Η Μαρία Ράπτη, παίζει θέατρο στη σκηνή
και αλλού, σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία, δουλεύει ως φιλόλογος, κάνει
μεταπτυχιακά στο θέατρο. Συλλέγει και διαβάζει μανιωδώς βιβλία. Συγγραφέας του
βιβλίου, ‘’Χάρτινο Μουσείο, Παράξενων
Γεγονότων’’. Εδώ, μερικές προτάσεις της για βιβλία στις αρχές Αυγούστου.
‘’Όταν αγαπάς το διάβασμα δεν
καταλαβαίνεις τι σημαίνει η έκφραση «βιβλία παραλίας». Ίσως ο νους σου να
πηγαίνει απλώς σε εκείνα τα βιβλία σου που θα γεμίσουν
άμμο και θα λερωθούν χαριτωμένα απ’ το αντιηλιακό σου (και μόνο για αυτό ίσως τα αγαπήσεις λίγο
περισσότερο από τα υπόλοιπα). Άλλωστε τα καλά βιβλία είναι, ευτυχώς, παντός τόπου και παντός καιρού.’’
Πολιτική επιστημονική φαντασία
Ursula Le Guin, Ο αναρχικός των Δύο Κόσμων. Εκδόσεις «Parsec».
Δύο
πλανήτες που δεν έχουν πια καμιά επικοινωνία μεταξύ τους, αλλά που ο ένας
αποτελεί το φεγγάρι του άλλου. Δύο διαφορετικά πολιτικά συστήματα, καπιταλισμός
και αναρχισμός. Ένας άντρας που διασχίζει τα σύνορα, αναζητώντας την ουτοπία.
Με
όχημα την μοναδική ικανότητα της LeGuin να δημιουργεί φανταστικούς και ταυτόχρονα ιδιαίτερα
οικείους κόσμους, ο αναγνώστης παρακολουθεί, μέσα από τα μάτια του ήρωα, τις
θεμελιώδεις αντιθέσεις των δύο κόσμων αλλά και τις -λιγότερες αλλά εξίσου
σημαντικές- ομοιότητές τους.
Βέβαια
η LeGuin
ξέρει πολύ καλά τι κάνει κι έτσι αποφεύγει να πέσει σε εξιδανικεύσεις και
βαρετούς διδακτισμούς∙ αυτό είναι τελικά
που καθιστά τούτο το έργο τόσο γοητευτικό.
Βικτωριανή τρομοκρατία
Thomas De Quincey, Ο εκδικητής. Εκδόσεις
«Ερατώ».
Σε μια πόλη της
Γερμανίας η άφιξη ενός μυστηριώδη άντρα συμπίπτει με την έναρξη μιας σειράς
ανεξήγητων, αδιανόητων δολοφονιών που αμφισβητούν τη συνοχή των κοινωνικών
ιστών και το αίσθημα της οικογενειακής ασφάλειας. Ένα κείμενο σκοτεινό -αλλά με
λέξεις που λάμπουν- και με την ευγένεια της βικτωριανής γραφής του περίφημου
οπιομανή DeQuincey, ο οποίος παγιδεύει και τρομοκρατεί με μοναδικό τρόπο και τον ίδιο τον
αναγνώστη του, βάζοντας τον σε μια διαρκή διαδικασία
αμφισβήτησης και αναιρέσεων.
Ο
τρόμος και πώς αυτός μπορεί να χειραγωγήσει τις μάζες, η καταπίεση και τα
τέρατα που αυτή γεννά, όλα σε ένα βιβλίο που δεν μπορείς να αφήσεις από τα
χέρια σου.
Ο εκδικητής θωρείται
η πρώτη ψυχολογική σπουδή στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία πάνω στην τρομοκρατία.
Συζητήσεις με έναν εκκεντρικό εικονοκλάστη
Marcel Duchamp, Ο μηχανικός του χαμένου χρόνου. Συζητήσεις
με τον PierreCabanne. Εκδόσεις «Άγρα».
Προτιμώ να ζω,
να αναπνέω παρά να δουλεύω. Δεν θεωρώ ότι η δουλειά που έκανα θα έχει μια
οποιαδήποτε σημασία από κοινωνική άποψη στο μέλλον. Επομένως, αν θέλετε, η
τέχνη μου είναι να ζω.
Μια
αναδρομή στη ζωή και το έργο του μεγάλου εικαστικού, που επηρέασε βαθιά τις
καλλιτεχνικές εξελίξεις, μέσα από μια σειρά συνεντεύξεων με τον PierreCabanne. Ο Duchamp μιλά απλά, απροσχημάτιστα και με
αυτοσαρκασμό για τη ζωή και την τέχνη του, την ηθική, το χρήμα και φυσικά για
το «Μεγάλο γυαλί», τη σύνθεση που αγάπησε, ίσως, περισσότερο από όλες τις
άλλες.
Ένα
πολύ ευχάριστο και ενδιαφέρον ανάγνωσμα, όχι απαραίτητα μόνο για όσους γνωρίζουν
το έργο του Duchamp, που θέτει –και αμφισβητεί- θεμελιώδη θέματα σχετικά με τη
ζωή και την τέχνη.
Θαύματα, όπως βλασφημία
Παύλος
Μάτεσις, Ο Παλαιός των Ημερών. Εκδόσεις
Καστανιώτη
Ένα
έργο δύσβατο αλλά με τη γοητεία ενός άγριου μονοπατιού, μια αφήγηση λαμπερή, με
μια ομορφιά σχεδόν εξοντωτική.
Η
ανάγκη του ανθρώπου για θαύματα και
καπήλευσή της, η ιδέα του θείου και
χριστιανική πρακτική της, ο έρωτας που ξεπερνά τα πάντα και καταλήγει
σχεδόν βλάσφημος, η ζοφερή ομορφιά του πένθους, η αιώνια ύβρις του ανθρώπου.
Όλα αυτά στην γνώριμη ελληνική επαρχία, ζωγραφισμένη ανεπανάληπτα από τον
συγγραφέα.
Το
έργο του Μάτεσι είναι γενικά δύσκολο να περιγραφεί και Ο Παλαιός των ημερών νομίζω ακόμη περισσότερο. Η ανάγνωση σίγουρα
θα σας ανταμείψει!
