Κρύο πολύ, φιλενάδες. Όσο εσείς μου κουνιόσασταν ξώπλατες στο πάρτι του Εξώστη στην αποθήκη Γ, εμείς μαζεύαμε το ρύζι για το χειμώνα που πλάκωσε απότομα. Ενημερώθηκα δε, ότι είσαστε και άχρηστες, γιατί γκομενικό δεν σταυρώσατε, σας φέραμε σόουλ τζαζ να το κουνήσετε και σεις τρώγατε μπουγάτσα. Σαν πέρυσι, τέτοια μέρα στα Εξωστιανά καψουρεύτηκα το Γρηγόρη, φέτος είμαι αγκαλιά με τον Κιμ Τσου Τσου, καλέ όχι πονηρά, σάμπως τι να μου κάνει, για θερμοφόρα τον έχω στο σάιζ που είναι. Έχε χάρη που με άφησε αστεφάνωτη ο Σαλονικιός και ήρθα Σαγκάη να ξεπλύνω τη ντροπή, κατάντησα κοκκοχωρίστρα σε εργοστάσιο ρυζιού, το αντροχωρίστρα μου πήγαινε περισσότερο. Θα μου πείτε, Ρίτακι τι τα θες, κανένα μαλάκα θα γνωρίζαμε και θα φεύγαμε δούλες του σεξ στη Μογγολία. Τώρα που το σκέφτομαι, έπρεπε να είχα καψουρευτεί την μπουγάτσα και όχι το Γρηγόρη, θα μάθαινα τουλάχιστον πως φτιάχνεις μπουγάτσα με ρύζι, ο άλλος δεν τρωγόταν με τίποτα και εδώ που τα λέμε, μια πείνα τη νιώθεις στη μακρινή Κίνα.
Τουλάχιστον θα πάμε εκδρομή. Η κομμούνα μας ανακοίνωσε σήμερα ότι θα μας πάει στο Σιάοσιν τσάμπα, για τι άλλο, για να μαζέψουμε ρύζι. Βέβαια πληρώσαμε όλες διακόσια γιουάν επειδή ο κινέζος τσάμπας πέθανε, οπότε με βλέπω να βγάζω το μήνα με νερό από τον Κίτρινο ποταμό. Χαλάλι, Δεκέμβριο μήνα με βλέπω με τρία βυζιά και ίκτερο, θα είμαι και πιο ποθητή, για να μην πω κάλτ σινεφίλ. Σκέφτηκα, ότι επειδή ήμουν καλή κομμουνίστρια θα μπορούσα να ζητήσω να έρθω στο ΣιΛαΝτα, αλλά θύμωσαν και μου δήλωσαν ότι εκεί δεν έχετε ούτε ρύζι ούτε δουλειά, μονάχα κάτι μαύρους με μούσια και κάτι μαύρους με μπράτσα, οι μεν δεν γουστάρουν το ρύζι στο χαλί, οι δε δεν το θέλουν καθόλου γιατί τους θυμίζει το πέος τους. Άσε που έμαθαν και για το μπερντάχι στον Κορεάτη τουρίστα στο Τ.Α Ομονοίας και δεν γουστάρουν καθόλου και τους μαύρους με απολυτήριο δημοτικού. Τους είπα ότι έχουμε καλό κομμουνιστή ηγέτη τον Τσίπρα που ξέρει από ριζότο λόγω Κολωνακίου αλλά όχι από καλή περεστρόικα και μου είπαν να πάει πρώτα στην Πιονγκγιάνγκ να μάθει τι θα πει συνιστώσα με γεύση ντίλντο. Δεν πρόφτασα να μιλήσω άλλο μαζί τους, γιατί εκείνη τη στιγμή ήρθε το νέο αφεντικό, εργατοπατέρας ονόματι Κου Μπε Λι, μεγάλη μορφή σε συνασπισμούς παιδικού θεάτρου, νυν ρυζοπαραγωγός γιατί έχει τη φήμη ότι όπου πάει όλα στεριώνουν, σαν τη ρυζόκολλα ένα πράγμα.
Αμ το άλλο? Μας πήγαν για μετεκπαίδευση αύξησης την εργασιακής παραγωγικότητας ρυζιού, το ρύζι δεν φτάνει για όλους και σύντομα θα πρέπει να φάμε τους Γιαπωνέζους γιατί το έχουν παρακάνει να το χαλαλίζουν με το φύκι και τα ωμά παπάρια φάλαινας. Είδαμε λοιπόν μια ταινία –μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στην κομμούνα- όπου μια κουλή σεξομανής Κινέζα δασκάλα με χρυσά μαλλιά υπόσχεται στην ομάδα βόλεϊ να τους δείξει τα βυζιά της αν κερδίσουν τον αγώνα, σαν τη Βουγιουκλάκη στο πιο τσάινιζ σπορτίφ σενσουάλ προχώ, μονομιάς έσκασαν όλες οι καθηγήτριες στα δημοτικά σαν κουνελάκια του πλέιμποΪ για να σκάσουν τα μούλικα, καλύτερα βυζί αυγό μάτι στη φόρα παρά να τα σαπίζουν στο ξύλο και να τρέχουν για ΕΔΕ απαγχονισμού στην κεντρική πλατεία του χωριού. Εγώ πάλι για την ενίσχυση του αγώνα της τρίτης Διεθνούς μια εβδομάδα στο εργοστάσιο σουτιέν δεν έβαλα, μετά μας διέταξαν να βάλουμε τα κόκκινα αμπέχονα με κατωφόρι σκελέα από γούνα πάντα γιατί είχε σταματήσει εντελώς η παραγωγή και αποδεκατίστηκε το Σούτζοου. Σαν να λέμε ‘δέκα εκατομμύρια πήρα στα βυζιά μου’.
Άντρας της εβδομάδας: δεν έχω ιδέα, έχω καιρό να δω άντρα άντρα και μου λείπει και η μπουγάτσα με κρέμα.
