Animation/Κωμωδία, 100 λεπτά, Αυστραλία, 2011
Σκηνοθεσία: Τζορτζ Μίλερ
Ακούγονται οι φωνές των: Ελάιτζα Γουντ, Ρόμπιν Γουίλιαμς, Ματ Ντέιμον, Μπραντ Πιτ
Ο Μάμπλ, ο Σταρ της Κλακέτας, αντιμετωπίζει προβλήματα, γιατί ο γιος του, ο Έρικ, φοβάται τον χορό. Μη θέλοντας να χορέψει, ο Έρικ το βάζει στα πόδια για να συναντήσει τον Πανίσχυρο Σβεν – έναν πιγκουίνο που μπορεί να πετάξει! Ο Μάμπλ ξέρει ότι δεν μπορεί με τίποτα να ανταγωνιστεί αυτό το μοναδικό χάρισμα. Τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα όταν η γαλήνη του κόσμου τους θα διαταραχθεί για ακόμη μια φορά από πανίσχυρες δυνάμεις. Ο Έρικ βλέπει ότι ο πατέρας του έχει τσαγανό όταν ο Μάμπλ θα ενώσει για ακόμη μια φορά όλες τις φυλές των πιγκουίνων με άλλα υπέροχα πλάσματα – από μικροσκοπικά κριλ μέχρι γιγάντιους θαλάσσιους ελέφαντες – για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Η ενασχόληση του Μίλερ (Μαντ Μαξ, Μάγισσες του Ίστγουηκ) με το animation, είχε ως αποτέλεσμα το φουριόζικο Happy Feet του 2006, όπου η μουσική και ο χορός έστειλαν αρκετούς γονείς με τα παιδιά τους στις αίθουσες, ικανοποιώντας τους όλους. Η συνέχειά του δεν διαφοροποιείται και πολύ από τα μηνύματα του πρώτου, υποφέρει όμως κάπως από έλλειψη έμπνευσης και την αντικαθιστά με ένα φρενήρη ρυθμό (από το μέσα στη φασαρία ξεκίνημα ως το μακρόσυρτο φινάλε) που πέρα από ενήλικα, δύσκολα θα προκαλούσε ενδιαφέρον και σε ένα μικρό παιδί.
Τα προβλήματα που είχε ο Μάμπλ μεταφέρονται τώρα στον γιο του, στήνεται ένα παιχνίδι γύρω από την διαφοροποίηση και την ανάγκη όλων να ανήκουν κάπου και όλα καταλήγουν σε μεγαλειώδη μηνύματα γύρω από το “όλοι μαζί μπορούμε” που μοιάζουν τόσο επιφανειακά σαν να τα ξεστομίζει κάποιος πολιτικός. Στην ιστορία παρεμβαίνουν 2 γαρίδες, με προβλήματα που σχετίζονται μ αυτά των πιγκουίνων, αν και περισσότερο παίζουν ρόλο διαλείμματος, αντίστοιχο με αυτόν του Σκρατ στην Εποχή των Παγετώνων
