Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο αλληγορικός τρόπος με τον οποίο δόθηκε ο τίτλος της ταινίας.
Η σκηνοθέτης της ταινίας έτυχε να γίνει μάρτυρας ενός γεγονότος που διαδραματίστηκε σε ένα ζωολογικό κήπο στη διαδρομή της προς κάποια δουλειά. Ένα γαϊδουράκι και ένα λάμα βρέθηκαν να έλκονται σωματικά μεταξύ τους, ακόμη και αν είναι διαφορετικών ειδών. Η ιστορία λοιπόν χρησιμοποιείται ως μία αλληγορία για τους εφήβους που δεν ξέρουν πως να χειριστούν την σεξουαλικότητά τους, σε έναν πολιτισμό όπου το σεξ είναι κοινωνικό ταμπού.
Το έργο λαμβάνει χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες του σήμερα περιγράφοντας τη ζωή της Layla, μιας δεκαεφτάχρονης κοπέλας η οποία φαίνεται να είναι αρκετά ανήσυχη, έξυπνη, άνετη με τον εαυτό της και το περιβάλλον, όχι όμως ιδιαίτερα υπεύθυνη και τυχερή.
Η Layla τα πηγαίνει καλά με τα μαθήματα και καταφέρνει να εξασφαλίσει μία υποτροφία που θα της διασφαλίσει το μέλλον της στο πανεπιστήμιο. Η χαρά της όμως δεν θα κρατήσει αρκετά γιατί σύντομα θα μάθει πως έχει μείνει έγκυος από το αγόρι με το οποίο χώρισε. Ο πατέρας της θα της σταθεί εμπόδιο εφόσον δεν είναι πρόθυμος να δώσει τη συγκατάθεσή του για έκτρωση και έτσι θα πρέπει να αναβάλει τις σπουδές της.
Σε αυτή την αλληλουχία ατυχιών θα προστεθεί και ο θάνατος ενός συγγενικού προσώπου. Η ηρωίδα όμως δεν αφήνει τίποτα να την καταβάλει και δεν σταματάει λεπτό να συνεχίζει να κρατά την ζωή της στα χέρια της και να βρίσκει λύσεις. Η κατάσταση όμως δεν θα μείνει αμετάβλητη καθώς μέσα από τις αρκετές ατυχίες της, η πρωταγωνίστρια επιτέλους θα σταθεί τυχερή.
Το έργο θα αναδείξει την σημασία της πίστης στον εαυτό μας και της προσπάθειας για την επίτευξη στόχων χωρίς να υποκύπτει στο να περιλαμβάνει γεγονότα που συμβαίνουν μόνο στις ταινίες.
Η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας ξεχωρίζει, δεν φτάνει όμως για να ξεχωρίσει και η ταινία ως κάτι το ιδιαίτερο, καθώς πέρα από αυτό δεν μας προσφέρει κάτι χαρακτηριστικό όπως: πλάνα τοπίων τύπου ντοκιμαντέρ, κάποια χαρακτηριστική σκηνή χώρου ή κάποια έντονη, ίσως λίγο πιο θεατρική, δραματική σκηνή.
Χαρακτηριστική είναι η έλλειψη soundtrack, το οποίο θα μπορούσε να είχε προσθέσει ένταση ή κάποιον σουρεάλ ακόμα και καλτ χαρακτήρα σε μία σκηνή. Στο συγκεκριμένο έργο ίσως κάτι τέτοιο θα φαινόταν χρήσιμο για να ξεχωρίσει τα δυνατά του σημεία και να του προσφέρει έναν δυνατότερο χαρακτήρα.
Συνοπτικά τα 93΄ περνάνε αρκετά εύκολα για να παρατηρήσει κάποιος το ευθύ κλείσιμο, το οποίο έρχεται αρκετά απότομα για να σου δώσει την εντύπωση ότι αναμένεται και συνέχεια. Προσωπικά όμως δεν με ενόχλησε αυτό γιατί κατά κάποιο τρόπο το τέλος της ταινίας αποτελεί την αρχή μιας νέας ζωής για την πρωταγωνίστρια.
Αν και το έργο καταφέρνει επιτυχώς να περάσει τα μηνύματα που θέλει, η τελική εντύπωση που αφήνει συνολικά είναι πως κανένα στοιχείο δεν είναι αρκετά ιδιαίτερο για να έχεις κάτι να τη θυμάσαι για καιρό. Προσεγμένη κινηματογραφικά μεν, σχετικά συνηθισμένη όμως στην πλοκή και την σκηνοθετική ματιά δε, για να μην πω αδιάφορη από άποψη ιδιαιτεροτήτων και λεπτομερειών.
