Ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Αθυρίδης μιλάει για την ποιητική performance
«Αγέννητες Μνήμες / Mnemes Unborn», που ανεβαίνει στο Θέατρο Αυλαία τη Δευτέρα 22 και την Τρίτη 23 Νοεμβρίου και στην οποία έχει δώσει τη δική του σκηνοθετική μαγεία, όντας δημιουργικά ελεύθερος.
Αγέννητες μνήμες. Tι μας ξυπνούν πάνω στην σκηνή του Θεάτρου Αυλαία;
Οι «μνήμες» (παρελθόν) είναι «αγέννητες» (μέλλον). Άρα μιλάμε για μια
συμπύκνωση του χωροχρόνου, για μια διάσταση χωρίς διαστάσεις. Κι ίσως αυτό να αφορά ένα μέλλον, όπου θα υπάρχουμε ως ενέργεια αλλά χωρίς σώματα. Μήπως η ζωή μας δεν ψηφιοποιείται σταδιακά; Τι αξία άραγε θα έχουν οι «αναλογικές» μας μνήμες μπροστά στις «αγέννητες», «ψηφιακές» που έρχονται; Το έργο θέτει έναν προβληματισμό για την μετα-πραγματικότητα που μας περιμένει.
Σκηνοθετείτε μια ποιητική performance. Πού εστιάσατε και πώς αυτό θα
αποτυπωθεί στα μάτια του θεατή;
Το βασικό μας μέλημα ήταν να δημιουργηθεί ένας συνδετικός ιστός και ένα
εννοιολογικό πλαίσιο που θα επιτρέψει σε δεκατέσσερα ποιήματα εφτά διαφορετικών ποιητών να αποτελέσουν ένα καλλιτεχνικό όλον, με την εμπλοκή και των άλλων καλλιτεχνικών πεδίων, όπως είναι η μουσική, η εικαστική παρέμβαση, οι σωματικές δράσεις, ο χορός, οι κινηματογραφημένες εικόνες. Ωστόσο ήταν ζητούμενο το συνολικό έργο να μην προκαταβάλει το κοινό με περιγραφικές επεξηγήσεις και να μην περιορίσει την αμφισημία και το παραξένισμα που έχει η ποίηση από τη φύση της. Έτσι, όπως συμβαίνει και με τη γραπτή ποίηση, η πρόσληψη μιας ποιητικής performance εξαρτάται από τα φίλτρα και την «ανάγνωση» του κάθε θεατή.
Μετά από την παύση της πανδημίας, πόσο σημαντικό είναι να επιστρέφετε στην ενεργό δράση;
Η αναγκαστική παύση που βιώσαμε τα τελευταία δύο χρόνια, λόγω της πανδημίας, διέκοψε μεν βίαια τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις αλλά ίσως να έδωσε και την ευκαιρία και το χρόνο μιας διαφορετικής αναζήτησης. Μπορεί να σταμάτησε η «ενεργός δράση», όπως το λέτε, αλλά όχι και η ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση και δημιουργία. Την «επιστροφή» αυτή, λοιπόν, δεν την βλέπω τόσο ως επανεκκίνηση όσο ως αποτέλεσμα και φυσική συνέχεια της περιόδου που βιώσαμε.
Να τολμά κανείς στις μέρες μας σε ό,τι αφορά τη δημιουργία και τις τέχνες; Και πόσο επώδυνο μπορεί να είναι αυτό το τόλμημα;
Η τέχνη είναι κάτι ζωντανό και οφείλει να τολμά. Οφείλει να διαρρηγνύει το
κατεστημένο πλαίσιο που δημιουργεί η εμπορευματοποίησή της, κι αυτό δεν είναι
πάντοτε ούτε εύκολο ούτε εφικτό. Όσο αποκλίνεις από την πεπατημένη ψυχαγωγική της παράμετρο τόσο αυξάνεις την «επικινδυνότητα», που έτσι κι αλλιώς ενέχει η έκθεση απέναντι στο κοινό. Έτσι όμως λειτουργεί η τέχνη διαχρονικά.
