Τη Σίσσυ Δουτσίου, την είδαμε πριν μερικά χρόνια στο «Ψύχωση» της Σάρα Κέιν, σε σκηνοθεσία του Τάσου Σαγρή. Φέτος, επέστρεψε για να ενσαρκώσει μια κοπέλα στη «Νύχτα!», από τον ίδιο σκηνοθέτη. Για το ρόλο της αυτό, μίλησε στον Εξώστη, αλλά και για τη συνεργασία της με τη συμπρωταγωνίστρια και το σκηνοθέτη.
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση και τον τρόπο που την έχει προσεγγίσει ο σκηνοθέτης. Η ΝΥΧΤΑ! είναι μια νεανική περιπέτεια που εξελίσσεται σε κοινωνικό δράμα. Ο τίτλος του βρετανικού έργου είναι Yard Gal μια φράση αργκό που σημαίνει κάτι σαν τα κορίτσια στην αυλή της φυλακής και έχει γραφτεί από την βραβευμένη Rebecca Prichard η οποία γράφει κατά βάση έργα για νεαρά κορίτσια που μπλέκουνε με τον νόμο. Είναι ένα σύγχρονο έργο. Η σκηνή μεταμορφώνεται από πόλη σε φυλακή, από νυχτερινό club σε πάρκο, δρόμους ή το δωμάτιο ενός φίλου. Όπως αλλάζει η σκηνή μέσω των κινηματογραφικών προβολών έτσι αλλάζει και ο χρόνος της παράστασης. Το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι τρεις χρόνοι που συνεχώς αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Από τη μια βλέπουμε μια παρέα κοριτσιών να εμπλέκεται στον υπόγειο κόσμο της Νύχτας και ό,τι αυτό συνεπάγεται και από την άλλη βλέπουμε μια νεαρή φυλακισμένη στην απομόνωση να σκέφτεται και να επαναπροσδιορίζει την αξία της φιλίας, να αναλογίζεται τις συνέπειες αυτής της περιπέτειας και να αναρωτιέται πως τελικά έχει βρεθεί σε αυτή την κατάσταση.
Ο Τάσος Σαγρής βλέπει αυτές τις ηρωίδες ως νεαρά κορίτσια που εξεγείρονται από ένστικτο απέναντι στην σκληρότητα και τους εκβιασμούς της καθημερινότητας. Απέναντι στη μοναξιά της μεγαλούπολης αυτές αποφασίζουν να δώσουν νόημα στη ζωή τους μέσα από τον κίνδυνο και μέσα από τη φιλία. Η Νύχτα για τον Τάσο Σαγρή είναι ένα σύγχρονο δράμα, μια σύγχρονη τραγωδία. Οι ηρωίδες με την βοήθεια των προβολών καταλαμβάνουν τη σκηνή του θεάτρου αλλά πάνω από όλα υπάρχει η σημασία του λόγου, το νόημα του έργου, το περιεχόμενο των λέξεων, το νόημα της ιστορίας. Είναι δυο ευαίσθητα πλάσματα. Με την κάθε ηθοποιό ο σκηνοθέτης Τ. Σαγρής δούλεψε επίσης ξεχωριστά, αναζητώντας σε βάθος ένα θέατρο χωρίς επιτήδευση που μπορεί να αφήσει ένα βαθύ, ουσιαστικό αποτύπωμα στην καρδιά του θεατή και να αναδείξει ερωτήματα για την εποχή μας. Και οι δυο ηρωίδες είναι δυο ευαίσθητα πλάσματα και συγχρόνως δυο πολεμικές μηχανές απέναντι στη μονοτονία, στην αδικία και τη βία του νεοφιλελευθερισμού. Το έργο, για τον Τάσο Σαγρή, εξελίσσεται στην καρδιά μιας μεγάλης Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας ή θα μπορούσε να συμβαίνει στο κέντρο της Νέας Υόρκης, ή στο κέντρο μιας δυστοπικής μελλοντικής Αθήνας μετά από μερικά χρόνια, όταν πλέον θα έχει νικήσει απόλυτα ο ατομικισμός της βόρειας Ευρώπης.
