Μια ποπ ιστορία για το ελληνικό γριβάδι
Ήθελαν απλώς να ζήσουν μια ήσυχη ζωή κάπου, μακριά από
κεραίες τηλεοράσεων, υπερωκεάνια και φορολογικές μεταρρυθμίσεις. Ίσως σε κάποιο
χωριό, να ξυπνάνε το πρωί και να βλέπουν γιαγιάδες με τσεμπέρι να περνάνε
μπροστά από το παράθυρο, να υποφέρουν από την επίμονη υγρασία μέσα στο σπίτι
τον χειμώνα και να αγοράσουν με μισή καρδιά τρεις πολεμοχαρείς γάτες για τα
ποντίκια. Ίσως σε κάποιο νησί της Σουηδίας, όπως στις ταινίες του Μπέργκμαν, όπου
η πραγματικότητα υφίσταται κάπου ανάμεσα σε άλλα πράγματα κι είναι εξίσου
εύκολο να μιλάς για τυρόπιτες και για τις εγγενείς αντιφάσεις της ανθρώπινης
κατάστασης.
Ήθελαν απλώς να αποσυρθούν σε κάποια ενδοχώρα χωρίς πισίνες, καζίνο και
φουσκωτά ζώα θαλάσσης, και να πουλήσουν το παρελθόν τους για πενταροδεκάρες
στην μαύρη αγορά σε αντάλλαγμα για δυο νέες σκέψεις. Σε κάποιο βομβαρδισμένο
προάστιο της Δαμασκού, να εγκατασταθούν σε ερείπια εγκαταλελειμμένα από
ανθρώπους άλλους, και να φυσάει ένας εκκωφαντικός άνεμος της ερήμου κάθε βράδυ
καλύπτοντας τα πάντα με χρυσοκόκκινη άμμο. Όπου τίποτε δεν παραμένει το ίδιο κι
ό,τι έχει συμβεί δεν φαίνεται. Ώστε την άλλη μέρα το πρωί να πρέπει να ψάξεις μέσα στις θίνες για ν'
ανακαλύψεις ένα καινούριο ρολόι ή ένα μήλο ή έναν φούρνο μικροκυμάτων.
Αλλά το μέλλον δεν παραχωρείται τόσο εύκολα στους
ανθρώπους γι' αυτό κατέφυγαν σ' έναν οικισμό κοντά στις Πρέσπες, ο οποίος φέρει
το επίθετο μαρτυρικός για λόγους που κανείς δεν ξέρει. O ντόπιος πληθυσμός υποψιάζεται κυρίως τους Αλβανούς ψαράδες, που δολίως
περνούν τα σύνορα πλέοντας μέσα σε πλάβες όπως στα μυστικά του βάλτου για να
ψαρέψουν στην ελληνική πλευρά της λίμνης όπου υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα σε
γριβάδια. Κάποιος θα έγραφε με αφορμή αυτό το περιστατικό ένα βιβλίο μακροοικονομίας
για την τραγωδία των κοινών, αλλά αυτοί θεώρησαν τις δραστηριότητες των Αλβανών
ψαράδων pasmal. Έτσι από αντικαθεστωτικοί
λούμπεν έγιναν χίπστερ κλέφτες στιλβόντων ποδηλάτων. Die Buntmetalldiebe
