Οι ρόλοι μεταξύ θύματος και θύτη είναι ασφαλώς δυσδιάκριτοι όταν μιλάμε για ανθρώπους ολικώς παραδομένους στα πάθη τους.
Μπήκε στα σπίτια του κόσμου πριν από τρία χρόνια, μέσα από την τηλεοπτική σειρά Ταμάμ, ενσαρκώνοντας το ρόλο της Ντιλέκ. Εάν είσαι λάτρης του ελληνικού κινηματογράφου, ίσως να την είχες δει παλαιότερα να πρωταγωνιστεί στην ταινία «Κανένας», στο πλευρό του Αντίνοου Αλμπάνη. Φέτος, παρ' όλα αυτά, θα έχεις την ευκαιρία να τη δεις στο Θέατρο Αριστοτέλειον, στο ρόλο της Λολίτα, του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ. Ο λόγος, φυσικά, για τη Τζωρτζίνα Λιώση, που πέρα από το όμορφο παρουσιαστικό της, μας δείχνει μέσα από τις απαντήσεις της, ότι δε στερείται άποψης και μεστότητας λόγου.
φώτο: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Πρωταγωνιστείς στη θεατρική εκδοχή του γνωστού μυθιστορήματος «Λολίτα» του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ. Ποια είναι η γνώμη σου για το χαρακτήρα του ρόλου που ενσαρκώνεις και για το βιβλίο,γενικότερα; Σχετικά με το βιβλίο, είναι ένα από τα ομορφότερα μυθιστορήματα του 20ου αιώνα. Στην εκδοχή μας, η δικιά μας Λολίτα, είναι ένα κορίτσι κυριευμένο από την ηλικία του, βιαστικό και ανήσυχο, ένα κορίτσι βγαλμένο απ' τις παραγράφους των μυθιστορημάτων και τις σεκανς του σινεμά, μιας άλλης και μιας τωρινής εποχής, κατάστικτο απ' τα πάθη κι ερωτικά διεσταλμένο. Ένα κορίτσι, που θα το έκανες μπλούζα κυριακάτικης βόλτας ή πόστερ σε ανάκατο δωμάτιο ή επίμονο τραγούδι. Φοράει καρδιόσχημα γυαλιά, σου μιλάει ποιητικά και θέλει να σε ρωτήσει για το έντεχνο του έρωτα στιλ.
Θεωρείς πως η ιστορία έχει να κάνει με μια υπόθεση σεξουαλικής παρενόχλησης ή με μια αμφίπλευρη ερωτική έλξη; Ενώ φαινομενικά πρόκειται για μια ιστορία όπου ο καθηγητής μοιάζει σαν τον απόλυτο διαφθορέα του ανήλικου νυμφιδίου, θα ήταν αφελές από μέρους μας να πάρουμε πολωμένη θέση επί του γεγονότος. Πολλώ δε μάλλον, όταν πρόκειται για ένα καλλιτεχνικό έργο. Οι ρόλοι μεταξύ θύματος και θύτη είναι ασφαλώς δυσδιάκριτοι όταν μιλάμε για ανθρώπους ολικώς παραδομένους στα πάθη τους. Η πρόκληση είναι βασικός πυλώνας της εξέλιξης της ιστορίας κι αυτή είναι, προδήλως, ένα όπλο της Λολίτας. Η διαχωριστική γραμμή προσπερνιέται συνεχώς κι απ'τους δυο κι αυτό είναι το ζητούμενο: να εξερευνηθεί κάθε οπτική γωνία αυτής της παράνομης σχέσης. Εκείνος που προκαλεί ή εκείνος που δέχεται και τέλος πάντων, ποιός καταστρέφεται περισσότερο αν δεν δεχτούμε πως κι οι δυο ζωές είναι κοσμικά επικηρυγμένες;
Τι είναι για εσένα ηθική;
«Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ' επιτυχία να σε αρνείται
να σ' εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ' ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι' άλλα κλαίει
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ' ανεκτίμητα Εύγε
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ' τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.»
Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για εσένα να προσεγγίσεις το χαρακτήρα της Ντολόρες (Λολίτα); Με δυσκόλεψε αρκετά η ισορροπία μεταξύ του χυδαίου και του αθώου. Πως, δηλαδή, κάτι μπορεί να συμβαίνει εν αγνοία σου αλλά και με πρόθεση ανήλικου κοριτσιού. Μια εκδοχή μου, που για να την ανακαλύψω χρειάστηκα ισχυρούς λόγους, τους οποίους βρήκα στη βέβαιη πεποίθηση ότι δεν έχω ζήσει τίποτα και στη συνέχεια στην ορμητική δίψα να τα ζήσω όλα σε μια μέρα αν γινόταν.
Υπάρχουν διαφορές στην παράσταση, σε σχέση με το πρωτότυπο κείμενο; Το κείμενο είναι εξ ολοκλήρου ξαναγραμμένο από τον Χρήστο Καρασαββίδη. Εμπνευσμένος από το μυθιστόρημα έχει γράψει μία ιστορία σε τρεις χρόνους, ενώ επί σκηνής βλέπουμε τρεις διαφορετικές εκδοχές της Λολίτας.
