O Φάνης Παπαγεωργίου, μας συστήνει το
‘’Πλυντήριο άστρων’’ την πρώτη του ποιητική συλλογή. Ένα ‘’Πλυντήριο άστρων’’
που τα συγχωνεύει όλα, τα αναμιγνύει για να δώσει ένα ‘’καθαρό’’, ευσυγκίνητο,
δυναμικό παρόν.Γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Υπ. Διδάκτωρ Πολιτικής Οικονομίας στο
Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα σε διάφορα ποιητικά
περιοδικά και εφημερίδες.
Το πολιτικών επιστημών αποτελεί μια καλή αφορμή για να γράψει κανείς
ποίηση; Είναι η ματαίωση που φέρνει ο ευρύτερος χώρος της πολιτικής για να σας
ωθήσει στη ποίηση;
Κατ’ αρχάς να
δηλώσω οικονομολόγος και όχι πολιτικός επιστήμων! Και αυτή η διάκριση έχει
σημασία για να πω πως η ποίηση δεν είναι «πλεονέκτημα» κάποιων περισσότερο
απογοητευμένων καθώς περισσότερο ή λιγότερο είμαστε όλοι και όλες
απογοητευμένοι. Με αυτήν την έννοια, ο καθένας και η καθεμία είναι δυνάμει
ποιητής/ποιήτρια από τη στιγμή που θέλει να εξωτερικεύσει τα συναισθήματα του/της.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι η κάθε εξωτερίκευση συναισθημάτων συνιστά ποίηση.
Σε ό,τι αφορά τη ματαίωση από την πολιτική, αυτό δεν χρειάζεται να είναι
κάποιος ή κάποια πολιτικός επιστήμων για να το αναγνωρίσει, αφού αρκεί να είναι
άνεργος ή μετανάστης ή απλά να είχε σχεδιάσει τη ζωή με διαφορετικό τρόπο.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι για τη ματαίωση ευθύνονται όλοι με τον ίδιο
τρόπο, καθώς υπάρχουν πολιτικοί χώροι που δίνουν έμπνευση, κινητοποιούν τον
κόσμο βάση ενός άλλου οράματος και σε κάθε περίπτωση φέρουν άλλες αξίες και
άλλη κουλτούρα. Η καρδιά και το μυαλό μου χτυπάει στα αδιέξοδα των νέων
ανθρώπων και εμπνέονται από όλους τους αγώνες και τα κινήματα της τελευταίας
περιόδου, γι’ αυτό και μέσα στο βιβλίο κάποια ποιήματα
αφιερώνονται σε
φυσιογνωμίες του κινήματος, όπως ο Νίκος Πλουμπίδης και ο Λουί Αλτουσέρ.
‘’Πλυντήριο άστρων’’. Είναι ποιήματα ειδικά γραμμένα γι’ αυτή τη
συλλογή ή συγκεντρώσατε δημοσιευμένα σας ποιήματα από περιοδικά και εφημερίδες;
Τα ποιήματα
που απαρτίζουν τη συλλογή αυτή έχουν επιλεγεί με αισθητικό κριτήριο. Αυτό
φυσικά δεν αποκλείει το γεγονός ότι ορισμένα εξ’ αυτών έχουν δημοσιευθεί σε
ποιητικά περιοδικά.
Πλυντήριο άστρων, που τα συγχωνεύει όλα, τα ανακατεύει;
Που τα
συγχωνεύει και τα ανακατεύει αλλά να ταυτόχρονα θέλει δώσει ένα «καθαρό»
στίγμα, αυτό της συν-κίνησης και της συναισθηματικής κινητοποίησης, του
οραματισμού και του στοχασμού πάνω σε έναν νέο κόσμο δικαιοσύνης και
αλληλεγγύης. Έναν κόσμο που αισθανόμαστε λίγο – ή και περισσότερο –
διαφορετικά, και η αγάπη, ο έρωτας μετασχηματίζονται σε πρακτική και σύλληψη.
