Δημοσιογράφος, συγγραφέας, μεταφράστρια, blogger, μητέρα. Πάμε πάλι…Mητέρα,
δημοσιογράφος, συγγραφέας, μεταφράστρια, blogger. Η
Στέλλα Κάσδαγλη, βιώνει στο έπακρο την καθημερινότητά της με όποιες εκπλήξεις
και αν της επιφυλάσσει.
Αν δεν ήσασταν δημοσιογράφος, συγγραφέας, θα σας φανταζόμουν ως δασκάλα
Yoga. Εκπέμπεται μια εσωτερική ηρεμία. Είστε ένας άνθρωπος που τα
έχετε βρει με τον εαυτό σας;
Μπα, δεν θα το
‘λεγα, το ταξίδι αυτό είναι καθημερινό. Απλώς έχω μάθει, τον περισσότερο καιρό,
να με παρατηρώ από λίγο πιο ψηλά, ώστε να μη χάνομαι μέσα στις φουρτούνες
–γιατί περι φουρτούνων πρόκειται.
Η αγγλοσαξονική κουλτούρα και τα γαλλικά ποτάμια εναντίον της
μεσογειακής κουλτούρας. Θα σκεφτόσασταν να ζούσατε μόνιμα Λονδίνο ή Παρίσι;
Ναι, φυσικά.
Αρκεί να έβρισκα έναν τρόπο ώστε τα πράγματα που ξέρω καλύτερα να κάνω και το
νήμα που συνδέει τα πράγματα που θέλω
να κάνω, να μπορούσαν να μεταφερθούν σε μια άλλη κουλτούρα και σε μια άλλη
γλώσσα. Προς το παρόν δεν τον έχω βρει κι έτσι, όταν ήρθε η στιγμή ν’ αποφασίσω,
Ελλάδα ή εξωτερικό, αποφάσισα ότι είναι καλύτερα για ό,τι έχω να καλλιεργήσω
–επαγγελματικά μιλώντας- να βρίσκεται σε ελληνικό έδαφος.
Από το πρώτο άρθρο σας μέχρι σήμερα που είστε διευθύντρια σύνταξης στο
‘’Cosmopolitan’’, τι άλλαξε, τι σας λείπει και τι σας ευχαριστεί;
Αν μιλάμε για
τη δουλειά, άλλαξε πάρα πολύ η φύση και ο ρυθμός της, κυρίως λόγω του ίντερνετ,
αλλά και της κρίσης. Οπότε θα έλεγα ότι μου λείπει ο χώρος και ο χρόνος για να
ασχολούμαι περισσότερο και με μεγαλύτερη ηρεμία με τα ίδια τα κείμενα. Παραμένω
άνθρωπος των λέξεων, μ’ ευχαριστεί πάρα πολύ το να ασχολούμαι μαζί τους με
προσοχή και με σοκάρει ακόμα το ότι πλέον χρειάζεται να κυκλοφορούν με τόση
ταχύτητα, κάθε μέρα. Ακούγομαι γριά, έτσι;
κοιλίτσα..com από ένα blog σε
πετυχημένο βιβλίο. Στάδια της εγκυμοσύνης και μετάβαση στη μητρότητα. Πόσο μόνη
νιώθει μια γυναίκα που βιώνει όλες αυτές τις αλλαγές, μένει χρόνος να
προετοιμάσει τον εαυτό της;
Όσο χρόνο κι
αν έχεις είναι αδύνατο να προετοιμαστείς για το τσουνάμι της μητρότητας, ειδικά
σήμερα που οι γυναίκες μεγαλώνουμε κάπως αποκομμένες από αυτή τη διαδικασία.
Ίσως αν οι ζωές μας ήταν πιο δημόσιες, αν βλέπαμε περισσότερες μαμάδες να
θηλάζουν, περισσότερες μαμάδες να προσαρμόζονται στη νέα τους πραγματικότητα,
να εσωτερικεύαμε κάπως τους μηχανισμούς που χρειάζεται κανείς για να κάνει τη
μετάβαση. Αλλιώς, όσα βιβλία κι αν διαβάσεις, όσες συμβουλές κι αν ακούσεις,
είναι δύσκολο να περάσεις από μία φάση ζωής στην οποία αισθάνεσαι ότι ελέγχεις
σχεδόν τα πάντα, σε μία άλλη όπου είναι σαφές ότι δεν ελέγχεις σχεδόν τίποτα.