Έχεις κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχολογία, απ'όσο γνωρίζω. Σε βοηθούν οι γνώσεις σου πάνω σε αυτό το αντικείμενο, στο να προσεγγίσεις ένα ρόλο; Καταρχάς με βοηθάνε στο να καταλάβω εμένα την ίδια πρώτα, όσο αυτό είναι δυνατό. Έπειτα, έχοντας επιλέξει τελικά να ασχοληθώ με την υποκριτική, συναντάω αρκετά συχνά σημεία που τέμνονται αυτά τα δύο κι έτσι μου δίνεται η δυνατότητα να εξερευνήσω ακόμη περισσότερο τον άνθρωπο.
Πώς προέκυψε η υποκριτική στη ζωή σου και πώς βλέπεις το μέλλον σου στο χώρο αυτό; Η υποκριτική ήταν κάτι που ήρθε παράλληλα με τις πρώτες μου σπουδές και που σιγά σιγά ξεκίνησε να παίρνει παραπάνω χώρο στη ζωή μου. Χώρο που, προφανώς, του επέτρεπα να πάρει. Από τη στιγμή που επενδύεις σε κάτι χρόνο και προσωπική εμπλοκή, τόση όση απαιτεί το επάγγελμα του ηθοποιού, σημαίνει πως βλέπεις τον εαυτό σου με διάρκεια εκεί. Ιδανικά θα ήθελα να συνεχίσω να γνωρίζω και να συνεργάζομαι με υπέροχους και έξυπνους ανθρώπους, όπως -σε μεγάλο βαθμό- είχα την τύχη μέχρι τώρα.
Έχεις περάσει από την τηλεόραση, από τον κινηματογράφο και από το θέατρο. Ποιο από αυτά σου αρέσει και σε εκφράζει περισσότερο; Μου αρέσει περισσότερο να έχω μία καλή συνεργασία και να κάνω κάτι που καλλιτεχνικά με γεμίζει και με κάνει να αισθάνομαι περήφανη για το αποτέλεσμα. Εάν τα παραπάνω ισχύουν, το μέσο δεν παίζει τόσο ρόλο. Συχνά λέω πως έχω μία αδυναμία στον κινηματογράφο, απλώς επειδή ξεκίνησα από εκεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα τον προτιμούσα εάν το περιεχόμενο δεν με κάλυπτε!
Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες οπωσδήποτε να υποδυθείς, κάποια στιγμή; Υπάρχουν πολλά στο μυαλό μου που θα ήθελα να κάνω και άλλα τόσα που ίσως δεν περνούν καν απ' το μυαλό αυτή τη στιγμή. Έτσι κι αλλιώς, πιστεύω πως έχω αρκετό δρόμο ακόμη μπροστά μου και πως τα όνειρα μας καθώς και οι στόχοι μας μεταβάλλονται. Η Λολίτα δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό πριν, σήμερα όμως δεν θα την άλλαζα και ξέρω πως θα μοιραζόμαστε για πάντα ένα κομμάτι.
Τι περιλαμβάνει μια συνηθισμένη μέρα σου; Ξυπνάω πάντα το πρωί με ένα προεπιλεγμένο τραγούδι. Θα το ακούσω όλο προκειμένου να σηκωθώ απ' το κρεβάτι. Πολύ σπάνια θα προσπεράσω το πρωινό. Είναι το αγαπημένο μου γεύμα. Στη συνέχεια κατευθύνομαι στο θέατρο Tempus Verum – Eν Αθήναις. Εκεί, μόλις κλείσω την πόρτα πίσω μου ξεχνάω την ώρα και τη μέρα. Το βράδυ, πια, και μετά την ατομική μελέτη στο σπίτι, θα αναζητήσω τους αγαπημένους μου ανθρώπους.
Πέρα από την παράσταση Lolita Reversed, ποια είναι τα σχέδιά σου για τη φετινή χρονιά; Εδώ και δύο εβδομάδες ανέβηκε στη σκηνή του θεάτρου Tempus Verum – Εν Αθήναις η παράσταση «Τα Τεσσερα Κοριτσάκια», ένα έργο βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του Πάμπλο Πικάσο. Ξαναγραμμένο και πάλι από τον Χρήστο Καρασαββίδη, ο οποίος υπογράφει και τη σκηνοθεσία, ενώ στη σκηνή για ακόμα μία φορά η φωνή του είναι η Δώρα Παρδάλη, η Κρίστελ Καπερώνη και εγώ, με τη χαρά να προστίθεται στην ομάδα μας η Μαρία – Νεφέλη Δούκα.
φώτο: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Συντελεστές
Κείμενο-Σκηνοθεσία-Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Καρασαββίδης
Σκηνογράφος: Ηλέκτρα Σταμπούλου
Ενδυματολόγος: Βασιλική Σύρμα
Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Κούδα
Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Giovanni Greco
Video artist: Θάνος Κερμίτσης
Παίζουν: Κώστας Καζανάς, Μάρω Παπαδοπούλου, Τζωρτζίνα Λιώση, Δώρα Παρδάλη, Τάσος Δέδες, Κρίστελ Καπερώνη
*Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους κάτω των 16 ετών
INFO
Θέατρο Αριστοτέλειον – Εθνικής Αμύνης 2
Τηλέφωνο | 2310 262 051
Παραστάσεις | Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου – Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων | Δευτέρα έως Πέμπτη, στις 21:15
Διάρκεια | 100 λεπτά
Εισιτήρια | 15 ευρώ (κανονικό), 12 ευρώ (μειωμένο
Προπώληση | Ηλεκτρονικά στο www.viva.gr (Online προσφορά μέχρι 4 Φεβρουαρίου 12 Ευρώ)
