Η Στεφανία Κριεζή έχει
ολοκληρώσει τις σπουδές της στην Ισπανική Φιλολογία, αλλά και την υποκριτική.
Στα πρώτα της βήματα τολμά να βουτήξει στα βαθειά νερά του θεάτρου και συμπρωταγωνιστεί
με τον Ν. Αναστασόπουλο στην θεατρική παράσταση Blue Room του
David Hare σε
σκηνοθεσία Χ. Λύγκα. Με αφορμή την παράσταση ανοίγει τα δικά της σκοτεινά
δωμάτια και μας τοποθετεί στον δικό της κόσμο.
Παρότι σπουδάσατε Ισπανική
Φιλολογία ασχοληθήκατε τελικά με το θέατρο. Πως έγινε αυτή η μετάβαση;
Το
θέατρο το ήθελα από πριν, τα Ισπανικά μου άρεσαν επίσης, και για κάποιο
διάστημα δίδαξα κιόλας. Κάποια στιγμή αποφάσισα να κάνω το όνειρό μου
πραγματικότητα. Βέβαια επειδή η υποκριτική έχει πολλές απαιτήσεις άφησα τα
Ισπανικά στην άκρη. Δεν υπήρχε ιδιαίτερος χρόνος μετάβασης, απλά σε νεότερη
ηλικία δεν μου το επέτρεπαν οι οικονομικές συγκυρίες έτσι έπρεπε πρώτα να
μαζευτούν κάποια χρήματα για να ακολουθήσω τον δρόμο του θεάτρου.
Αυτήν την περίοδο
συμπρωταγωνιστείτε με τον Ν. Αναστασόπουλο στην παράσταση Blue Room. Πότε ξεκινήσατε να δουλεύεται
πάνω στο συγκεκριμένο έργο;
Ξεκινήσαμε
περίπου 2,5 μήνες πριν. Κι επειδή ο Χ. Λύγκας ο σκηνοθέτης έχει έναν πολύ
ενδιαφέροντα τρόπο που δουλεύει, δουλεύουμε περισσότερο πρακτικά. Κάνουμε
κάποιες αναγνώσεις για να καταλάβουμε το έργο κι από κει και πέρα
χρησιμοποιήσαμε τα δικά μας συστήματα και τις δικές μας προσωπικές εμπειρίες σε
αυτό.
Πόσο δύσκολο/εύκολο είναι για έναν
ηθοποιό να βρίσκεται επί σκηνής με έναν μόνο συνεργάτη;
Για
μένα προσωπικά είναι πολύ δύσκολο, γιατί οι εμπειρίες μου είναι πολύ λίγες στο
θέατρο και συνήθως ήταν με περισσότερα άτομα και σε μικρότερους ρόλους. Συνεπώς
για μένα είναι μία πολύ μεγάλη βουτιά, ένα μεγάλο διάβημα. Πρέπει να γεμίσεις
την σκηνή τόσο συναισθηματικά όσο και σκηνικά με τη δική σου παρουσία. Παρότι
δεν ξέρω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, θέλει δύναμη και πολύ δουλειά. Μία επιπρόσθετη δυσκολία
είναι πωςμε το BlueRoomαπαιτεί
συνεχείς εναλλαγές ρόλων και κοστουμιών.
Υπάρχει κάποιος από τους πολλαπλούς
χαρακτήρες του έργου που σας ενθουσιάζει περισσότερο;
Ναι,
είναι πέντε χαρακτήρες που ερμηνεύει ο καθένας μας οι οποίοι συνδέονται
αλυσιδωτά με κάποιο τρόπο μέσα στο έργο. Ο χαρακτήρας που μου κίνησε το
ενδιαφέρον εξ αρχής, παρότι με την πρώτη ανάγνωση δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο,
είναι η κοπέλα. Υπάρχει μία 17χρονη κοπέλα που εκδίδεται και ψάχνει τον έρωτα
με λάθος τρόπο. Θεωρεί πως χαρίζοντας τον εαυτό της και το σώμα της θα βρει τον
έρωτα. Αυτός είναι ο χαρακτήρας που με έχει συγκινήσει και συγχρόνως με έχει
δυσκολέψει περισσότερο.