Το έργο στο οποίο βασίζεται η παράσταση, YardGal, της Rebecca Prichard, κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1998 και περιέγραφε μια μελλοντική κοινωνία. Μοιάζει η κοινωνία της νύχτας με τη σημερινή κοινωνία και αν ναι σε ποια σημεία; Η μοναξιά του σύγχρονου ανθρώπου, η απουσία μακροχρόνιων σχέσεων, η ανικανότητα δέσμευσης, η ηττοπάθεια, η αδιαμφισβήτητη υπακοή στους ρυθμούς της εργασίας είναι ζητήματα που αφορούν το τώρα, που αφορούν τους νέους αλλά και όλους αυτούς που έχουνε πλέον μεγαλώσει και ζούνε σε μια κοινωνία της μετα-κρίσης. To 2010 περιοδεύσαμε σε 40 πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών κάνοντας με τον Τάσο Σαγρή και τον συγγραφέα Peter Gelderloos ομιλίες για το βιβλίο τους We Are an Image from the Future (The Greek Revolt of December 2008), κάνοντας multimedia βραδιές ποίησης στη Νέα Υόρκη και αλλού, γνωρίζοντας από κοντά τους ανθρώπους του Living Theatre και πολλούς άλλους σπουδαίους σύγχρονους underground καλλιτέχνες. Κάνοντας πολλές κουβέντες με συγγραφείς, σκηνοθέτες, ζωγράφους, ανθρώπους από τους χώρους της τέχνης αλλά και ακτιβιστές της αυτονομίας και της αναρχικής αμερικανικής σκηνής κατάλαβα με μεγάλη θλίψη ότι στην Αμερική εάν κάποιος δεν έχει εργασία είσαι ένα τίποτα. Πραγματικά τίποτα, ένα σκουπίδι. Αυτό γιατί δεν υπάρχουν στενές σχέσεις αλληλοβοήθειας, ειλικρινείς οικογενειακές σχέσεις, μακροχρόνιες φιλίες οι οποίες θα υποστηρίξουν το άτομο το οποίο δεν έχει καταφέρει να επιβιώσει στον οικονομικό πόλεμο. Δεν υπάρχει κανείς να σε υποστηρίξει από το στενό οικογενειακό περιβάλλον ή δεν έχεις στενές, ουσιαστικές κοινωνικές σχέσεις. Οπότε, εφόσον δεν υπάρχει υποστήριξη αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ εύκολο να καταλήξουν άστεγοι ή μόνοι τους, σε κατάθλιψη ή με φοβίες. Στο λαμπερό Seattle που πήγαμε υπάρχει μια τεράστια περιοχή από καταυλισμούς ανέργων, άνθρωποι που χάνοντας απλά την δουλειά τους δεν κατάφεραν να επιβιώσουν σε αυτό το σύστημα. Έχουν δημιουργήσει εκεί αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις, τεράστιες ζώνες με σκηνές και υπαίθριες κουζίνες, είναι έξω, ζούνε έξω, είναι άστεγοι. Είναι απόλυτα θλιβερό και βίαιο. Το μέλλον που διαπραγματεύεται η ΝΥΧΤΑ! φανερώνεται μέσα από τον χώρο, το κοινωνικό γίγνεσθαι που παίζεται το έργο. Είναι ένα δυστοπικό μέλλον. Η καριέρα, η επιτυχία, το χρήμα, η φήμη επιβάλλονται με ωμότητα στα όνειρα των ρομαντικών και τις επιθυμίες των νέων ανθρώπων. Κάπως έτσι δεν είναι και τώρα; Όποιος επιλέξει να μην ζήσει με αυτούς τους ρυθμούς, επιλέγει ένα δικό του τρόπο ζωής. Έτσι επιλέγει ένα δικό τους δύσκολο δρόμο επιβίωσης. Γιατί οποιοδήποτε παρεκκλίνει από την κοινωνική νόρμα είναι εχθρός του κυρίαρχου κόσμου.
