Ο
Γιάννης Αγγελάκας συμβολίζει για πολλούς την άλλη Θεσσαλονίκη, την άλλη Ελλάδα,
τη δύναμη της αντίστασης, της ανυπακοής και της δημιουργίας. Ο ίδιος δεν
αποδέχεται καμία ταμπέλα, συνεχίζει να σπάει τα μούτρα, να τσαλακώνει την
εικόνα του ακόμη και σήμερα, και επιμένει να μας παρασύρει σε καινούργια
ταξίδια με νέους συνεργάτες, παρέες μουσικές..Αιρετικός, Ασυγκράτητος, Αγέρωχος.. Είναι
ο δικός μας Γιάννης Αγγελάκας ο οποίος επιστρέφει στη πόλη μας για δύο
μοναδικές εμφανίσεις. Παρασκευή 19 και Σάββατο 20 Απριλίου στο Block 33.
Αισθάνεστε περισσότερο τραγουδιστής, ποιητής ή
μουσικός.
Στη φορολογική μου δήλωση,
έχω δηλωθεί ως μουσικός. Γενικότερα δε μου αρέσουν οι ταμπέλες, νοιώθω
περισσότερο διαχειριστής δημιουργικών εντάσεων. Δεν ξέρω τι είμαι ακριβώς, το
αναζητώ μέσα από δημιουργικά μονοπάτια, μια διαδικασία που σε οδηγεί να
γνωρίσεις περισσότερο τον εαυτό σου. Ένας διαρκής δρόμος αυτογνωσίας. Ίσως όμως επειδή η μουσική είναι πιο πλατιά
ως έννοια να νοιώθω περισσότερο μουσικός. Δεν ξέρω το ψάχνω ακόμη.
Φαίνεται ότι έχετε μια ιδιαίτερη σχέση με τον κόσμο.
Πέρα από τα τραγούδια και τις εμφανίσεις σας, ο κόσμος αναζητά λόγια και
παρεμβάσεις σας, που πολλές φορές του δίνουν δύναμη να μείνει όρθιος. Πώς το
εξηγείται αυτό;
Δεν
αντιμετώπισα την τέχνη ποτέ ως ένα τρόπο να προβληθεί το εγώ μου, να αποκτήσω
δόξα, δύναμη, χρήμα. Ακόμη και τότε στην εποχή που ήμασταν με τις Τρύπες, μια
εποχή υποτιθέμενης ευμάρειας, νεοελληνικής ηλιθιότητας εμείς προσπαθούσαμε να σπάσουμε
τα μούτρα μας στους τοίχους που παρουσιάζονταν μπροστά μας. Σε όλη την πορεία
μας, ότι κάναμε το κάναμε με μια φυσικότητα, στις συναυλίες, στις μουσικές,
στις συνεργασίες. Ήταν φυσιολογικό να ταυτιστούμε με κάποια πιο ανήσυχα
κομμάτια του κόσμου.
Από τα στέκια της Νεάπολης, τη Φιλοσοφική στα
πανεπιστήμια με δανεικές κιθάρες και πολύ συντροφιά. Νοσταλγείτε ποτέ εκείνες
τις πρώτες στιγμές της πορείας σας;
Γενικώς με τη νοσταλγία δε τα
πάω καλά. Τα πάω καλά με τη μνήμη όμως, θυμάμαι πολύ καλά εκείνες τις στιγμές. Θεωρώ
ότι στην εξέλιξη των πραγμάτων όλα είναι σημαντικά, παίρνεις μηνύματα από το
παρελθόν και προχωράς. Αυτό δε σημαίνει ότι δε νοιώθω απέραντη ευγνωμοσύνη για
όλα αυτά που έζησα. Μπορεί να μη νοσταλγώ αλλά νοιώθω ευγνώμων για τους
συνεργάτες μου, τις μουσικές, τη Κρήτη, το ταξίδι..
Σε πολλές δημόσιες τοποθετήσεις σας στο
παρελθόν, τα λόγια σας ήταν προφητικά. Σας θλίβει η εικόνα της Θεσσαλονίκης;
Με
θλίβει η εικόνα όλης της χώρας και με εξοργίσει. Δε δέχομαι ότι ήμουν
προφητικός και αν ισχύει με θλίβει ακόμη περισσότερο. Εδώ και τόσο καιρό είχε
επικρατήσει ο παραλογισμός και η άνευ όρου παράδοση σε αυτό που λέμε χρήμα,
ύλη, δήθεν καλοπέραση. Όσοι ήταν λογικοί κατανοούσαν ότι σύντομα θα έρθει η
κατάρρευση και απλά τώρα πέσαν οι μάσκες. Δεν ήταν πολύ δύσκολο. Όσοι δε θέλαν
να δουν δεν έβλεπαν. Δεν ήμασταν προφήτες, απλά κρατούσαμε τα μάτια μας ανοιχτά
και πορευτήκαμε με ψυχραιμία.