Αυτό το πολυδιάστατο πόνημα της Γεωργίας Βεληβασάκη κρύβει μέσα του
ποίηση, μουσική και όχι μόνο. Τι σας έκανε να το πιστέψετε και να το
αναλάβετε;
Στις αρχές του 1920 δύο εταιρείες παπουτσιών αποφάσισαν να επεκτείνουν τις
δραστηριότητές τους στην Αφρική. Το αποτέλεσμα της έρευνας αγοράς της πρώτης κατέληγε: «αν πάμε εκεί θα χάσουμε τα λεφτά μας γιατί κανείς δεν φοράει
παπούτσια». Η έρευνα αγοράς της δεύτερης εταιρείας κατέληγε: «είναι η μεγάλη μας ευκαιρία, γιατί εκεί κανείς δεν φοράει παπούτσια» Κάπως έτσι, μια παράσταση χωρίς σενάριο, χωρίς ρόλους, χωρίς υποκριτική, χωρίς την αναμενόμενη στήριξη από σκηνικά και κοστούμια, ήταν για μένα, ως σκηνοθέτης, μια μεγάλη πρόκληση. Είναι ένα καλλιτεχνικό project που διαφέρει από ό,τι έχω κάνει μέχρι τώρα, ενώ παράλληλα η δυνατότητα ζωντανής συνύπαρξης διαφορετικών καλλιτεχνικών πεδίων, μου έδωσε ένα διαφορετικό και πιο ελεύθερο χώρο συνδημιουργίας.
Πόση προετοιμασία χρειάστηκε για τις «Αγέννητες μνήμες» και ποια τα σημεία που δεν θα ξεχάσετε ποτέ;
Αυτό που δεν πρόκειται να ξεχάσω είναι ότι οι δεκατέσσερις κινηματογραφημένες
εικόνες της παράστασης, που αποτελούν την κεντρική γραμμή του έργου,
δημιουργήθηκαν στις συνθήκες απόλυτης απομόνωσης της πρώτης καραντίνας. Η υλοποίηση του project, σε συνεργασία με τους performers, τους μουσικούς και τους εικαστικούς, ξεκίνησε φέτος το καλοκαίρι. Αρχικά το έργο σχεδιάστηκε για να
εκτεθεί σε έναν εναλλακτικό χώρο, με παράλληλα, επαναλαμβανόμενα και πολλαπλά δρώμενα. Ωστόσο, η συνθήκη της πανδημίας δεν μας επέτρεψε, προς το παρόν, αυτή την εκδοχή. Η μετατροπή του έργου για να παρουσιαστεί σε μια συμβατική μεν αλλά εξαιρετική (covid free) θεατρική σκηνή, όπως είναι το Αυλαία, ήταν κι αυτό μια πρόκληση.
Συντελεστές:
Γεωργία Βεληβασάκη / Concept
Κωνσταντίνος Αθυρίδης / Σκηνοθεσία
Γιάννης Μήτρου / Εικαστική επιμέλεια
Ιωάννα Τιμοθεάδου / Κοστούμια
Ποίηση:
Γεωργία Βεληβασάκη
Ζαχαρίας Κατσακός
Τριαντάφυλλος Η. Κωτόπουλος
Δημήτρης Π. Νάσκος
Γιώργος Παναγιωτίδης
Κική Σαραντέα
Αντώνης Δ. Σκιαθάς
Επί σκηνής:
Γεωργία Βεληβασάκη / Performer
Vanessa Barré / Performer
Σεμπάστιαν Τσιφής / Performer
Ανδρέας Ζιάκας / Κιθάρα
Μαρία Ανισέγκου / Τσέλο
Κώστας Μαγγίνας / Κιθάρα, loops, fx, samples
Χρήστος Αλαβέρας / Εικαστική δράση
Ιωάννα Σκαντζέλη / Installation
Γιάννης Μαυρίδης / Επεξεργασία ήχου
Μαρία Παντέχου / Τεχνικός ήχου
Λεωνίδας Μπεϊλής / Τεχνικός προβολών
Κυριάκος Αλεξιάδης / Τεχνικός θεάτρου
Βούλα Σιδερίδου / Video mastering
Vanessa Barré / Αγγλική απόδοση
Ελευθερία Γαζέτη / Επιμέλεια Αγγλικής απόδοσης
Σπύρος Τσιλιγκιρίδης, Grafic Box / Graphic design
Χρήστος Αλαβέρας, Ελένη Κοπασάκη / Light painting-Φωτογραφία αφίσας
Με την υποστήριξη και την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, καθώς και του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας.
Είσοδος: 10 ευρώ
Άνεργοι, φοιτητές, ηθοποιοί, ΑΜΕΑ: 5 ευρώ
Προπώληση εισιτηρίων: ταμείο θεάτρου & viva.gr
https://www.viva.gr/tickets/theater/mnemes-unborn/
Κρατήσεις θέατρο Αυλαία: 2310230013, Τσιμισκή 136
VIDEO TEASER:
