Λόγω επαφής με τα ΜΜΕ και
παρακολουθώντας τη σημειολογία των εκλογών με διαφορετικό μάτι απ' ότι ο
περισσότερος κόσμος, θα σταθώ στα εξής:
Α. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχασαν κατά κράτος το επικοινωνιακό παιχνίδι. Η σχολή
Πηλίδη, όπως την ονομάζω, μπορεί να χάρισε δύο νίκες επί Καραμανλή,
αλλά πλέον- κι εν έτει 2015- φαντάζει ξεπερασμένη. Δε θ' αναλύσω περαιτέρω.
Αυτό που ξέρω είναι ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι εκεί έξω, οι οποίοι θα μπορούσαν
ν' αναλάβουν την επικοινωνία με μεγαλύτερη επιτυχία. Το μιντιακό τοπίο έχει
αλλάξει άρδην με τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά η Δεξιά- ως είθισται- έχει αργά
ανακλαστικά. Επίσης, η τρομολαγνεία σε συνδυασμό με την απουσία θέσεων, αλλά
και την παροχολογία των τελευταίων ημερών, είχε αρνητικά αποτελέσματα. Τέλος, η
έμφαση στο πρόσωπο του Αντώνη Σαμαρά ήταν λανθασμένη. Δεν εμπνέει, δεν προκαλεί
κανένα σκίρτημα στην καρδιά του νεοδημοκράτη, πόσο μάλλον όταν ο τελευταίος
έχει πάντα στην άκρη του μυαλού του την «προδοσία» του 1992.
Απ' την άλλη, το ΠΑΣΟΚ απουσίαζε πλήρως απ' το επικοινωνιακό παιχνίδι. Δεν
είναι η ιδέα μου, το συζητάνε οι περισσότεροι, κανένας από το ΠΑΣΟΚ δε θα
θυμάται τις διαφημίσεις του 2015 στο προσεχές μέλλον. Σήκωσε τα χέρια ψηλά, σ'
έναν μάλλον προαναγγελθέντα θάνατο. Εις μνήμην, λοιπόν.
Β. Σύριζα. Τι συνέβη κι απ' το 26,89% του 2012 οι δημοσκοπήσεις φέρνουν το
κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο 31,2%; Ασφαλώς, η φθορά της κυβέρνησης
έπαιξε σημαντικό ρόλο. Όχι μόνο. Επικοινωνιακά- και καθώς περνούσαν οι μήνες-
χτιζόταν σταδιακά το «άφθαρτο» προφίλ του Αλέξη Τσίπρα. Ανοιχτό πουκάμισο,
σακάκι στον ώμο, κινησιολογία στις ομιλίες που παράπεμπαν στον Αντρέα
Παπανδρέου. Οι παραπομπές στο συλλογικό ασυνείδητο, αν μη τι άλλο, δεν ήταν
καθόλου τυχαίες. Και τι εννοούμε με τον όρο «συλλογικό ασυνείδητο»;
Ο Jung το
ορίζει ως εξής : «Η περιοχή της ψυχής που είναι άπειρα αρχαιότερη από την
προσωπική ζωή του ατόμου». Δε χρειάζεται περισσότερη εξήγηση. Η μεταστροφή του
αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σ’ ένα προφίλ λαϊκό μεν, που απευθύνεται
όμως στη ραχοκοκαλιά της μέσης τάξης της χώρας δε, χτίστηκε με αργά αλλά
σταθερά βήματα (βλ. επισκέψεις σε Άγιο Όρος, ασπασμοί με κληρικούς, Θεοφάνεια
κα).
Τέλος, διαδικτυακά, υπήρξε μεγάλη διαφορά στην επικοινωνία μεταξύ Σύριζα και
κομμάτων συγκυβέρνησης, καθώς ο συνεχής «βομβαρδισμός» διαφημίσεων σε youtube,
facebook, twitter κτλ ήταν συνεχής κι έπαιξε το ρόλο του στην άνοδο των ποσοστών
του.
Γ. Για το Ποτάμι θα χρειαστεί ειδικό κεφάλαιο, καθώς ο γνωστός δημοσιογράφος
παίζει καλύτερα απ’ τον καθένα στα δάχτυλά του το επικοινωνιακό παιχνίδι. Το
target group ήταν γνωστό εξαρχής. Νέοι και μέσης ηλικίας, «υποψιασμένοι»,
νεοφιλελεύθεροι-αριστερίζοντες προοδευτικοί, «απολιτίκ» έως πρότινος.
Μιντιακά, ο κερδισμένος των εκλογών. Μένει ν’ αποδειχτεί αύριο.
Το πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε η επικοινωνία ή αν προτιμάτε η σημειολογία και σ’
αυτές τις εκλογές, θα το συνοψίσω στην εξής φράση: «Ο εργάτης ξέρει εκατό
λέξεις, τ’ αφεντικό χίλιες: γι’ αυτό κι ο δεύτερος είναι τ’ αφεντικό». Το είπε
κι ο Dario Fo…
