Η περίοδος των εορτών χαρακτηρίζεται πάντα από την έξοδο των καλύτερων ταινιών της χρονιάς, καθώς έχει ξεκινήσει η περίοδος των βραβείων. Κάθε σινεφίλ που σέβεται τον εαυτό του πηγαίνει στις αίθουσες να βρει το διαμαντάκι της χρονιάς. Προς απανταχού κινηματογραφόφιλους: το κυνήγι έλαβε τέλος, το διαμαντάκι βρέθηκε! Και το όνομα αυτού: La La Land.
Η ιστορία αφορά την Mia (Emma Stone), μία ανερχόμενη ηθοποιό που παράλληλα δουλεύει και ως σερβιτόρα για να τα βγάλει πέρα, και τον Sebastian (Ryan Gosling), έναν μουσικό που προσπαθεί να βγάλει χρήματα για να ανοίξει το δικό του μπαρ με τζαζ μουσική. Οι δυο τους προσπαθούν να ζήσουν τον έρωτά τους παράλληλα με τα μεγάλα όνειρα του καθένα, αλλά στο ενδιάμεσο έρχονται ο ρεαλισμός και τα προβλήματα της ζωής έρχονται στο προσκήνιο.
Η ταινία είναι χτισμένη επάνω σε κινηματογραφικά κλισέ και αποτελεί ένα φόρο τιμής στο είδος του, το μιούζικαλ. Ένα ζευγάρι που είναι φτιαγμένος ο ένας για τον άλλο γνωρίζεται, στην αρχή δεν αλληλοσυμπαθιούνται, αλλά καταλήγουν να ζήσουν τον απόλυτο έρωτα. Ακόμη και η δομή της ιστορίας θυμίζει πάρα πολύ τα backstage musicals που άνθισαν στο κλασικό Hollywood. Βέβαια, μέσα από τα κλισέ, η ιστορία χτίζεται ως κάτι πρωτότυπο και η διαδικασία απόδοσης του συναισθήματος και του νοήματος αποκτάει άλλη υπόσταση. Το τέλος απρόσμενο για μία τέτοια χαρούμενη ταινία, θυμίζει αρκετά την Casablanca, η οποία αναφέρεται και εντός της ταινίας. Άξιο αναφοράς του τέλους είναι και η ονειρική μουσικοχορευτική σεκάνς στα πρότυπα του κλασικού musical όπου βλέπουμε ένα παράλληλο σύμπαν που καταλήγει σε happy ending.
Η υποκριτική και των δύο βασικών χαρακτήρων βοηθάει πολύ, με την Emma Stone να ανεβάζει τον πήχη ψηλά και να διεκδικεί επάξια ένα χρυσό αγαλματίδιο από την ακαδημία. Το La La Land είναι μία ταινία για την αγάπη, για τον κινηματογράφο και για την αγάπη προς τον κινηματογράφο, άρα κάθε αυτοαποκαλούμενος σινεφίλ οφείλει στον εαυτό του να την δει.