Το κοιλίτσα.com το διάβαζαν και οι
άντρες. Νιώθουν παραγκωνισμένοι σε όλη την περίοδο της εγκυμοσύνης;
Νομίζω ότι
αυτό συμβαίνει συχνά και ότι πλέον είμαστε υπαίτιες κυρίως εμείς που
καλλιεργούμε αυτή την απομάκρυνση. Όχι τόσο στην περίοδο της εγκυμοσύνης, όσο
στην αρχή της ζωής του παιδιού, που μας πιάνει μια μανία να τα κάνουμε όλα
μόνες μας –να τα ελέγξουμε, χα- και ασυναίσθητα αφήνουμε τους μπαμπάδες απ’
έξω. Μέσα στον πανικό μας, καταφέρνουμε να δείξουμε τόσο ικανές και
συγκροτημένες, που εκείνοι νιώθουν ότι δεν μπορούν να μοιραστούν το δικό τους
πανικό. Και νομίζω είναι κρίμα. Γι’ αυτό και χαίρομαι όταν ακούω ότι κάποιος
άντρας διάβασε την Κοιλίτσα και την απόλαυσε, γιατί ο δικός μου ο πανικός είναι
εκεί μέσα, ατόφιος.
Από την αστεία και περιγραφική φράση,
‘’Παναγιά μου, το παιδί μου είναι blogger’’ καταφέραμε να
αποδεχτούμε το blogging ως μέσο έκφρασης, προώθησης της
δουλειά μας, εξέλιξής μας. Σε τι διαφέρει από τα μέσα δικτύωσης και σε ποιους
απευθύνεται;
Το μπλόγκινγκ
παράγει ολοκληρωμένα κείμενα και τα κείμενα μένουν στο ίντερνετ για όποιον
θέλει να τα διαβάσει, ακόμα και μετά από καιρό. Έτσι χτίζεται η ψηφιακή μας
εικόνα, επαγγελματική και όχι μόνο, η οποία βλέπουμε ότι, σιγά-σιγά, κυριαρχεί
ως businesscard,
ως βιογραφικό, ίσως ακόμα και ως πρώτη συνέντευξη για δουλειά. Για μένα, τα socialmedia είναι ένα ακόμα
εργαλείο για να προωθήσει κανείς αυτή την εικόνα, όμως, ανάλογα και με τη
δουλειά που κάνει ο καθένας, η βάση της χρειάζεται κάτι πιο στέρεο, και το μπλόγκινγκ
το προσφέρει αυτό. Και φυσικά, για κάποιον που ενδιαφέρεται για το γράψιμο,
επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά, το μπλόγκινγκ είναι εξαιρετικός δάσκαλος,
εξαιρετικός καμβάς για πειραματισμούς και καταλυτικό στον τρόπο με τον οποίο
καλλιεργεί κανείς αυτή τη δραστηριότητα.
“’Ηθελα μόνο να χωρέσω’’, η Ζωή βιώνει τα
προβλήματα των εφήβων, γράφει, προχωράει και μαθαίνει μέσα από πολλές αναταράξεις να απολαμβάνει
την ηλικία της. Οι έφηβοι, είναι σύγχρονοι μικροί ήρωες, μπερδεμένοι και παγιδευμένοι
στα κοινωνικά πρέπει;
Τους αποφεύγω
λίγο τους ηρωισμούς, όμως είναι αλήθεια ότι οι έφηβοι του δυτικού κόσμου είναι
πάντα μπερδεμένοι και κάπως παγιδευμένοι και συνήθως δεν τους ακούνε πολλοί με
τον τρόπο που έχουν ανάγκη. Κι επίσης έχουμε την τάση να τους φορτώνουμε
ευθύνες για πράγματα που εμείς ως ενήλικες τους καλλιεργήσαμε με το παράδειγμα
και τη συμπεριφορά μας.
