Ακολουθώντας μια διαδρομή μέσα από την τέχνη και την παράδοση ο Γιάννης Τσαρούχης καταλήγει στο χαρακτηριστικό ζωγραφικό του ιδίωμα. Η ατόφια ελληνική γραμμή αστράφτει ως αχειροποίητος και φέρνει στο ίδιο τραπέζι Αγίους και ημίθεους, ιερουργεί με ένστολους και τον ζεϊμπέκικο, μπλέκει τον πόθο σε κόμες λυτές. Έτσι ο Τσαρούχης για τους νεώτερους και για μια διαδοχή γενεών που φτάνουν μέχρι και την σημερινή θα γίνει σημείο αναφοράς τέχνης, ζωής και στάσης.

Στην έκθεση αυτή παρουσιάζονται χαρακτικά, μεταξύ των οποίων και η μοναδική ξυλογραφία του Τσαρούχη, σχέδια καθώς και τα σπάνια και εξαντλημένα livres d'artiste του καλλιτέχνη. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν το Έξη χαλκογραφίες για έξη ποιήματα του Καβάφη (που τυπώθηκε στο Μιλάνο το 1983 επ'ευκαιρία της πεντηκοστής επετείου από τον θάνατο του Καβάφη) και το Πέντε αποσπάσματα από το έργο του Περικλή Γιαννόπουλου (Ελληνική Γραμμή) με τέσσερις χαλκογραφίες (Αθήνα, 1986).