Λοκόνα μου γκασπαζά, πρόφτασα να την κοπανήσω για Μπάνσκο το εορταστικό τριήμερο της Τοκογλυφίας. Είπα να γλύψω τις βουνοπλαγιές για αλλαγή, το προτείνει και η Ελένη Μενεγάκη. Δύσκολο το πρότζικτ, αυτή η ζυγοστάθμιση βύζου καμαρωτού-εναλλάξ τούρλωμα ποπού στα 2.600 μέτρα με ξέκανε. Για να μην σκέφτομαι τις μελανιές το έριξα στο φαΐ και τα βενζινάδικα. Πέντε πιάτα 25 ευρώ, ένα λίτρο βενζίνη 1,20, καβάλησα το αμάξι και χτύπησα όλα τα ντράιβ ιν από Σόφια μέχρι Προμαχώνα. Επίσης χτύπησα και μια βουλγάρα αλπινίστρια, μόνο τα μπατόν τις βρήκαν, δεν φταίω εγώ, η βαρύτητα φταίει και τα λιγοστά αγγλικά της. Φώναζα ‘μουβ άουτ οφ δι γουέι μπιτς, δις τάιτ ας ιζ μάιν’, μπήκε στη μέση και έχασα την ορατότητα προς το τεκνό με το σνόουμπορντ, άντε να βρεις μετά το σαλέ χωρίς γκομενοπυξίδα. Και, όπως γνωρίζεις, τίποτα δεν μπορεί να με χωρίσει από το αγαπημένο άθλημα του σκι σε υψόμετρο, σε δέντρο, σε βράχο, σε λιφτ, σε άλμα, στα τέσσερα. Δεν πέρασα καλά, φιλενάδα. Όλοι μου μιλούσαν ελληνικά, αν ήθελα ελληνικά προϊόντα θα πήγαινα για καφέ στην παραλιακή, δεν θα έπιανα τις μαύρες πίστες να θάβομαι στο χιόνι μέχρι να με σώσει κανένας γιος εφοπλιστή που βαρέθηκε το Γκστααντ. Στο τέλος από τον πολύ ψόφο κρυσταλλώθηκε και το μπότοξ στα μούτρα μου, οπότε έμεινα στο ξενοδοχείο και έβλεπα στην τηλεόραση κάτι παραδοσιακά συγκροτήματα του Μπλαγκόεβγκραντ με πρώτη φωνή κάτι ξετσίπωτες γυμνές κοπιλίτσες που μας τρώνε τους άντρες και τις συντάξεις. Νομίζω την επόμενη φορά θα πάω στα Τρία Πέντε Πηγάδια που μου κάνει πιο πορνοδιαστροφικό, τρεις πέντε δεκαπέντε τρία και πέντε οκτώ, και έχει και πηγάδια για να πνίξω καμιά κοκόνα.