H Mυρτώ της δράσης
από την Γιώτα Κωνσταντινίδου
Η Μυρτώ είναι ένα νέο και γοητευτικό κορίτσι. Μιλάει γρήγορα και γελάει δυνατά . Της αρέσει να διαβάζει, να κάνει κυνικά αστεία και να ταξιδεύει συνέχεια. Δεν είναι ποτέ ευχαριστημένη με τη ζωή της και με όσα έχει καταφέρει. Συγκρίνει τον εαυτό της με άλλους, βλέπει το σωστό αλλά επιλέγει το λάθος, ίσως για να βασανίσει το εγώ της και επιδιώκει να είναι δυνατή.
Δεν ξέρω αν γινόμαστε οι ίδιοι δυνατοί ή η κοινωνία μας το επιβάλλει. Οι φίλοι της είναι όλοι διαφορετικοί και μοναδικά περίεργοι. Σκέφτεται καμιά φορά, έτσι συνωμοτικά ότι αν τους φέρει όλους μαζί στο ίδιο μέρος δεν θα έχουν τίποτα κοινό να μοιραστούν.
Όταν βρίσκεται σ’ ένα μέρος αγωνιά για το αν οι άλλοι περνούν καλά, όμως η ίδια αναρωτιέται μήπως τελικά έπρεπε να είναι αλλού.
Η κολλητή της είναι διαφορετική από εκείνη, λιγότερη κοινωνική, μαζεμένη και χαμηλόφωνη. Τόσο χαμηλόφωνη που η Μυρτώ σκηνοθετεί καυγάδες στη Τσιμισκή για να την εξωθεί να φωνάζει και μετά καταλήγουν να γελάνε ασταμάτητα. Αγαπιούνται πολύ αλλά έχουν διαστήματα σιωπής, εκείνα τα κατάλληλα, σαν να προετοιμάζονται η μία για την άλλη.
Η Μυρτώ θέλει διακαώς να καταπιάνεται με νέα πράγματα που τη γεμίζουν έστω επιφανειακά, η φίλη της άλλοτε της τα υποδεικνύει, την παροτρύνει ή αμφιβάλλει γι’ αυτά. Η Μυρτώ της δράσης και η άλλη του εφησυχασμού.
Τελευταία η Μυρτώ αποφάσισε να αλλάξει τη ζωή της. Βρήκε σπίτι, νέα δουλειά, φλερτάρει και επιστρέφει τα βράδια χαμογελώντας.
Μια Πέμπτη όμως, άλλαξαν και πάλι τα σχέδιά της. Ο γιατρός της είπε ότι πιθανόν να έχει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Δεν περίμενε φυσικά να ακούσει τις προτεινόμενες λύσεις, ρούφηξε το πρόβλημα και εξαφανίστηκε. Το κράτησε για την ίδια, χαμογελάει πάλι σχεδόν με τον ίδιο τρόπο, δουλεύει πολύ, δεν πιστεύει στους ψεύτικους ανθρώπους και ξεχνάει να τρώει. Φοβάται όταν χτυπάει το τηλέφωνο για τα αποτελέσματα των εξετάσεων, δεν κρατάει ομπρέλα αλλά βρέχεται και συνεχίζει να έχει αϋπνίες.
Είναι η πρώτη φορά στη ζωή της που το τι μέλλει γενέσθαι της πέφτει αδιάφορο. Δε σκαλώνει στις στιγμές γιατί θα ουρλιάξει από φόβο. Δε σταματάει να σκεφτεί γιατί θα πονέσει. Δε κοιτάει πια στα μάτια αγαπημένους ανθρώπους για να μη ξεσπάσει σε κλάματα.
Την αγαπώ τη Μυρτώ, είναι εγώ, μπορεί λίγο και συ, σίγουρα όμως ο,τιδήποτε ζωντανό και παθιασμένο.
