Carmen, από την Skull of Yorick Productions
Την διασκευή και την απόδοση στα ελληνικά της όπερας του Ζορζ Μπιζέ σε λιμπρέτο του Προσπέρ Μεριμέ, παρουσίασε η σοπράνο Κασσάνδρα Δημοπούλου με την ομάδα Skull of Yorick Productions. Πέρα από τον πρωταγωνιστικό ομώνυμο ρόλο, η Κασσάνδρα Δημοπούλου ανέλαβε και την διασκευή και τη σκηνοθεσία της Carmen, φέρνοντάς την πολύ κοντά στα καθ' ημάς. Μια ευχάριστη παράσταση που περισσότερο πήρε αφορμή μάλλον από το γνωστό έργο παρά το παρουσίασε αυτό καθ' αυτό. Εξαιρετικό το γεγονός της ζωντανής ορχήστρας, εξαιρετικές φωνές, δυστυχώς κάποια στιγμή οι τραγουδιστές – ηθοποιοί της όπερας θα ήταν καλό να μάθουν να στέκονται και σκηνικά στον χώρο, χωρίς να προδίδουν την αμηχανία τους.
Το Παγκάκι, στο Studio Vis Motrix
Το έργο του Αλεξάντερ Γκέλμαν παρουσίασαν κατά τη διάρκεια των γιορτών η Ιωάννα Τζίκα και ο Αλέξανδρος Κωχ, σε σκηνοθεσία της Δήμητρας Λαρεντζάκη στο Studio Vis Motrix. Μ' ένα σκηνικό που έδινε άπειρες δυνατότητες και μ' έναν τίτλο έργου που μάλλον ήθελε να φωτίσει αυτές τις δυνατότητες, αισθανθήκαμε πως σε μεγάλο βαθμό έμειναν ανεκμετάλλευτες. Το κυριότερό όμως ήταν, κατά την προσωπική μας άποψη, το έργο. Γιατί να επιλέξει κάποιος εν έτει 2016 να ανεβάσει το συγκεκριμένο έργο, ποιον αφορά;
Άδειες Λιμουζίνες: ο υπουργός πενθεί, ομάδα Άνευ Προηγουμένου
Μ' ένα σύγχρονο νεολληνικό έργο του Δημήτρη Κατσαντώνη επέλεξε να κάνει την παρθενική της επαγγελματική εμφάνιση η ομάδα Άνευ Προηγουμένου στον χώρο του Black Box. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του σκηνοθέτη Γιώργου Σφυρίδη, τόσο το κείμενο όσο και οι ερμηνείες των ηθοποιών, κούραζαν και σ' έκαναν να νιώθεις πως αυτό που βλέπεις δεν σε αφορά. Όμως, ακόμη κι η υποκριτική των ηθοποιών μπορεί να ερμηνευθεί, αν είμαστε καλοπροαίρετοι, από κάποια αισθητικά κριτήρια και επιλογές.Το κείμενο όμως; Γιατί;
12 Αναμετρήσεις με μια ιδιοφυϊα , θέατρο Εταιρότητα
Στα πλαίσια της εξωστρέφειας που παρατηρούμε τελευταία στην Εταιρότητα, παρουσιάστηκε στο θέατρο Αυλαία το προαναφερθέν έργο του Howard Barker, ενός πολύ δυνατού συγγραφέα με λιτή, κοφτερή γραφή, εξαιρετικά σύγχρονη χωρίς μοντερνιστικές υπερβολές στη φόρμα. Ένα στ' αλήθεια καταπληκτικό κείμενο. Θεωρούμε πως εάν η παράσταση ήταν λίγο πιο σφιχτή όσον αφορά τον ρυθμό, αν κρατούσε λίγο λιγότερο και αν δεν υπήρχε τόσο εμφανές χάσμα ανάμεσα στο υποκριτικό επίπεδο των ηθοποιών θα ήταν μια πολύ καλύτερη παράσταση. Εξαιρετικό το σκηνικό για το οποίο συνεργάστηκαν οι: Νίκος Σακαλίδης (σκηνοθέτης της παράστασης), Γιώργος Γεροντίδης, Δημοσθένης Μπογιατζής.
Requiem, από την ομάδα τέχνης Oberon
Ένα σύγχρονο κείμενο του Ισπανού Φερνάντο Ρενχίφο παρακολουθήσαμε από τους Oberon στο BlackBox, σε σκηνοθεσία της Δήμητρας Σιάχου. Με αρκετές καλές στιγμές από τον πρωταγωνιστή Διονύση Καραθανάση, πρόκειται για μια παράσταση χαμηλών τόνων όπου η φόρμα εκφράζει το περιεχόμενο που συμπυκνώνεται στον τίτλο του έργου. Παρά ταύτα, είναι ένα έργο δίχως εξάρσεις και κορυφώσεις κι αυτό στο θέατρο είναι μάλλον προβληματικό. Οι μετακινήσεις του τραπεζιού άνευ της εκ-νέου σημασιοδότησής του, περιττές.
