Ξύπνημα,
προσπάθεια, ύπνος. Και τούμπαλιν. Και
όλο και λιγότεροι άνθρωποι να στηριχτείς.
Ξεκινάτε 10, καταλήγετε 3. Κάποια στιγμή
οι άνθρωποι κόβουν τα όνειρά τους στη
μέση, και μετά στη μέση πάλι. Και μετά
πρέπει να βρεις άλλους ανθρώπους, γιατί
πώς να γίνει, τα όνειρα θέλουν παρέα.
Αλλιώς
καταλήγεις να ονειρεύεσαι πράγματα που
θα τα δουν μόνο τα δικά σου μάτια.
Τι
γίνεται όταν σου τελειώνουν τα αποθέματα
ενέργειας, και έχεις απομείνει με ένα
δαγκωμένο μπισκότο, ένα εισιτήριο από
ένα ταξίδι που πέρασε και μια βαλίτσα
με σχέδια; Τι γίνεται όταν όλοι κάνουν
πίσω και έχεις μείνει να υπερασπίζεσαι
ένα σωρό πράγματα που δεν νιώθει κανείς
πλέον;