Φτώχεια, ανεργία, συσσίτια, χρυσή αυγή. Αυτή είναι η
Ελλάδα;
Αυτό είναι ένα κομμάτι της
Ελλάδας, φτώχεια , συσσίτια, και 12 % Χρυσή Αυγή.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό.
Φέτος παίξαμε σε δύο κοινωνικές πολιτικές εκδηλώσεις. Μια αντιφασιστική
εκδήλωση στην Αθήνα και μια πρόσφατα στο Ιβανώφειο για τα μεταλλεία χρυσού στις
Σκουριές. Πέντε και δέκα χιλιάδες κόσμος, ωραίες φάτσες, δημιουργία. Ένα
πρόσωπο της Ελλάδας που δεν παρουσιάστηκε στα μέσα ποτέ. Αν γινόταν όμως
συναυλία της Χρυσής Αυγής με τον Γαϊτάνο και 300 άτομα σίγουρα θα ήταν πρώτη
είδηση.
Σκουριές, αντίσταση, μουσική, αλληλεγγύη. Υπάρχει και
άλλος δρόμος;
Υπάρχει. Κάτι βράζει όμως και
βράζει σωστά. Άνθρωποι πιο ανθρώπινοι, που μέσα από τις σκέψεις και τους
προβληματισμούς αντιστέκονται. Είναι τρελό να μαζεύεται τόσος κόσμος και να το
κρύβουν. Αλλά πάντα έτσι δε γινόταν, την καλή Ελλάδα την έσπρωχναν πάντα κάτω
από το χαλί. Η απαισιοδοξία, η χαζή αισιοδοξία και όχι η συνείδηση.
Νοιώθετε ότι αλλάζει κάτι στην Θεσσαλονίκη;
Είναι
αισιόδοξο ότι πλέον τα πράγματα έχουν πάρει μια τέτοια τροπή. Οι χιλιάδες
οπαδοί που συντηρούσαν και κατέστρεφαν επί χρόνια την πόλη νοιώθουν μετέωροι
που βλέπουν το αστέρι τους τον Παπαγεωργόπουλο ισόβια στη φυλακή. Η Θεσσαλονίκη
ήταν μια υπέροχη πόλη που με τον καιρό την έκαναν όλοι αυτοί οι
εθνικοσυντηρικοπατριώτες σαν τα μούτρα τους. Μακάρι να συνέλθει. Η φυλακή πάντως
είναι μια καλή αρχή.
Τι πρέπει να κάνουμε για να δούμε ένα τελευταίο live με τις Τρύπες;
Να
μπείτε σε μια χρονομηχανή και να πάτε πίσω στο 1998. Μαθαίνω ότι τη
κατασκευάζουν σιγά σιγά.
“Σιγά μη Φοβηθώ”. Ποιός είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Να αναγκαστώ να ζήσω χωρίς
τον αυτοσεβασμό μου
Τελικά είναι ωραία στον Παράδεισο;
Ελπίζω να αργήσουμε να το
μάθουμε…
Ο
Γιάννης Αγγελάκας με την παρέα του, το Ντίνο Σαδίκη στο μπαγλαμά, το Χρήστο
Χαρμπίλα στα ηλεκτρονικά, τον Τίτο Καργιωτάκη στην κονσόλα του ήχου και το
Στάθη Αραμπατζή στην κιθάρα με αφορμή τη νέα δισκογραφική δουλειά, συνεχίζει
τις εμφανίσεις του σε όλη την Ελλάδα. Η νέα δουλειά του Γιάννη Αγγελάκα
αναμένεται να κυκλοφορήσει την άνοιξη του 2013. Το νέο single διατίθεται και
για downloading. Περιέχει τα κομμάτια Σαράβαλο κ Γελαστή
ανηφόρα και θα κυκλοφορήσει σε περιορισμένη έκδοση βινυλίου που είναι και
ο προπομπός του νέου του δίσκου.
Μπορείτε
να ακούσετε τα 2 νέα κομμάτια του Γιάννη Αγγελάκα στο http://goo.gl/8Lcx5
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
Περιορισμένος Αριθμός Εισιτηρίων για Ανέργους: 8 ευρώ
Τα πρώτα εισιτήρια κοστίζουν: 10 ευρώ
Μετά την εξάντληση των πρώτων εισιτηρίων – Γενική είσοδος: 12 ευρώ