Έντον ερωτική γυναικεία παρουσία και αστικός πολιτισμός. Άλλωστε και η
πολιτεία, μια βασανισμένη γυναίκα δεν είναι;
Βασανισμένη
σίγουρα! Και αν όχι αστικός πολιτισμός και γυναικεία παρουσία τότε τι? Θέλω να
πω πως αν δεν αποτυπώνεται η καθημερινότητα και οι εικόνες της τότε δεν
υπάρχει, για μένα, ανάγκη έκφρασης. Αυτό δεν σημαίνει πως οι εικόνες απλά
μεταφέρονται, μάλλον αναπλάθονται και εξιδανικεύουν.
Κάποια ποιήματα αφιερώνονται στη ποιητική σας συλλογή, κάποια όχι. Ανάγκη για εξατομίκευση, ειδική
μνεία;
Τα του
καίσαρος τω καίσαρι. Όσα ποιήματα έχουν αναφορά σε κάποιον ή κάποια πρέπει να
τους αποδίδονται. Άλλωστε και ολόκληρη η συλλογή είναι αφιερωμένη.
Πολλοί φοβούνται να εκφραστούν μέσω της ποίησης ή να αποδεχτούν νέους
ποιητές. Σαν η ποίηση να παραμένει κάτι άβατο. Η άποψή σας;
Είναι γεγονός
ότι υπάρχει μια στερεοτυπική εικόνα για τους ποιητές και τις ποιήτριες, λίγο
ονειροπαρμένοι, λίγο απόκοσμοι, λίγο αφηρημένοι, ρομαντικοί κ.ο.κ. Την ίδια
στιγμή, πολλοί φοβούνται να εκφραστούν είτε μέσω της ποίησης είτε μέσω της
γλώσσας γενικότερα, είναι νομίζω μια πραγματικότητα για μεγάλες μερίδες κόσμου
και ιδίως νεολαίας. Έχω την εντύπωση, πως το κρίσιμο ερώτημα παραμένει και
είναιτο, πρέπει να εκφραζόμαστε χωρίς φόβο και να αισθανόμαστε εκτός
της φόρμας και του στερεοτύπου. Τώρα, αν κάποιοι φοβούνται να αποδεχτούν νέους
ανθρώπους και νέους ποιητές, τότε μάλλον είναι δικό τους πρόβλημα καθώς νέοι
ποιητές και υπάρχουν και είναι και αξιόλογοι και δεν αναφέρομαι σε εμένα.
Επιρροές πάντα θα υπάρχουν. Οι δικές σας;
Επιρροές πάντα
θα υπάρχουν, άλλωστε καμία τέχνη δεν γεννιέται με παρθενογένεση. Οι δικές μου
είναι κυρίως ο γαλλικός και ο ελληνικός σουρεαλισμός, αλλά και ο ευρωπαϊκός
μοντερνισμός. Θεωρώ σημαντικότερους ποιητές τον Αντρέα Μπρετόν και τον Ανδρέα
Εμπειρίκο.
Θα υπάρχει συνέχεια με δεύτερη ποιητική συλλογή;
Να είμαστε
καλά να γράφουμε και να έχουμε λόγους να συγκινούμαστε.
Αφιερώστε μας στίχους σας….
Οι ιδέες μου επικρέμανται από τη
σκεπή
σα, μουσκεμένες γάτες στολισμένες
με λευκές κορδέλες
τινάζονται και στέλνουν σήμα στα
καλώδια
για το τέλος που θα έρθει σαν
αφρισμένο
κύμα στον αέρα για να το βλέπουν
όλοι
όπως το σεντόνι πάνω από τη
θάλασσα
που κόβει την επικοινωνία με τον
ήλιο
μόνο στις τηλεφωνικές γραμμές
και εμποδίζει την ανάμειξη με τη
βροχή
φυλαγμένη σε δοχεία υψηλής
περιεκτικότητας με δυστυχία
και που σε μια νύχτα ορθώνει
βράχια στην παραλία
και σηκώνεται και πείθει
ακροατήρια
η μηχανή για το χειροκρότημα
βρίσκεται στο βάθος
(το ποίημα Άλογο από χαρτί)
