Μνήμες υποθαλάσσιας
ξύπνησαν στην Θεσσαλονίκη μετά απο την
κοινή τηλεοπτική εμφάνιση του Περιφερειάρχη
Κεντρικής Μακεδονίας κ. Α. Τζιτζικώστα
και του Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Γ.
Μπουτάρη στη δημόσια τηλεοραση και στην
εκπομπή Άλλη Όψη του Μ. Κοττάκη.
Σε ερώτηση του
δημοσιογράφου για το ενδεχόμενο πεζοδρομησης της Λεωφόρου Νίκης και επανεξέτασης μιας
υποθαλάσσιας αρτηρίας στην παραλία της Θεσσαλονίκης οι δύο εκπρόσωποι
της τοπικής αυτοδίοικησης δήλωσαν ότι
υπάρχει η βούληση για επανεναρξη του σχετικού διαλόγου για το θέμα και την κατάθεση
μιας κοινής πρότασης στα αρμόδια ευρωπαϊκά
όργανα ώστε να εξασφαλιστεί χρηματοδότηση
απο το νέο ΕΣΠΑ 2014-2020. Το έργο θα αφορά
την κατασκεύη μιας μίνι υποθαλάσσιας
αρτηρίας και παράλληλα την πεζοδρόμηση
της Λεωφόρου Νίκης.
Η δημόσια τοποθέτηση
των κ.κ. Τζιτζικώστα και Μπουτάρη φαίνεται
να ανοίγει και πάλι μια νεα μεγάλη
συζήτηση σχετικά το έργο της υποθαλάσσιας
που είχε ταράξει στο παρελθόν τη
Θεσσαλονίκη.
Το ιστορικό
Η πρώτη ολοκληρωμένη
μελέτη του έργου παρουσιάστηκε το 1992
ενώ το Μάρτιο του 2002 έγινε από το ΥΠΕΧΩΔΕ
επίσημη παρουσίαση του έργου στους
φορείς της Θεσσαλονίκης και στα ΜΜΕ. Η
σήραγγα μήκους 6,5 χιλιομέτρων θα συνέδεε
υποθαλάσσια τη δυτική με την ανατολική
πλευρά της πόλης συμβάλλοντας στην
αποσυμφόρηση των λεωφόρων που την
διασχίζουν, όπως η Εγνατία και η Τσιμισκή.
Στις 31 Οκτωβρίου 2006
υπογράφηκε η σχετική σύμβαση παραχώρησης
μεταξύ του ΥΠΕΧΩΔΕ και της αναδόχου
εταιρείας δηλαδή της κοινοπραξίας
Θερμαϊκή Οδός. Η σύμβαση κυρώθηκε
από τη Βουλή τον Ιανουάριο του 2007 και
τον Μάρτιο του ίδιου έτους επρόκειτο
να αρχίσει το έργο, με προϋπολογισμό
472 εκατ. ευρώ και ολοκλήρωση 48 μήνες μετά
την έναρξή του ενώ η σύμβαση παραχώρησης
του έργου ειχε διάρκεια 30 ετών.
Θύελλα αντιδράσεων για
το έργο άρχισε να εκδηλώνεται από το
2003. Μάλιστα συγκροτήθηκε κίνηση πολιτών
με την επωνυμία Πολίτες κατά της
υποθαλάσσιας, η οποία ζήτησε την
ακύρωση του έργου. Μαζί με τους πολιτες
στο ΣτΕ είχε προσφύγει ο καθηγητής της
Νομικής Σχολής ΑΠΘ και σημερινός υπουργός
Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής
Διακυβέρνησης, Αντώνης Μανιτάκης.
Ο κύριος Μανιτάκης
ζητούσε να ακυρωθεί η απόφαση του
υπουργού Πολιτισμού με την οποία
εγκρίθηκε η μελέτη κατασκευής της
υποθαλάσσιας σήραγγας, καθώς προβλεπόταν
η κατεδάφιση τριών κτιρίων τα οποία
έχουν χαρακτηριστεί από το 1994 ως
διατηρητέα.Μετά την προσφυγή του
Α.Μανιτάκη τα συναρμόδια υπουργεία
αποφάσισαν να αλλάξουν τη χάραξη της
διαδρομής της σήραγγας και ανακάλεσε
τις κατεδαφίσεις των κτιρίων. Ωστόσο
αυτές οι καθυστερήσεις τίναξαν το έργο
στον αέρα. Οι τράπεζες που χρηματοδοτούσαν
την κατασκευή της σήραγγας άρχισαν να
αντιδρούν με αποτέλεσμα να καταγγελθεί
η σύμβαση και το έργο να ακυρωθεί.
Το Δημόσιο φυσικά έπρεπε
να αποζημιώσει την κατασκευάστρια
εταιρεία για τα έξοδα που είχε ήδη κάνει.
Μετα απο πολλές δικαστικές διαμάχες
αποφασίστηκε πως το ελληνικό Δημόσιο
έπρεπε να καταβάλλει στην εταιρεία
αποζημίωση 73 εκατομμύρια ευρώ σε μετρητά.
Το Δημόσιο προτεινε στην κοινοπραξία
να αποζημιωθεί με ομόλογα του ελληνικού
Δημοσίου κάτι που η εταιρεία δε δέχτηκε.