Γιατί οι άνθρωποι υποκύπτουν στους
πόθους τους γνωρίζοντας εξ αρχής ότι είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν;
Στην
πραγματικότητα δε νομίζω ότι ξέρουμε εάν θα αποτύχουμε ή όχι. Δεν είμαστε
σίγουροι για τίποτα. Πολλές φορές μπορεί να προετοιμάζουμε τον εαυτό μας για
την αποτυχία, αλλά πάντα υπάρχει μέσα μας η ελπίδα.
Παρότι το Blue Room είναι σύγχρονο, πως πιστεύετε ότι
θα επιδράσει στο ελληνικό κοινό στην διαφορετική εποχή του σήμερα;
Το
έργο είναι ξένο, ωστόσο, πραγματεύεται κάτι που έχει χαθεί σήμερα. Τον έρωτα.
Πιστεύω πως η δικιά μας γενιά και η νεότερη που έπεται, έχουμε ξεχάσει την
ουσιαστική έννοια του έρωτα. Έχουμε ξεχάσει να φλερτάρουμε, έχουμε το
ανικανοποίητο. Είναι ένα θέμα που δεν αλλάζει ούτε με την πάροδο του χρόνου
ούτε στην παρουσία διαφορετικού κοινού. Πιστεύω πως ο κόσμος θα το αποδεχθεί
και ιδιαίτερα οι νεότεροι, καθώς είναι ένας τρόπος να λυθούν κάποια ερωτηματικά
που υπάρχουν μέσα μας.
Έχετε τα δικά σας προσωπικά ‘Blue Room’;
Εννοείται!
Όλοι έχουμε προσωπικά ‘Blue Room’,
κάποια τα έχουμε αντιμετωπίσει και θεωρώ πως δεν θα έπρεπε. Θα ήταν καλύτερο να υφίσταντο ως ένα κομμάτι
της φαντασίας μας που πρέπει να το πιάνουμε πολύ γλυκά, όχι βίαια και να μην τααπομυθοποιούμε.
Θεωρώ ότι υπάρχουν κι άλλα BlueRoomμέσα
μου, που δεν τα γνωρίζω κι όταν κάποια στιγμή έρθω αντιμέτωπη με αυτά θα τα
αναγνωρίσω.
Πιστεύετε ότι μία παράσταση όπως
αυτή μπορεί να έχει περισσότερο διδακτικό χαρακτήρα ή περισσότερο
απελευθερωτικό;
Δε
νομίζω ότι μπορεί να διδάξει κάτι για το ήθος, όπως και δεν μπορεί να το
διδάξει κανείς σε κανέναν. Είναι κάτι που χτίζεται μέσω διαφορετικών παραγόντων
για κάθε άτομο. Εμείς απλά εκθέτουμε κάποια γεγονότα και το κοινό είναι
ελεύθερο να διαπιστώσει μόνο του αν έχει κάνει κάτι από τις εν λόγω
ανηθικότητες.Εναλλακτικά μπορεί όντως να δράσει απελευθερωτικά και ταυτόχρονα
ενοχικά για το κοινό.
Αν είχατε να διαλέξετε ανάμεσα στο
δίπολο ‘άνδρας- γυναίκα’ και ‘πάθος- κοινωνική θέση’ ποιο θα ορίζατε ως την
μεγαλύτερη σύγκρουση;
Δύσκολη
ερώτηση. Το πάθος είναι πιο ισχυρό, καταδυναστεύει τα πάντα. Δεν μπορεί να υπολογίσει την κοινωνική θέση, απλά την
ισοπεδώνει. Οπότε αδιαμφισβήτητα θα διάλεγα το δεύτερο.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Ημέρες
παραστάσεων:
Πέμπτη 8.00 μ.μ. – Παρασκευή 9.00 μ.μ. – Σάββατο 6.30
μ.μ.
Διάρκεια παράστασης
: 90’
Τιμές εισιτηρίων:
15 ευρώ γενική είσοδος και 10 ευρώ μειωμένο (ανέργων,
φοιτητικό, νεανικό έως 18 και συνταξιούχων άνω των 65)
ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΘΕΑΤΡΟ / ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΘΕΑΤΡΟΥ
ΕΥΜΟΛΠΙΔΩΝ 45,
ΓΚΑΖΙ (δίπλα στο μετρό Κεραμεικού)
