Ρομπέρτο Τζούκκο. Ένας Ιταλός κατά συρροή δολοφόνος. Μια γοητευτική φιγούρα. Ποια είναι τα κίνητρα του; Ποιος ο ψυχισμός του; Ποιοι είναι οι άνθρωποι τριγύρω του; Ποιες συγκυρίες οδήγησαν τον Ρομπέρτο Τσούκκο στους συνεχείς φόνους και στην αυτοκτονία; Πως ένας άνθρωπος αδυνατεί να ελέγξει τον εαυτό του; Ξεφεύγει και μετά είναι αργά για να γυρίσει πίσω. Ξεφεύγει και αρχίζει να κατρακυλάει και αυτό το κατρακύλισμα συνεχίζει όλο και πιο βαθιά. Διαρκεί όλο και περισσότερο. Δεν μπορείς να το σταματήσεις. Δεν μπορείς να επανέρθεις. Φτάνεις σε ένα τέλμα. Παραιτείσαι. Στην περίπτωση του Τσούκκο αυτοκτονείς.
Στο έργο του Μπερνάρ Μαρί Κολτές παρακολουθούμε την ζωή του Τσούκκο από την στιγμή της απόδρασης του από τη φυλακή μέχρι την εκ νέου σύλληψή του και τελικά την αυτοκτονία του. Βήμα βήμα μέσα από τις διάφορες συναντήσεις του με συγγενικά του πρόσωπα και μη γνωρίζουμε τον αληθινό Τσούκκο. Μας αποκαλύπτεται. Γινόμαστε μάρτυρες της ζωής του, γνωρίζουμε το περιβάλλον στο οποίο αναπνέει και εντέλει πνίγεται. Οι άλλοι. Οι άλλοι συνθέτουν ένα πάζλ που ενώνοντας τα μικρά του κομματάκια μας οδηγεί στο μυαλό και στα κατάβαθα της ψυχής του. Ο Κολτές στο κείμενο του εκφράζει όλα τα ερωτήματα με ένα πολύ ελκυστικό τρόπο. Ο τρόπος γραφής του σε σαγηνεύει.
Η σκηνοθεσία
Η παράσταση του Καραγιαννόπουλου – Δραγώγια δεν ήταν αρκετά ώριμη. Είχε κάποια πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά δεν πήγε εκεί που έπρεπε και μπορούσε να πάει. Αρκετές φορές κατά την διάρκεια της παράστασης σκέφτηκα τι ωραία ιδέα-σκηνοθετικό εύρημα, γιατί δεν το εξέλιξε. Γιατί δεν το χρησιμοποίησε. Από τις δυνατές σκηνές ξεχωρίζω την εναρκτήρια σκηνή, το φινάλε και την παρουσία του δίδυμου των αστυνομικών. Η σκηνή της έναρξής είχε πολύ καλό ρυθμό και μια αίσθηση συλλογικού πολύ δυνατή. Η τελευταία σκηνή πέρα του εξαιρετικού φωτισμού, ήταν άμεση, δυνατή ατμοσφαιρικά και λιτή. Το δίδυμο των αστυνομικών λειτουργούσε ως κωμική αντίστιξη του έργου. Πολύ ιδιαίτερη η παρουσία και ο ρόλος τους. Πολύ ενδιαφέρουσες οι δυναμικές που δημιουργούσαν σε σχέση με την κυρίως πλοκή. Κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να αναπτυχθεί πολύ περισσότερο. Ως επί το πλείστον η σκηνοθεσία ήταν σχετικά λιτή, είχε καθαρές εικόνες, πολύ απαλές εναλλαγές και καλή ατμόσφαιρα. Σε κάποιες σκηνές, όπως στο μπουρδέλο στην σκηνή των δυο αδερφών δεν υπήρχε αρκετό χρώμα. Οι δυναμικές των σωμάτων των ηθοποιών δεν εκμεταλλεύτηκαν πλήρως.
Οι ερμηνείες
Την παράσταση έκλεψαν οι δυο αστυνομικοί Κλάδη και Ράμμος. Ζωντανές και προσεγμένες ερμηνείες. Όσον αφορά το υπόλοιπο κάστινγκ παρόλο που υπήρχαν υποκριτικές δυνατότητες ως επί το πλείστον ήταν αρκετά μαγκωμένοι, δεν κυριαρχούσαν επί σκηνής, σε πολλά σημεία ο λόγος δεν ήταν γλαφυρός και δεν έφτανε στην πλατεία. Η σκηνογραφία που επιμελήθηκε η Γκούμα αποτελούνταν από διάσπαρτους κατακόρυφους σωλήνες που είχαν ενδιαφέρον εικαστικά, αλλά ο τρόπος χρήσης τους δεν τους καθιστούσε απαραίτητους. Η μουσική σύνθεση του Σαρίγγελου συντρόφευε την δράση με σύνεση, αλλά ορισμένες στιγμές έμπαινε σε λούπες και δεν μπορούσε να ακροαστεί τις ανάγκη της στιγμής. Τέλος, ο φωτισμός του Γκαμπεντάβα ήταν εξαιρετικός. Με φαντασία και δυναμισμό μεταμόρφωνε την σκηνή.
Συμπέρασμα
Παράσταση με πολλές δυνατότητες και καλό έμψυχο υλικό, που χρειαζόταν όμως κάτι παραπάνω για σαγηνέψει το κοινό
Παραστάσεις
8, 9, 10, 15, 16, 17, 22, 23 και 24 Ιανουαρίου 2016
Ημέρες και ώρα παραστάσεων:
Παρασκευή και Σάββατο στις 23:00, Κυριακή στις 21:00
Πληροφορίες – κρατήσεις: 2310829254
Εισιτήρια: 10 ευρώ (κανονικό), 8 ευρώ (φοιτητικό, ανέργων). Κάθε Σάββατο μόνο όσοι έχουν ατέλεια 2 φοιτητικά εισιτήρια στην τιμή του ενός.
Προπώληση Εισιτηρίων: www.viva.gr, Public, Παπασωτηρίου, Seven spots, Ιανός, Reload και στο ταμείο του BlackBox και του Θεάτρου Αυλαία
Ώρες ταμείου: Τετάρτη – Κυριακή 10:30-13:30, 17:30-21:00
BlackBox
Βασ. Όλγας 65 και Φλέμινγκ 2
T: 2310829254
E: [email protected]
W: www.black-box.gr
F: www.facebook.com/blackboxthessaloniki