Μαζί με τη Λίλη Τσεσματζόγλου, υποδύεστε δύο κορίτσια, τα οποία δοκιμάζουν τα όριά τους και τα όρια της κοινωνίας της νύχτας. Πίνουν, μπλέκουν σε καβγάδες, δοκιμάζουν ουσίες, εκδίδονται. Για ποιο λόγο τα κάνουν αυτά; Τι επιδιώκουν; Επιδιώκουν να εξερευνήσουν τον άγνωστο κόσμο της έκστασης. Η υπέρβαση των προσωπικών ορίων ερεθίζει τη φαντασία. Η κάθε μια για τον δικό της λόγο διαλέγει ένα τρόπο διαφυγής από τις υποχρεώσεις, τη δυσφορία και τους καταναγκασμούς της ζωής. Η Πέππη, η ηρωίδα που υποδύομαι, δεν επιδιώκει να ξεχωρίσει αλλά να αισθανθεί πιο άνετα, να νιώσει ευτυχισμένη, Και οι δυο ηρωίδες θέλουν να νιώσουν ευτυχισμένες.
Περιγράψτε μου το χαρακτήρα που υποδύεστε. Βρίσκετε κοινά στοιχεία με τον εαυτό σας, σε αυτόν; Θα προτιμούσα να απαντήσω αυτή την ερώτηση όταν τελείωνε η περιπέτεια της Νύχτας!, όταν τελείωναν οι παραστάσεις μας. Γιατί θα μπορούσα να αποκαλύψω τότε πιο ανοιχτά στον κόσμο, τις κρυφές σκέψεις και τί αισθάνεται η Πέππη. Δεν θα ήθελα να προϊδεάσω τώρα τον θεατή για το ποιά ακριβώς είναι η Πέππη. Παρόλα αυτά είναι ένα κορίτσι που κοιτάζει τον κόσμο για πρώτη φορά με ανοιχτά τα μάτια σαν μωρό παιδί. Θεωρεί αυτόν τον κόσμο πολύ βίαιο. Δεν μπορεί να ζήσει σε αυτόν τον κόσμο της κυριαρχίας και του εμπορεύματος και επιλέγει να αυτοκαταστραφεί, δίχως να ξέρει ότι αυτοκαταστρέφεται. Επιλέγει τον κόσμο της Νύχτας ως διέξοδο από τον κόσμο της ημέρας. Πιστεύει ότι η φιλία είναι αυτή που μπορεί να αντέξει τα δεινά. Και γι' αυτό προσπαθεί κάθε φορά να είναι με τις φίλες της, με τη Μαίρη (ρόλος που υποδύεται η αγαπητή Λίλη Τσεσματζόγλου) και ποτέ μόνης της. Είναι ευαίσθητη και συγχρόνως εκεί που χρειάζεται αρκετά οξύθυμη για να μπορέσει να υπερασπιστεί τον εαυτό της και τις φίλες της. Τολμά να ζήσει αυτά που θα ήθελαν ίσως όλα τα κορίτσια να ζήσουν ως περιπέτεια μιας νύχτας. Η Πέππη αυτές τις περιπέτειες τις έχει κάνει ένα μόνιμο τρόπο ζωής. Τριγυρνάει στους δρόμους. Έχει κοιμηθεί στο δρόμο, πίσω από εμπορικά κέντρα και έξω από εισόδους πολυκατοικιών αρκετές βραδιές. Έχει αρνηθεί να ξυπνήσει και να σταθεί στα πόδια της αλλά έχει διαλέξει να τρέξει εξερευνώντας με περιέργεια τον κόσμο που ανοίγεται μπροστά της. Τον κόσμο της Νύχτας!, των ουσιών, της εκπόρνευσης, της παραβατικότητας, της ατομικής ανάφλεξης. Σίγουρα αντιλαμβάνομαι και εγώ την αδικία αυτού του κόσμου. βλέπω τα αιχμηρά δόντια του νεοφιλελευθερισμού να δαγκώνουν το πετσί των ανθρώπων. Συναισθάνομαι τον πόνο που προκαλεί η εκμετάλλευση από άνθρωπο σε άνθρωπο, η εκμετάλλευση της φύσης, η εμπορευματοποίηση των επιθυμιών μας. Ως ηθοποιός αντιλαμβάνομαι την πολυπλοκότητα μιας προσωπικότητας. Το ανθρώπινο ον είναι αρκετά πολύπλοκο και πολλές φορές σχιζοειδές με την έννοια ότι ένας άνθρωπος κρύβει πολλές διαφορετικές ποιότητες μέσα του. Κάθε ρόλος έχει κάποιο ελάχιστο, μικρό κοινό σημείο με τον ηθοποιό που τον υποδύεται. Όμως για να επεξεργαστώ, να δουλέψω και τελικά να υποδυθώ τον εκάστοτε ρόλο δεν με απασχολεί, δεν με ενδιαφέρει αλλά δεν με βοηθάει και καθόλου να βρίσκω που συναντιέμαι προσωπικά με τον ρόλο που ενσαρκώνω. Η Πέππη με υπερβαίνει, είναι πέρα από έμενα. Για αυτό υπάρχει μια διαδρομή προς αυτήν, μια διαδρομή προς τον ρόλο της Πέππης. Το θάρρος της, το θράσος της με υπερβαίνουν. Η ευαισθησία της με υπερβαίνει. Περισσότερα είναι τα σημεία που με υπερβαίνουν παρά τα σημεία που με συνδέουν με την ηρωίδα. Κάποιες εμπειρίες δικές μου είναι έντονα βιώματα της Πέππης. Εκεί συναντώ την Πέππη.
