Το κυνήγι του επιούσιου είναι σκληρό αγαπητοί, το γνωρίζετε φαντάζομαι. Πολύ συχνά σε ρίχνει στο ρινγκ σαν άδειο σακί μεν, με τα νεύρα τσίτα δε. Σ' αυτές τις περιπτώσεις να σας πω εγώ τι κάνω; Όχι, όχι δεν τρέχω στον ψυχολόγο μου, αντίθετα τρυπώνω σε ένα χαμάμ. Το ερώτημα είναι τώρα, σε ποιο από τα δεκάδες της Πόλης; Τα περισσότερα είναι της Οθωμανικής περιόδου, με τέσσερα από αυτά να είναι τα πιο φημισμένα: Τσεμπερλίτας, Σουλεϊμανιγιέ, Χιουρέμ, Τσαάλογλου, και τα τρία πρώτα έχει σχεδιάσει ο σταρ-άρχιτεκτ Σινάν. Έλα ντε όμως που πρώτον είναι ακριβά και δεύτερον και κυριότερο γίνεται της μουρλής από κόσμο, με αποτέλεσμα εκεί που αράζεις στην καυτή μαρμάρινη πλάκα, να σου χαϊδεύει ο αποπάνω το μαλλί με την πατούσα του.
Για να βρω την ησυχία μου λοιπόν, τραβάω προς τα συνοικιακά τα οποία μπορεί να μην έχουν λεπτοδουλεμένες κρήνες, ο διάτρητος τρούλος να είναι καλυμμένος με λινάτσα, ίσως να ψιλομυρίζουν και ιδρωτίλα, αλλά μόνο εκεί μπορείς να βυθιστείς στο ανατολίτικο ζεν. Οι θαμώνες αυτών των χαμάμ απαρτίζονται από αχθοφόρους των διπλανών παζαριών, τον μπακάλη και το μανάβη της γειτονιάς, που όλοι έρχονται για να ξεκουράσουν κορμί και πνεύμα.
Ένα από αυτά είναι το Κοτζαμουσταφαπασά (πώς λέμε σκουληκομυρμηγκότρυπα;) Χαμαμί στην ομώνυμη περιοχή. Ακόμα και μετά την πρόσφατη ανατίμηση, το πακέτο: είσοδος – κεσέ – μασάζ, κοστίζει μόλις: 10TL + 5TL + 5TL = 20TL, συγκρινόμενο με τις 60 λίρες των ιστορικών είναι σωστό κελεπούρι! Πληρώνω το αντίτιμο και ανεβαίνω στο δωμάτιο 11, το γωνιακό του πρώτου ορόφου. Μην περιμένετε πολλές ανέσεις. Ένα ντιβάνι τύπου φυσιοθεραπευτή στρωμένο με λινή πετσέτα, ένα πλαστικό τραπεζάκι, βερνικωμένη κρεμάστρα, λάμπα-γλόμπος.
Ξετσιτσίδωμα, τύλιγμα γοφών με το καρώ πεστεμάλ, μπλε πλαστικές σαγιονάρες και φλάτσα φλούτσα στο ισόγειο για τη μεγάλη είσοδο. Πρώτα ο χώρος με τις τουαλέτες, μετά το τιρασλίκ, τουτέστιν δυο μισάνοιχτα κουβούκλια για το απαραίτητο για τους μουσουλμάνους ξύρισμα των απόκρυφών τους. Θέλει κανά εικοσάλεπτο με βρεξιματάκια στις γούρνες, ίσως κι ένα γρήγορο πέρασμα από την καυτή σάουνα για ν' ανοίξουν οι πόροι.
Ο κεσετζής μου ο Χουσεΐν, μού γνέφει να τον ακολουθήσω, υπακούω πειθήνια και μ' ανταμείβει με ένα ξελέπισμα από τα λίγα! Ίσα με πέντε κιλά μακαρόνι νούμερο 6 έβγαλε από πάνω μου. Τί; Με λες βρωμιάρη; Νεκρά κύτταρα αγαπητέ! Συνεχίζουμε με μασάζ, που λέει ο λόγος δηλαδή, μιας και πρόκειται περισσότερο για λιάνισμα. Πού σε πονά και πού σε σφάζει! Όχι ότι είχε κάτι ενάντια στον γκιαούρη πελάτη, απλώς το αντρικό μασάζ είναι βίαιο του κερατά. Κόκαλα κάνουν κρακ, νεύρα τεντώνονται σαν τόξα, μυς τρώνε σφαλιάρες τσουχτερές. Όλην αυτήν την επιθετικότητα βέβαια, την απέκτησε αφού του 'ταξα μπαχσίς ένα έξτρα τάλιρο. Το σακάτεμα που μου κανε ο μπαγάσας, άξιζε σίγουρα τα λεφτά του!
Για το επόμενο δίωρο, αυτομπανιαρίζομαι, κόβω νύχια και κάνω ξουυυυυυυ στην καταραμένη την ένταση! Μπουζάτος και μυρωδιαστός πλέον, ζώνομαι τα τσουμπλέκια μου και βηματίζω προς την έξοδο. Με το εσωτερικό κοντέρ μηδενισμένο, φέρτε μου το στρες της καθημερινότητας να το λιανίσω το ρημάδι!
