600 Miles / 600 μίλια
Μεξικό, 2014. Διεθνές Διαγωνιστικό
Σκηνοθεσία: Γκαμπριέλ Ριπστάιν
Μία περιπέτεια αρκετά χολιγουντιανή για τα δεδομένα ενός φεστιβάλ κινηματογράφου του είδους, που εξελίσσεται σε θρίλερ χωρίς ωστόσο τα αμερικάνικα πρότυπα υπερβολής.
Σχετικά αργή στην εξέλιξη της συγκριτικά με τις κλασικές περιπέτειες που είναι γεμάτες εφέ και εκρήξεις, χωρίς όμως να γίνεται κουραστική, μιας και το στοιχείο του θρίλερ σε κρατάει αρκετά προσηλωμένο.
Ένας νεαρός Μεξικανός μεταφέρει παράνομα όπλα από τις Ηνωμένες πολιτείες στο Μεξικό, όταν στα χνάρια του βρίσκεται εύκολα ένας πράκτορας της δίωξης.Τα πράγματα θα οδηγηθούν όμως, κάπου διαφορετικά όταν θα κάνουν ένα σχετικά μακρινό ταξίδι οι δυο τους. Το γεγονός αυτό θα τους κάνει να συμπαθήσουν παραπάνω από όσο θα έπρεπε ο ένας τον άλλο και τα πράγματα θα πάρουν μια απροσδόκητη τροπή.
Παραγωγή που δεν έχει να ζηλέψει κάτι από τις γνωστές μεγάλες ταινίες και σενάριο που σε βάζει στο θέμα χωρίς φλυαρίες. Προσωπικά, όμως βρήκα πως η μεγαλύτερη έκπληξη της ταινίας είναι ο Tim Roth στον ρόλο του πράκτορα, ένα πρόσωπο που έχει φάει τα νιάτα του δίπλα σε γνωστά ονόματα, ωστόσο ο νεαρός Kristyan Ferrer στέκεται αξιοπρεπέστατα δίπλα του.
****
Το κυπαρίσσι του βυθού / The Cypress Deep Down
Ελλάδα, 2015. Ελληνικές Ταινίες
Σκηνοθεσία: Νίκος Κορνήλιος
Μία διαφορετική κινηματογραφική προσέγγιση του θέματος των ανθρώπινων επαφών και σχέσεων.Λίγο ματαιόδοξη, λίγο ρεαλιστική σε σημείο κυνισμού, πάντως σίγουρα έντονης έκφρασης συναισθημάτων.Καθ όλη τη διάρκεια της ταινίας εξελίσσονται σκηνές μεταξύ ζευγαριών, χαρούμενες και μη.Έπειτα από κάθε χωρισμό που διαδραματίζεται στην ταινία συνεχίζει ο ένας εκ των πρωταγωνιστών στην επόμενη περιπέτεια του, προβάλλοντας μας με αυτό τον τρόπο το πως κάθε άνθρωπος αντιμετωπίζει μία σχέση σε όλες τις φάσεις της.
Η ταινία δεν περιέχει διάλογο μεταξύ των πρωταγωνιστών, ωστόσο καταφέρνει να εκφράσει πολλά σε σημείο φλυαρίας. Έντονη, εύστοχη αλλά προσωπικά την βρήκα δύσκολη στην παρακολούθηση. Η συνοδεία των ήχων του περιβάλλοντος και του J.S. Bach στο βάθος δε, κορυφώνουν την ένταση σε κάποια σημεία αλλά μπορεί να κουράσουν σε άλλα.
Εκτός από έναν προβληματισμό που μου άφησε στο τέλος η ταινία δεν μου άλλαξε την πρώτη σκέψη που μου ήρθε στο μυαλό απλά διαβάζοντας τον τίτλο.
Σίγουρα κάτι διαφορετικό, τα υπόλοιπα σχόλια δικά σας.