Εσείς, με ποιό τρόπο εναντιώνεστε στην καταπίεση και στους επιβεβλημένους από την κοινωνία κανόνες; Επιλέγοντας να δουλέψω ως ηθοποιός και δίνοντας στον εαυτό μου την ιδιότητα της ποιήτριας και της ηθοποιού. Επιλέγοντας μόνη μου το επάγγελμα το οποίο θα ακολουθήσω. Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις στον τομέα της εργασίας. Τουλάχιστον προσπαθώ να επιβιώνω οικονομικά μέσα από πλάνα και σχέδια τα οποία τα έχω επιλέξει η ίδια και αυτό το καταφέρνω. Υπάρχει το προσωπικό επίπεδο και το συλλογικό γίγνεσθαι. Υπάρχει η προσωπική ζωή και η πολιτική σφαίρα. Δεν τα ξεχωρίζω για αυτό το λόγο εάν πιστεύω ότι δεν χρειάζονται αφεντικά σε αυτό τον κόσμο επιλέγω να εργαστώ χωρίς αφεντικά. Δηλαδή να είμαι ελεύθερη να μπορώ να ανεβάσω οποιοδήποτε έργο θέλω και να μην υπάρχει λογοκρισία σε αυτά που σκέπτομαι, σε αυτά που νιώθω και σε αυτά που εκφράζω δημοσίως. Αυτό είναι το έργο που προσπαθούμε να προσφέρουμε άμεσα και αδιαμεσολάβητα με το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών σε όλους όσους θέλουν να συναντηθούν μαζί μας. Προσπαθώ να αισθάνομαι όλους τους ανθρώπους ίσους μεταξύ τους. Ο καθένας θέλει να είναι ευτυχισμένος. Οπότε δεν γίνεται κάθε φορά να είμαστε οργισμένοι απέναντι σε κάποιο συνάνθρωπο μας εκτός και αν αυτό το απαιτεί η περίσταση. Πρέπει να είμαστε οργισμένοι όμως με όλους όσους μας καταστρέφουν την ζωή και να βρίσκουμε τα ανάλογα κοινωνικά και πολιτικά εγχειρήματα στα οποία με την συμμετοχή μας οργανώνουμε τις αντιστάσεις μας. Από εκεί και πέρα υπάρχει το προσωπικό και το συλλογικό επίπεδο και η καθεμιά μας κάνει τις επιλογές της. Στην πολιτική σφαίρα συμμετέχω στην πολιτιστική κολεκτίβα Κενό Δίκτυο ως ακτιβίστρια και καλλιτέχνιδα. Το Κενό Δίκτυο δρα στο δημόσιο χώρο τα τελευταία 30 χρόνια κάνοντας πολλές εκδηλώσεις συνεχώς, ομιλίες πανεπιστημιακών από τον χώρο της φιλοσοφίας, της ανθρωπολογίας και της πολιτικής επιστήμης, εκθέσεις ζωγραφικής, διαδηλώσεις, ποιητικές βραδιές, προβολές ταινιών, rave party και μεγάλες συναυλίες και φεστιβάλ, το πιο γνωστό είναι το Indie Free Festival που γίνεται στο Πεδίον του Άρεως εδώ και 29 χρόνια. Συμμετέχω επίσης στη συνέλευση του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός, το οποίο φιλοξενεί θεατρικές ομάδες, νέα παιδιά, γνωστούς και άσημους καλλιτέχνες, μαθήματα γιόγκα και μαθήματα παραδοσιακών χορών, θεατρικές παραστάσεις, διαλέξεις και κινηματογραφικές προβολές. Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, στην Αθήνα, στο Ψυρρή.
Η παράσταση είναι ένα δείγμα του θεατρικού κινήματος, In-Yer-Face-Theater. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτού; Παρατηρούμε μια ωμότητα σε αυτά τα θεατρικά έργα που παντρεύουν την ανείπωτη βία, την απελπισία με την ανάγκη για αγάπη. Υπάρχει μια απροκάλυπτη σκηνική βία, συνήθως συναντάμε νεαρά άτομα. Όπως έλεγε και ο Edward Bond που ξεκίνησε αυτό το θεατρικό ρεύμα είναι ανήθικο να μη γράφει κανείς για αυτή τη βία που συναντάμε παντού γύρω μας. Τα έργα αυτά συνήθως όταν πρωτοπαίχτηκαν αντιμετώπισαν την επέμβαση τη λογοκρισίας και ξεσήκωσαν διάφορες αντιδράσεις. Είναι ωμά. Δεν κρύβουν αυτό που υπάρχει στον κόσμο αλλά αντιθέτως το τονίζουν, το φανερώνουν. Υπάρχει μια πρακτική σοκαρίσματος του ακροατηρίου και αυτό το πράττουν αυτά τα θεατρικά έργα με την λεκτική αλλά και την οπτική, δραστική, επιβεβαίωση της βίας. Στο συγκεκριμένο θεατρικό έργου της Ρεμπέκα Πρίτσαρντ NYXTA! (Yard Gal) βλέπουμε ένα νέο δράμα, το οποίο κυμαίνεται μέσα στο χώρο του σεξ, της βίας και των ναρκωτικών ουσιών. Βλέπουμε νέα παιδιά χωρίς δουλειά, χωρίς είδωλα να πλήττουν και αποζητούν διέξοδο στην έκσταση των ρέηβ πάρτι και των σεξουαλικών διαστροφών. Το In-Yer-Face-Theater εστιάζει στη βιαιότητα και στην απελπιστική κενότητα των ανθρωπίνων σχέσεων. Ένας κύκλος συγγραφέων καλωσορίζει τους εφιάλτες και τον τρόμο, τον κοινωνικό πόνο και τον ψυχισμό της νέας γενιάς. Είναι οργισμένα θεατρικά έργα και ακραία. Θέατρο που ενδιαφέρεται να εξετάσει το φαινόμενο της βίας και μετέπειτα το ενδιαφέρει να ψυχολογήσει και να συνθέσει ρεαλιστικούς χαρακτήρες, θύματα ή θύτες της βίας. Μια γλώσσα με σκηνική οικονομία. Οι συγγραφείς του In-Yer-Face-Theater είναι συνεχιστές του Αρτώ. Θέλουν να εξωτερικεύσουν ένα βάθος, μια σκληρότητα. Να φέρουν τον θεατή και τον αναγνώστη με το ακατόρθωτο, το απίθανο και το δύσκολο. Αποκαλύπτει το ηθικό κενό της σύγχρονης εποχής. «Επανεξετάζει τη ψυχολογία της απελπισίας και της συνακόλουθης βίας που ασκεί κανείς στον εαυτό του σαν ένα τελικό στάδιο έκφρασης αυθεντικών συναισθημάτων».
Σκηνοθέτης της παράστασης είναι ο Τάσος Σαγρής. Πώς δουλέψατε μαζί του; Δεδομένης της εμπειρίας του στο συγκεκριμένο θεατρικό είδος (βλ. «Ψύχωσις»), σας έδωσε κάποιες ιδιαίτερες συμβουλές; Σε μεγάλο βαθμό ήδη από την Ψύχωση της Σάρα Κέην, αλλά και με αυτό το έργο του ο Τάσος Σαγρής έχει διαγράψει μια σημαντική τροχιά έρευνας και παρουσίασης του in yer face theater στην ελληνική σκηνή. Η συμβουλή του πάντα είναι η σκληρή ειλικρινής κριτική του. Η ειλικρίνεια και η αμεσότητα των παρατηρήσεων του αφοπλίζει το εγώ του ηθοποιού για να μπορέσει να γεννηθεί ο χαρακτήρας του έργου. Αυτό που τον ενδιαφέρει τον Τ.Σαγρή είναι πάνω από όλα να είμαστε ευτυχισμένοι κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της παράστασης για να μπορούμε να εμβαθύνουμε στο σκοτάδι που κρύβει η κάθε ηρωίδα ξεχωριστά χωρίς αυτό το σκοτάδι να μας καταστρέψει. Και αυτή η φροντίδα από μεριάς του είναι πολύ σημαντική για την επιτέλεση τόσο δύσκολων θεατρικών πράξεων. Η επιτήδευση και η υπερβολή στην εκφορά του λόγου και της συναισθηματικής κατάστασης είναι αυτό που δεν θέλει να εμφανίζεται καθόλου επάνω στη σκηνή. Η αυθεντικότητα του έργου έγκειται στις συζητήσεις που κάναμε μαζί ως θίασος για τις «Κουλτούρες της Νύχτας». Το ενδιαφέρον του εστιάζεται πάντα σε ένα σύγχρονο θέατρο με πλούσια περιεχόμενα και έντονα συναισθήματα για τον θεατή, και μια διαδικασία εκστατικής ενθέωσης για τον ηθοποιό, η ηδονή της έκστασης επάνω στη σκηνή, η φυσικότητα του σώματος και η αυθεντικότητα του λόγου.
Τι θα θέλατε να αποκομίσει ο θεατής από την παράσταση; Ποιο είναι το βασικότερο μήνυμα, που θέλει να μεταδώσει; Το Yard Gal – η ΝΥΧΤΑ! δεν είναι ένα καλλιτεχνικό έργο που θέλει να μεταδώσει ένα μήνυμα στους θεατές. Είναι γραμμένο για να καταγράψει τις ζωές ατόμων που δύσκολα κάποιος θεατρικός συγγραφέας θα ασχοληθεί μαζί τους. Το μήνυμα βρίσκεται μέσα στο θεατή. Ο κάθε άνθρωπος που θα δει αυτή την παράσταση ανάλογα με τα δικά του βιώματα, τις δικές τους ευαισθησίες αλλά και τον δικό του ηθικό κώδικα, τα δικά του ιδεώδη, τις εμπειρίες, ανάλογα με το δικό του κύκλο ανθρώπων – δημιουργεί τις δικές του απαντήσεις στα ερωτήματα που θέτει το έργο. Το έργο θέτει ερωτήματα, δεν προσφέρει μια λύση απέναντι στο αδιέξοδο που αντιμετωπίζουν οι χαρακτήρας. Πραγματικά, ανάλογα με την ηθική που κουβαλάει ο καθένας μπορεί να συγκινηθεί, να τρομάξει, να λυπηθεί, να νιώσει οίκτο ή θυμό απέναντι στους χαρακτήρες του έργου. Πως μπορούμε να υπερβούμε τα προσωπικά μας όρια μέσα στο κοινωνικό ιστό δίχως να αυτοκαταστραφούμε, δίχως να καταστρέψουμε τις ζωές μας και τις ζωές όσων αγαπάμε; Υπάρχει η επιθυμία για την εξερεύνηση των απραγματοποίητων ονείρων του ανθρώπου. Οι δύο ηρωίδες είναι εδώ, στο έργο, για να αναζητήσουν αυτό το δρόμο αδυνατώντας να ορίσουν ένα μέσο δρόμο άρνησης αυτού του πολιτισμού. Πως μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας δίχως να χάσουμε τον εαυτό μας; Ο άνθρωπος αναζητά άραγε ένα δρόμο μιας απελευθερωτικής έκστασης για να μπορέσει να φέρει ένα μήνυμα κοινωνικής αλλαγής; Το ανθρώπινο ον θέλει να ευχαριστηθεί τη ζωή και όχι να τραυματιστεί από τον πόθο για να ευχαριστηθεί τη ζωή. Για αυτό το λόγο λέμε πως αυτή η παράσταση εκπέμπει ένα σήμα κινδύνου.