Καταπιάνεστε με το σοβαρό θέμα της
ψυχογενούς ανορεξίας, στο βιβλίο. Τα παραδείγματα τέτοιων περιπτώσεων στη
σύγχρονη κοινωνία πολλά. Πρότυπα, άγχος, ανάγκη των εφήβων να είναι αρεστοί. Τι
θα συμβουλεύατε ένα νέο έφηβο να
προσέξει;
Θα συμβούλευα
τον έφηβο να βρει τι είναι αυτό που τον νοιάζει περισσότερο από το να είναι
αρεστός. Νομίζω πως το πιο θεραπευτικό πράγμα είναι να ακολουθήσει κανείς τα πράγματα
με τα οποία είναι ερωτευμένος. Τότε όλα τα υπόλοιπα μπαίνουν στις σωστές τους
διαστάσεις και η ανάγκη του να είμαι αρεστός περνάει σε δεύτερο πλάνο. Κι
επίσης θα τους συμβούλευα όταν νιώθουν ότι χρειάζονται βοήθεια, ίσως και από
κάποιον ειδικό, για να επεξεργαστούν τα συναισθήματά τους, να μη διστάζουν
καθόλου να τη ζητάνε.
Womanonthetop. Project αποκλειστικά
για γυναίκες. Μιλήστε μας γι’αυτό.
Το Women On
Top είναι ένα δίκτυο όπου κάθε γυναίκα, απ’ οποιοδήποτε επαγγελματικό πεδίο
κι αν προέρχεται, μπορεί να βρει μία μέντορα που θα την υποστηρίξει στα θέματα
που αντιμετωπίζει στη δουλειά. Η ιδέα ξεκίνησε από μία δική μου ανάγκη να
μιλήσω με μια πιο έμπειρη επαγγελματία για πράγματα που με απασχολούσαν σε
σχέση με την καριέρα μου. Έτσι συνειδητοποίησα ότι, αν δυσκολευόμουν εγώ να βρω
την κατάλληλη, τότε γυναίκες με μικρότερες ευκαιρίες πρόσβασης και δικτύωσης
μπορεί να μην κατάφερναν ποτέ να βρουν την καθοδήγηση που έχουν ανάγκη. Το
δίκτυο άρχισε να στήνεται από εμένα και τη συνεργάτιδά μου, Γαλήνη
Ηλιοπούλου, το Φεβρουάριο του 2012 και σήμερα έχει ήδη φέρει σε επαφή πάνω
από 80 ζευγάρια μεντόρων και mentorees. Μας προσεγγίζουν γυναίκες που
αντιμετωπίζουν προβλήματα ανεργίας ή επαγγελματικού προσανατολισμού, γυναίκες
που θέλουν ν’αλλάξουν αντικείμενο ή να φτιάξουν κάτι δικό τους, γυναίκες που
δουλεύουν σε ανδροκρατούμενα περιβάλλοντα και δυσκολεύονται να αναδειχτούν ή
που δυσκολεύονται στο να συνδυάσουν τις επαγγελματικές φιλοδοξίες με την
οικογένειά τους. Εμείς αναλαμβάνουμε να βρούμε για την καθεμία την κατάλληλη
μέντορα και να τις υποστηρίξουμε σε όλη τη διάρκεια της συνεργασίας τους.
Αποτυπώνετε τις μαγειρικές σας αναζητήσεις
και βιώνετε στο έπακρο κάθε στιγμή της απρόβλεπτης μητρότητας. Κομμάτια της
καθημερινής ζωής σας που τη μετατρέπουν σε άκρως απολαυστική και διδακτική;
Κάθε μέρα
μαθαίνω καινούρια πράγματα ως μαμά –έστω και όχι πάντα απολαυστικά- και νομίζω
ότι αυτό είναι ένα από τα πιο πολύτιμα πράγματα που σου χαρίζει ένα παιδί.
Ανάμεσα στα μαθήματα που πήρα τελευταία είναι και ότι πότε-πότε και οι
μαγειρικές αναζητήσεις (όπως και η τηλεόραση, το μανικιούρ και το σφουγγάρισμα)
μπαίνουν αναπόφευκτα στην άκρη!
