαι στα κάτω μου
προετοιμάζομαι να υποδεχτώ τα πάνω μου με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη
μου! Και
όσον αφορά την κατιούσα περίοδο, την βλέπω ως πρόκληση, και την βιώνω
χωρίς φόβο αφού είμαι εφοδιασμένη με το όπλο της αισιοδοξίας! Τέλος,ο
κόσμος μας (εννοώντας τόσο τον κοινωνικό μας περίγυρο, όσο και τον
εσωτερικό μας, τον εαυτό μας) μπορεί πάντα να είναι καλύτερος, όσο
δυσμενείς μπορεί να είναι οι παρούσες συνθήκες, και γι' αυτό δε μας
αξίζει και δεν πρέπει να χάνουμε το χαμόγελο και την αισιοδοξία μας!
Πως μπορούμε να φέρουμε πίσω την αισιοδοξία που μας λείπει?
την τηλεόραση, μιλήστε με φίλους, γίνετε δημιουργικοί, μιλήστε
στον εαυτό σας και ακούστε τον (κατά προτίμηση όχι σε εξωτερικούς
χώρους, για να αποφύγουμε και αλλά ευτράπελα!), κρεμαστείτε ανάποδα,
τρέξτε όσο πιο γρήγορα μπορείτε (όχι γιατί σας κυνηγάν για τα χρέη
σας, αλλά να νιώσετε την αίσθηση ελευθερίας που λείπει από πολλούς
ανθρώπους πλέον), κάντε σπορ, παίξτε με παιδιά, παίξτε σαν παιδιά,
κρατείστε το παιδί μέσα σας και μην το υποβιβάζετε! Βέβαια… ποια είμαι
εγώ να σας προτείνω τρόπους να βρείτε την ίσως χαμένη αισιοδοξία σας;
Εσείς ξέρετε καλύτερα από οποιονδήποτε τον εαυτό σας! Οπότε νοιαστείτε
γι' αυτόν και προσπαθήστε να αντλείτε ευτυχία από μικρές και πολύ συχνά
δεδομένες ευχάριστες στιγμές της καθημερινότητας μας!
Εσύ πως καταφέρνεις τους άλλους να γελάνε?
η ερώτηση με δυσκόλεψε πιο πολύ όλες! Και ομολογώ πως χρειάστηκα τη
βοήθεια του κοινού, συγκεκριμένα μιας άλλης αέναα χαμογελαστής
φίλης. Είναι πολλοί οι τρόποι που μπορείς να καταφέρεις κάτι τέτοιο, ίσως
όμως το βασικό κλειδί είναι να μην φοβάσαι να είσαι ο εαυτός σου! Να
μπορείς να είσαι ανοιχτός, ειλικρινής, να δέχεσαι τα δικά σου
συναισθήματα, όποια και αν είναι αυτά, και να μην ανγχωνεσαι για το τι εικόνα
θα δώσεις στους άλλους! Γιατί ως γνωστόν, ο άλλος άνθρωπος είναι ο
καθρέφτης σου! Και αν εσύ χαμογελάς, αυτό θα αναπαραχθεί και σε αλλά
πρόσωπα!
Ένα λόγο γιατί δε μας αρέσουν οι κατσούφηδες!
Αρχικά
να δηλώσω πως δεν είμαι καθόλου προληπτικό άτομο… Δεν πιστεύω στην
κακοτυχία της ανοιχτής ομπρέλας μέσα στο σπίτι, ούτε στην γρουσουζιά
μιας μαύρης γάτας, ούτε σε κάθε άλλου λογής δυσιδαιμονίες! Αλλά
οι κατσούφηδες νομίζω πως θα μου χαλάσουν την μέρα! Και δεν εννοώ για
τους ερασιτέχνες του είδους, αλλά γι αυτούς που η κατσουφιά (επιτρέψτε
μου για το θράσος επέμβασης στην γλώσσα μας), έχει καταντήσει
ανίατη αρρώστια! Μου έρχεται να τους ταρακουνήσω και να τους υπενθυμίσω
πως εφόσον είναι ακόμα ζωντανοί και υγιείς πρέπει να είναι και
ευτυχισμένοι! Και αν είναι ζωντανοί, αλλά με προβλήματα σοβαρά στην
υγεία τους, να μην παύουν να παλεύουν γι' αυτήν και να μην χάνουν την
αισιοδοξία και το χαμόγελο, αφού αυτά είναι ζωτικής σημασίας για όλους
μας! Νομίζω ότι είναι περιττό βέβαια να αναφερθώ στην κατηγορία: υγιής
αλλά όχι ζωντανός! Τέλος, για να μην παρεξηγούμαστε, δεν είμαι φυσικά
υπερήρωας που παραμένει πάντοτε χαρούμενος… Απλά προσπαθώ να βρίσκω
συνεχώς τρόπους για να το πετύχω! Και όταν είμαι
κατσουφιασμένη, ακολουθώ την ίδια τακτική, με ταρακουνάω και καμία φορά
μου δίνω και κάνα χαστούκι, έτσι για να με συνεφέρω! Οπότε τώρα ξέρετε το
μυστικό μου… Αν με πετύχετε καμία μέρα με μελανιές στο πρόσωπο, θα
ξέρετε τότε με τι διάθεση ξύπνησα εκείνο το πρωί!