Τι ακριβώς είναι το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών και τι σας ώθησε στη δημιουργία και συμμετοχή σας σε αυτό; Το +Ινστιτούτο [Πειραματικών Τεχνών] (Τhe Institute for Experimental Arts) είναι μια πλατφόρμα δημιουργικής έκφρασης και έρευνας στα πεδία του θεάτρου, της εικαστικής performance, των multi media εγκαταστάσεων, της ποιητικής επιτέλεσης και της θεωρίας της Τέχνης. Το Ινστιτούτο όντας μια ανοιχτή συνάντηση ποιητών-συγγραφέων, σκηνοθετών, ηθοποιών, τεχνικών/συντελεστών, performance artists, φωτογράφων, εικαστικών του video art και αναλυτών της σύγχρονης Τέχνης, των media και της επικοινωνίας σκοπό έχει την κατασκευή καταστάσεων, την κατάθεση ερμηνευτικού και εκπαιδευτικού έργου, την καλλιέργεια της ριζοσπαστικής θεωρίας /καλλιτεχνικής πράξης και την επικοινωνία με ένα ευρύτερο κοινωνικό σώμα που θα υπερβαίνει τα στεγανά και τους περιορισμούς της εμπορευματικής και καθεστωτικής κυρίαρχης κουλτούρας.
Ποια είναι τα σχέδιά σας για το μέλλον; Στο ετήσιο Διεθνές Φεστιβάλ Βιντεοποίησης (Ιnternational Videopoetry Festival) που διοργανώνει το Ινστιτούτο Πειραματικών Τεχνών εμφανίστηκα φέτος μαζί με τον μουσικό παραγωγό Van Fog παρουσιάζοντας ένα μέρος ένα οπτικοακουστικό ποιητικό δρώμενο το οποίο σχεδιάζουμε να κυκλοφορήσει σε δίσκο σύντομα. Το βινύλιο θα περιέχει συνθέσεις και ηχητικά περιβάλλοντα του Γιώργου Βάντα (Van Fog) και ποιήματα που έγραψα κατά τη διάρκεια του περσινού καλοκαιριού στη Δονούσα. Τον Μάιο 2018 η παράσταση ΝΥΧΤΑ! θα ταξιδέψει στην Κύπρο στο Θέατρο Σατιρικό του Β. Καυκαρίδη. Ένα μεγάλο φιλόξενο θέατρο το οποίο μας είχε αγκαλιάσει με πολύ ζεστό και ανθρώπινο τρόπο και την προηγούμενη φορά που είχαμε ταξιδέψει εκεί με την παράσταση Ψύχωση!. Περιμένουμε με ανυπομονησία να ξανασυναντηθούμε με αυτούς τους θεατρικούς συντρόφους. Ήδη επίσης έχει ξεκινήσει η πολύ ενδιαφέρουσα εποχή έρευνας και συζητήσεων για την επιλογή της επόμενης παράστασης του Ινστιτούτου Πειραματικών Τεχνών. Θα μπορούσα να σας γράψω και άλλα γιατί είμαι σε μια περίοδο που έχω γεμίσει τον υπολογιστή μου με γραπτά. Η επόμενη ποιητική συλλογή με τίτλο Ένδοξες Μέρες» και η συλλογή διηγημάτων με τίτλο «Οι αδερφές του Κάιν» περιμένουν την τελική επιμέλεια για να μπορέσουν να κυκλοφορήσουν στα βιβλιοπωλεία και στη δημόσια σφαίρα.
Η παράσταση ΝΥΧΤΑ! βασισμένη στο βραβευμένο έργο Yard Gal της Rebecca Prichard σε σκηνοθεσία Τάσου Σαγρή, παίζεται στη ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, στο Θέατρο ΑΥΛΑΙΑ / πλατεία ΧΑΝΘ- πλευρά Τσιμισκή Παρ. 2- Σαββ. 3 και Παρ. 9- Σαββ. 10 Μαρτίου 2018 – πληροφορίες: http://theinstitute.info/?p=2674
