Για κάποιο λόγο οι άνθρωποι πιστεύουν πως θα ζήσουν για πάντα. Παρόλο που βλέπουν πως η εβδομάδα περνά γρήγορα, πως έκαναν ήδη τις πρώτες τους ρυτίδες, παρόλο που βλέπουν τους γονείς τους να μεγαλώνουν.
Είναι κι αυτό που ο χρόνος αλλάζει τις εποχές σαν στο Μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ- μέσα στη διάρκεια ενός τραγουδιού.
Και συνειδητοποιείς πως είναι η ώρα να νιώσεις καλά και να απολαύσεις όσα έχεις όταν το παιχνίδι φτάνει στο τέλος του, την τελευταία μέρα των διακοπών, το τελευταίο μισάωρο ενός πάρτι, τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού.
Τι μας κάνει να ξεχνάμε το βασικότερο λόγο για τον οποίο θα επρεπε να ζούμε; Γιατί αν δεν ήρθα σε αυτόν τον κόσμο για να είμαι χαρούμενος, τι στο διάολο κάνω εδώ πέρα;
Μαλώνεις με το γείτονα, ασχολείσαι παραπάνω από όσο έπρεπε με το τι πιστεύουν οι άλλοι, σκέφτεσαι δεύτερη φορά όσα είπες προχτές σε έναν γνωστό, αναρωτιέσαι τι θα γινόταν αν έκανες τα πράγματα διαφορετικά, ζεις και ξαναζεις στιγμές που πέρασαν, στο μυαλό σου.
Μπορείς να καθυστερείς να κάνεις όσα θες, ο χρόνος όμως δεν χάνει λεπτό. Τι θα κάνεις σήμερα;
