Θα μοιραστώ φωναχτά ή έστω γραπτά τη σκέψη μου μαζί σας. Το πήρα απόφαση και θα το κάνω. Με το φώς του ήλιου, θα τρέξω στο περίπτερο 5 της ΔΕΘ, θα ρίξω νόμισμα στο έδαφος και θα διαπιστώσω αν ακούγεται μέχρι το θέατρο Δάσους. Κάποιος από εσάς εύχομαι να με βοηθήσει και να κάνει τον κόπο να πάει μέχρι τον γνώριμο χώρο πολιτισμού και να ακούσει. Είναι κρίσιμο το ζήτημα. Η Επίδαυρος με το αρχαίο θεατράκι της φαντάζει τόσο λίγη μπροστά στο αρχιτεκτονικό μεγαλείο της νύμφης του Θερμαϊκού. Προχθες άλλαξε η κοσμοθεωρία όλων όσων έκαναν το λάθος να μην πάνε στη ΔΕΘ ή το Φράγμα της Θέρμης. Η αποκάλυψη ήταν συγκλονιστική. Ευριπίδης με sound design Πεγκάρα. Καλά άκουσες φίλε μου. Δεν σου αποκαλύπτω περισσότερα για να διαβάσεις τη συνέχεια.
Και τώρα έφτασε η ώρα για το λόγο μου: Γκούχου, γκούχου. Ladies and gentlemen, readers of this magnificent Free Press named Exostis. I feel strongly that it is an honor to be called citizens of such an international city, with great international ideas, supported by international people, who internationally feel so international. As a writer of this article which is full of international spirit…(από το σημείο αυτό, συνεχίζει ο υπερσύγχρονος μεταφραστής του εξώστη, προκειμένου το κείμενο να γίνει κατανοητό (όσο αυτό είναι εφικτό). Ευχαριστούμε!
…Τολμάς και έχεις παράπονο εσύ; Εσύ λατρεμένε φίλε αναγνώστη του Νο1 Free Press αυτής της ένδοξης πόλης; Μη μου απαντήσεις εγώ; Γιατί δεν υπάρχει διάθεση για διάλογο. Ένα μονόλογο του παραλόγου θέλω να βγάλω από μέσα μου γιατί έχει σύννεφα απόψε, δεν μπορώ τα μάτια της να δω. Μπόρεσαν όμως μερικά χιλιάδες συντρόφια να δώσουν το παρόν στο συναυλιακό μανιφέστο που σφραγίζει και επίσημα τα εγκώμια προς τους σπουδαίους καλεσμένους της μουσικής βιομηχανίας. Όλοι τους εδώ, όλοι τους για σένα και μόνο καταθέτουν την ψυχούλα τους και επιτελούν κοινωνικό λειτούργημα. Γιατί η τέχνη φίλε μου δε γνωρίζει όρια, δεν έχει παρωπίδες και θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό σου. Φυσικά εσύ με τις επιλογές (την παρουσία σου) διαχωρίζεις το ποιοτικό προϊόν από θεάματα χαμηλότερου καλλιτεχνικού βεληνεκούς. Και τί είναι τέχνη θα μου πεις; Και πώς ορίζεται η ποιότητα; Δίκιο έχεις, μαζί σου σύντροφε. Θα το συζητήσουμε άλλη στιγμή γιατί έχω και όριο λέξεων. Επανέρχομαι εκτάκτως στο θέμα μας.
''Αν τολμάς, όλα δικά σου θα γίνουν εκείνα που τόσο αγαπάς''. Μόνος μου το σκέφτηκα αυτό και δε θέλω αντιρρήσεις.
Ένας συναρπαστικός Κύκλωψ που μέσα στις ευρηματικές του πινελιές, ανέδειξε αντιθέσεις και κατέθεσε σημαντικά σχόλια για την αξιοπρόσεχτη ελληνική πραγματικότητα. Και αυτό, χάρη στον ηχητικό σχεδιασμό της Πέγκυ Ζήνα που από την κατάμεστη ΔΕΘ έστελνε τη δική της σουρεαλιστική προσθήκη στην εμπνευσμένη σκηνοθεσία του Βασίλη Παπαβασιλείου. Ευτυχώς για εμάς, ο εξαίρετος θίασος κατάφερε να παραμείνει προσκολλημένος στον κόσμο του Ευριπίδη και καταχειροκροτήθηκε. Σημαντική παράσταση σε μια πόλη που για λίγο ακόμα θα αυτοχαρακτηρίζεται ως διεθνής. Το μοναδικό ακέραια σωζόμενο σατυρικό δράμα δε συνάντησε στη Θεσσαλονίκη τις κατάλληλες συνθήκες. Παρόλα αυτά επιμένω. Τυχεροί όσοι το παρακολούθησαν. 2 στα 2 για το Εθνικό!!!
Συμπέρασμα; Όπως μου έγραψε χαρακτηριστικά μία αγαπημένη φίλη…''αυτοί είμαστε''. Και κάπου μέσα στα σχήματα αντιθέσεων νομίζω πως κρύβονται και οι τρομακτικές αλήθειες. Δεν είναι τα γούστα, δεν είναι οι διαφορετικές απόψεις…τελικά τί είναι; Γιατί νιώθω ότι αντιδρώ για την εμπειρία που έζησα κατά τη θέαση της παράστασης; Το έργο ήταν εξαιρετικό, οι ηθοποιοί κατάφεραν να φτάσουν στο τέλος και να αγνοήσουν αποτελεσματικά κάθε εξωγενή παράγοντα. Η συναυλία επίσης ολοκληρώθηκε και ο λαός έμεινε ευχαριστημένος. Γιατί γκρινιάζεις Παναγιώτη; Και εσύ κομμάτι του κοπαδιού είσαι και το DNA δεν αλλάζει. Ας εκμεταλλευτούμε τις λίγες μέρες που απομένουν. Ας τρέξουμε εκεί που μας φωνάζουν και ας νιώσουμε για λίγο ακόμα το συναίσθημα του να είσαι διεθνής. Ο αέρας της πόλης αλλάζει και μαζί του αλλάζουμε περιστασιακά και εμείς. Τρέξε, βιάσου, πάμε να θαυμάσουμε όλα αυτά που μας πλασάρουν. Γιατί στις 26 του Σεπτέμβρη κυκλοφορούμε έντυπα. Και πάλι εδώ θα είμαστε, θα μετανιώνουμε στη σκέψη μίας νοσταλγικής ευκαιρίας και εν τέλει θα μείνουμε με τον Εξώστη στο χέρι. Χαρούμενη και ευτυχισμένη ΔΕΘ σε όλους. Ένα σύγχρονο πολιτιστικό φερέφωνο που δε θέλουμε να εκτιμήσουμε. Γιατί τα εγώ μας είναι μακρύτερα από το κασκόλ μας. Θέλω να γίνω Τζεντάι!
